Ziende blindheid en horende doofheid

bron: wetenschap-eindtijd.com


Was het niet voorzegd dat wij aan het einde onzer dagen "ziende blind" en "horende doof" ons noodlot tegemoet zouden treden?

Kijkend in deze door overtollige welvaart verworden wereld, waar alle tekenen voor het naderend eind worden veracht of zelfs met sensationele spanning wordt afgewacht, lijkt het er veel op!
Oh, natuurlijk zijn er allerhande religieuze groeperingen met Bijbelfanaten op de eerste plaats, die U proberen te bekeren voordat het te laat is, maar…
Stond er niet geschreven, dat dit hele Testament wat het Christendom in woord vertegenwoordigt: "het zal rauw op de maag liggen"?
Met andere woorden : Ook deze vluchtweg, in de hoop het Rijk van Onsterfelijkheid binnen te treden, kan ik niet anders vatten dan onder dezelfde noemer : "Ziende blind en horende doof".

Nu zullen er weinigen onder U zijn, die zichzelf beoordelen als zijnde ziende blind en/of horende doof.
Dan rijst de vraag : "Wat in Godsnaam werd hiermee bedoeld?"
Mag ik U met twee verschillende invalshoeken een beeld te schetsen van de onbegrepen waarheid achter deze profetische woorden?

Ten eerste een invalshoek, die heet "het menselijk denken", wat elders in vele verhalen op dit forum werd belicht. 

• Het is de oorzaak van ziekte. 
• Het is de groeiende hebzucht en/of Egobast. 
• Het is de val (zondeval) in emotiebeleven. 
• Het is de erflast en of zielelast die wij van generatie op generatie met ons meedragen en waarvan de kwantiteit en kwaliteit groeiende is. 
• Het zijn onze denkbeelden van goed of kwaad, die ons deed vervallen in de uitersten van zwart en wit.

Deze denkbeelden en/of geconditioneerde denkreflexen worden ook wel denkramen genoemd. Het zijn beelden die ons fixeren op iets wat in onze denkhersenen ligt opgeslagen.
In dat opzicht is het woord "denkraam" zeer goed gekozen. Het zijn als ramen in een muur, waardoor men een beeld van de buitenwereld ziet. Het beeld is beperkt.

Op college psychologie begon een hoogleraar eens met : "Ik vertel over mijn stepje toen ik kind was en acuut hebt U Uw stepje in beeld. Sommigen zullen zich direct een ander lievelingsspeeltje uit hun jeugd voor de geest halen.
Daarna bent U gevangen door Uw beeld en wat ik ook over mijn stepje wil vertellen… Het zal niet binnenkomen".
Dat zijn de dwingende denkramen, die ons beheersen en waardoor we meer met onszelf dan de reëele buitenwereld bezig zijn".

Zo hebben we duizenden denkramen die ook nog van generatie op generatie nieuwe muren met ramen doet ontstaan.
In een van de vele boekjes beschreef ik deze ziende blindheid en horende doofheid door denkramen als volgt :

Gesteld, u zit op het strand en -hoe fijn ook- iedere dag wordt u lastig gevallen door een harde wind, die constant uit één bepaalde hoek komt. U vindt het fijn op het strand, doch het zou fijner zijn indien die vervelende wind er niet was.
Dus bouwt u een windscherm en geniet.
U beleeft dan het strandleven fijner dan het in werkelijkheid is. U kunt echt genieten van de warme zon en trekt uw overtollige kleding uit.
Dan op een dag, komt de wind opeens vanuit een andere hoek.
Allereerst, gewoontegetrouw, trekt u zoals iedere dag uw kleren uit en gaat weer heerlijk genieten.
Maar… het is niet zoals gisteren en eergisteren. Het is een stuk kouder. Het duurt even voordat het windscherm weer zo is opgesteld, dat het weer bescherming biedt.
De volgende dag bent u snipverkouden.
Dat is het gevolg van de omwenteling. En dan zegt u: "Verdorie, die rotwind. Nu ben ik snipverkouden". En daarmee hebt u een illusionaire vijand gecreëerd.
De volgende keer bouwt u een windscherm aan alle kanten en wordt u nooit meer overvallen door een draaiende wind.
Maar !
Van de wereld om u heen ziet u dan ook niets meer. Zelfs niet als uw kind, die nu uw aandacht kwijt is, dreigt te verdrinken in zee.
Sorry, het spijt me.
Op dergelijke wijze bouwt het denken honderden en misschien wel duizenden beschermingsschermen om ons heen, waardoor wij (als voorzien) zouden groeien naar "ziende blindheid" en "horende doofheid" aan het einde onzer dagen.
Ik zal het niet over autisme hebben, als zijnde een ziekte van niet alleen zo'n 14 miljoen Nederlanders, maar van de hele wereldbevolking vechtend voor haar overleving.
Nu onze bij voorbaat verloren overlevingsstrijd verloren is, zien wij door al die duizenden "geconditioneerde reflexen" (windschermen) alleen onszelf nog staan en "vechten als broeders tegen broeders" ieder zijn eigen doodsstrijd.
Echt, het spijt me, maar ik vind het wel een sprekende metafoor, die zo'n beetje alle lading dekt : 'het menselijk vernuft'.

Dat is één invalshoek.
Een andere komt uit een onderzoek naar de specialisatie van cellen in het lichaam.
Ons leven begon met de samensmelting van eicel en zaadcel.
Dit complex noemt men wel een omnipotente cel. Het is een cel, die alle functies voor leven in zich draagt.
Hij is lever, nier, hart, hersenen, enz., enz.
Hij is alles in één en heeft zo klein als hij is weet van alle functies om te overleven.
Met der tijd groeit die alweter uit tot een zeer grote complexiteit van organen, die allen een deelfunctie op zich nemen voor het functioneren voor het geheel.
Ze hebben totaal geen weet van elkaars werk.
Dat zijn ze met der tijd verleerd.
Zij werken slechts op zeer speciale prikkels uit het systeem en spreken in mensentermen gesproken ieder hun eigen "body language".
Dit alles werd ooit exact beschreven in de leer der acupunctuur als de zogenaamde 24-uurs orgaanklok.

Mag ik U vragen deze specialisatiegraad met zijn beperkingen door te trekken naar onze samenleving?
Het is altijd weer : "alle cycli zijn elkaars gelijke".
Zo weten specialisten en superspecialisten totaal niet wat andere specialisten doen.Des te meer gespecialiseerd, des te minder zij nog van het leven kennen.

Het overzicht van leven in al zijn facetten is totaal verloren gegaan en communicaties onderling zijn door een verschillend vakjargon ten ene male onmogelijk.
Ieder voor zich weet met grote stelligheid dat er op zijn/haar vakgebied theoretisch een oplossing moet zijn, maar… het overzichtsbeeld is er niet!
Mag ik U vragen?
Is dit geen totale ziendeblindheid?

Ik behoef U tenslotte niet te vertellen hoe extreem problematisch dit alles wordt als we ons alleen verlaten en… publiceren over de grootse werken die specialisten en superspecialisten voor ogen hebben voor de toekomst!
Dat en niets meer is de leugen die regeert en ons meetrekt in hun mateloze hoogmoed overal raad op te weten.

Dat is het noodlot wat ons als voorzegd… tot ziende blindheid en horende doofheid doet groeien en niets meer!

voetnoot:
En dan te bedenken dat dit alles het gevolg is van een verkalkte brug tussen denken en weten.