Waarom willen wij niet weten waarom wij het leven lijden?

Bron: wetenschap-eindtijd.com

Kortgeleden werd er een kinderboek bekroond met deze titel en… de leugen van Sinterklaas en Zwarte Piet was er heilig bij.
Het boek werd zeker niet voor niets bekroond, want "de jeugd, die de toekomst heeft" heeft een steeds somberder toekomstbeeld.
Men noemt dit zo kernachtig "Een leugentje voor bestwil", maar bestwil voor wie?
Om ons geweten te sussen richting onze kinderen?
Of dit alles nog werkt in een wereld die van leugen en bedrog aan elkaar hangt is mijns inziens zeer twijfelachtig.
Toch lijkt het zo'n levensechte en reëele vraag in een wereld waar momenteel alles in razend tempo fout lijkt te gaan.
Maar of we écht willen weten wat de zin van dit progressieve tranendal des levens van kommer en kwel is, is een haast utopische vraag gebleken.
Haast niemand wil er iets van weten.
-Zij die het geluk gevonden hebben leven in de wolken, denken nergens over na en gaan door op de ingeslagen weg naar meer en beter.
-Zij die dit geluk niet beschoren is, houden zich vast aan de volkswijsheid "Het is nooit zo donker of het wordt wel weer licht". Onderwijl vluchten deze minder "bedeelden" weg in een van de vele illusies van "brood en spelen voor het volk" om even te vergeten wat hen zo slaafs en ongelukig maakt.
Daar tussenin is een immens groot "zwart gat" van onwetendheid over de ware zin van het leven.

Als het er op aan komt willen wij alleen maar weten wat in onze ogen "zinvol" is.
Maar wat is zinvol in het weten dat we op een dag het leven met de dood moeten bekopen?
Wat is zinvol in het weten dat ieders levensloop van A tot Z in de genen verankerd ligt?
Wat is zinvol in het weten dat geluk en ongeluk - gelijk oorlog en vrede of liefde en haat - als een twee-eenheid bij elkaar horen?
Dat betekent dat een periode van vermeend geluk altijd wordt gevolgd door ongeluk,want …
De waarheid ligt in het midden.

Wat is die "eigenzinnige gelukszoekerij" en waar komt die vandaan?
Waarom luidt de volkswijsheid "Geluk is met de domme"?
Is dat misschien de reden dat zij die in de wolken leven ons moedwillig dom houden met leugentjes om bestwil?
Dan zijn er de gezegdes "Men leert van zijn fouten" en "Door schade en schande wijs".
-Waarom moeten wij dan zo nodig studeren en worden fouten bestraft?
Hebt U wel eens iemand gezien, die moedwillig fouten maakt?
Ja, hooguit zij die denken te weten wat goed voor de ander is en doen dat dan "om het leugentje voor bestwil", gelijk kinderen valse hoop wordt gegeven!
Men noemt dat zo leugenachtig "sociaal-voelendheid", maar die schil is vreselijk dun. Prikt men daarin dan is het meer "de eer, die werkt als een geweer". Ik noem het liever onze schijnheiligheid van "denkentewetenwat goed voor de ander is. Het is het verhaal van de balk en de splinter.
Neen, het is onze mateloze betuttelende beheeszucht van onze mindere op alle niveau.
Als het erop aankomt staat de machtswellust ons allen op het lijf geschreven.
Als ik naar al deze kleine weetheden kijk naar de wereld van vandaag, lijkt het er eerder op dat we op zoek zijn naar het ongeluk in plaats van het geluk!

Ruim 15 jaar geleden alweer legde ik het doktersbijltje erbij neer.
Aan alle kanten was duidelijk dat niemand iets wilde weten over de oorzaak van ons progressief lijden.
Iedereen was louter op zoek naar beter en niets meer.
Drie jaar later verliet ik gedesillusioneerd de "verkankerde samenleving" met als bagage vele tientalle levensvragen.
De hamvraag was wel "Waarom wil niemand iets weten"?
En vreemd genoeg spande de gestatuste weldenker daarin de absolute kroon.
Mag ik daarmee stellen: Des te weldenkerder des te onwetender?
Heeft men dan werkelijk zand in de ogen of waren het louter dollartekens?
Dat stinkend geld niet gelukkig maakt is genoegzaam bekend en er hangt ook niet voor niets het label aan van rijk"dom".
Maakt rijkdom misschien ziende blind?
Iedereen kan toch zien dat we collectief steeds zieker worden van of ondanks al dat gedokter.
Maar daarnaast was er de verkankerde wereld-samenleving, die mij meer zorgen baarde dan wie dan ook. Ook daar bereikte ik slechts mee dat ik collectief tot doemdenkerige gek werd verklaard.
Vreemd genoeg schijnt "deze geestesziekte" het nog steeds bij niemand indruk te maken, terwijl iedereen bij ieder knobbeltje direct gillend naar de dokter rent.
Is dat onze vermeende sociaal-voelendheid?
Nu 15 jaar later wordt internet gevuld met tienduizenden websites over eindtijd, apocalyps, global warming, oorlog tussen Oost en West en een progressieve verzieking van lichaam en geest.
Zoals aan ieder einde van een cultuur deed ook nu spiritualiteit zijn intrede als vermeende vluchtweg voor de dood.

Het waren 12 moeizame jaren in de eenzaamheid, waarin de tijdgeest mijn vriend en vijand werd.
Het werd mijn vijand, omdat de progressie van de verkankering van de wereldsamenleving zich als reëele kanker ontwikkelde en ik nergens gehoor vond.
Er ontstonden uitzaaingen als gevolg van onze expansiedrang en niet te vergeten een groeiende hoogmoed t.g.v. "de luxe van een kankercel te zijn".Voor politici en economen heet dit "de economie moet groeien om gezond te blijven"!
Wie komt daartegen in het geweer?
Niemand toch!
Ja! Hoogmoed voor de val als zijnde een onvoorstelbare arrogantie van ons Westerlingen. Met een gevoel super-geniaal, interlectueel en intelligent bezig te zijn en alles te kunnen beheersen, worden alle problemen afgedaan met "Daar komt gewoon een oplossing voor". Volksvertegenwoordigers spreken zelfs al van "kosmische intelligentie".
Dat dit nog steeds hoogtij viert behoeft hierin geen enkel betoog en daarbij past zeker geen schaak-mat stelling ten aanzien de nabije toekomst.
Is het niet vreemd hoe rijk-"dom" werkt?

Maar de tijdgeest werd tevens mijn vriend, omdat ik meer en meer bewijzen kreeg over het einde der tijden als zijnde een van A tot Z in de sterren geschreven proces.
Wederom waren het bewijzen waar niemand - maar dan ook helemaal niemand - een seconde van wakker scheen te liggen.
Het werd tevens mijn vriend, omdat ik met al dat zoeken naar levensvragen tenslotte ook inzage kreeg in het spel van oneindig bewegen van de kosmos en…
Met het hervinden van die wijsheid kreeg ik tevens inzage in mijn hamvragen des levens "Waarom leven wij" en "Waarom lijden wij !"
Tevens kreeg ik antwoord waarom wij altijdeneeuwig op zoekzijn naar het geluk van beter.

Gek genoeg viel door het oplossen van die vragen bij mij alle boosheid weg richting allen, die mij in het verdoemhoekje hadden geduwd.
Ook de nu in opspraak gekomen Matrix en andere wereldse en kerkelijke gezagsdragers kregen een ander gezicht, want...
Ten eerste werd steeds mij duidelijker dat wij dit allemaal zelf in de hand werkten in onze eigenzinnige zoektocht naar beter en meer geluk.
Kozen wij niet democratisch onze volksvertegenwoordigers voor hogere lonen , meer pensioen en …veiligheid?
Zo stemmen wij hedentendage toch nog steeds!
Puur uit eigenbelang !
En voor wie stemmen wij?
Wij stemmen voor weetloze weldenkers, die ons dit geluk beloven!
Maar helaas beseften wij niet dat we daarmee de geschiedenis lieten herhalen, waardoor wij nu weer in een soort Herodes-tijdperk zijn aanbeland.
Maar…
Ik weet nu ook dat het nooit anders had kunnen gaan dan het nu gaat en daarmee is voor schuld en boete individueel en collectief totaal geen plaats meer.
Het had nooit anders kunnen gaan in het weten dat "denken te weten wat zinvol is" de spiegel van de waarheid is.
Het had niet alleen nooit anders kunnen gaan, maar het hoorde bij ons mens"dom" zijn en was onderdeel van het evolutieproces, waardoor wij iets essentieels missen wat heet "innerlijk vertrouwen" . Het is ons hersendefect wat ons zo onevenwichtig en hunkerend naar beter doet zijn.
Dat is onze zoektocht naar beter, die globaal wordt gezocht in òf beheerszucht van wetenschap òf spiritualiteit .
Maar beide zijn een illusie, die maakt dat de geschiedenis zicht tot het einde der dagen herhaalt.
Ik bewandelde de weg van wat heet wetenschap en kwam de illusie tegen, waarna ik ook de illusie van spiritualiteit leerde zien.
Hiermee is het ook begrijpelijk dat niemand daar iets van horen en zeker niet dat wij een braindefect hebben!

Zodoende leerde ik berusten, dat "het is wat het is" en werd zelfs blij dat ik in deze bijzondere tijd van "Het openen van de boeken" of "De Openbaring" hier op aarde mocht zijn.
Ik zag door al dat zoeken de zin van ons zinloos bestaan, waardoor ik ook met een lach en een traan naar mijn eigen leven kon kijken.
Ik werd dankbaar dat ik op kosten van de weldenkende gemeenschap in alle rust mocht verder studeren naar de zin van ons leven en lijden, nadat ik "democratisch" was verketterd tot waanzienige.
Dat is ook de reden, dat ik meende dat ik dit alles zeker niet als eigendomme waarheid in mijn graf wil meenemen: ook al wil niemand iets weten want....
Want globaal heeft 50 % zich verstopt in de illusie van wetenschap en de andere helft in het geloof.
Het wapen van ongeloof heet "Niemand heeft de waarheid in pacht", doch het was louter hervond wat ooit tot in de perfectie geweten is.
Het was louter hervinden van een weetheden die duizenden jaren geleden al precies bekend waren, maar door het eigenzinnig denken beter te weten tot illusie werd.

Ik schreef reeds honderden verhalen en voeg daar nu - naar aanleiding van dit "genobelde" boekje voor kinderen - nog een enkel verhaal aan toe.
Het is een kleine samenvatting over "De zin van leven voor aards en kosmisch welzijn".
Zo er mensen zijn die stiekem toch willen weten wat ooit geweten is, kan ik dit slechts als dank voor mijn leefgeld teruggeven.
Anderen raad ik aan het aangeprezen kinderboek "Waarom leven wij" te lezen. De strekking ervan moge duidelijk zijn: "Het is nooit zo donker of het wordt wel weer licht".

voetnoot:

Met een lach en en een traan besluit ik hiermee een punt te draaien aan deze website, want in feite heb ik alles al beschreven.
De tijd zal leren of mijn reconstructie van de oude wijsheid de waarheid benadert of niet.
Dat een en ander nooit publiekelijk ter discussie zal komen voordat de wederopstanding van Jesus een feit is, is nu wel meer dan duidelijk.
Maar hij komt pas als het kalf verdrinkende is, want in Gods ogen gaat alles perfect!
Dat "De Nieuwe Reporter" recent in zijn nieuwsbrief vermeldde dat journalisten meer moeten inspelen op de angst van mensen om respect af te dwingen om zelf te kunnen overleven, hoort zelfs ook bij het spel van de eindtijd.
Het is helaas "ieder voor zich en God voor ons allen", ook al doen wij ons zo schijnheilig sociaal-voelend voor.
Dat alleen al betekent, dat wij tot het einde der dagen met ons allen zullen blijven Zwarte Pieten en nooit willen weten van de hoed en de rand.