Ex-Chirurg en onderzoekswetenschapper doet boekje open

bron: reutemse courant 2009


Reutum – Een bijzonder mens! Dat kun je wel stellen wanneer je chirurg, wijsgeer en wetenschapper Siegfried Bok hebt ontmoet. In deze volgorde, vanwege zijn opmerkelijke levensverhaal dat veel stof deed (doet) opwaaien. Als kleinzoon van een groot arts en onderzoeker en zoon van een ziekenhuisdirecteur/arts was zijn leven voorbestemd. Ook Siegfried kwam in de medische wereld terecht, als chirurg. Een chirurg met een missie, die wel wist hóe hij ziektes kon wegsnijden, maar het veel interessanter vond om aan de weet te komen waaróm mensen steeds zieker werden. Het werd een jarenlange zoektocht (studie) met onvermoede ontdekkingen, met vallen en opstaan en visioenen. Het wordt een opmerkelijk verhaal, zeker van een atheïst, die nu stelt dat zonder het geloof de mensen het nooit gered zouden hebben. In twaalf vroegere boekwerkjes openbaarde de wetenschaponderzoeker zijn bevindingen. Met dank aan zijn partner Maria, die hem inspireerde alles wat hij had opgeschreven in boekwerkjes uit te geven.


Siegfried en Maria zijn neergestreken aan de Haverkamp in Reutum. Voor de rust, ver weg van de snelweg, zoals hij zelf zegt. Die rust heeft hij kunnen vinden sinds hij klaar is met alle onderzoeken. Hoewel er in Reutum nog steeds verschillende verhalen en vragen op hem af komen van onbekende mensen, die zijn hulp zoeken. Ook dankzij de website, waarop zijn verhalen te vinden zijn waarop reacties gegeven kunnen worden.

Zijn verhaal begint met zijn stamboom. “Ik was vroeger het liefst timmerman geworden, maar moest volgens mijn stamboom arts zijn, dat was mijn zogeheten erflast, of, in kerkelijke bewoording zielenlast”. De heer Bok vertaalt de zielenlast naar de jaarringen van een boom als de sporen van de voorouders. Die hun sporen in onze genen (generaties) nalaten. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Siegfried werd inderdaad net als zijn vader en grootvader arts en wetenschapper. De vraag ‘Hoe komt het toch dat er steeds meer dokters komen en de mens steeds zieker wordt, dan doen we toch iets fout’ was boeiend genoeg om op zoek te gaan naar oorzaken in plaats van oplossingen. “Ik vond het ook vreemd om, als chirurg, organen weg te snijden, snijden in iets, dat ooit perfect was! Dat alles verzwakt het lichaam en die verzwakking komt weer terug in de stamboom”. De arts wetenschapper wijdde 30 jaar lang een vreemde zoektocht naar ‘de bron’ van ons lijden.



De onderzoeken van Siegfried Bok leidden tot grote ontdekkingen voor de medische wetenschap. Ze werden aangetoond en ook bevestigd door professoren, maar waren niet patenteerbaar. Hierdoor kwamen er meerdere knooppunten in zijn leven, hij raakte verstrikt in zijn ontdekkingen die hij uit de medische wereld had opgedaan, maar kreeg op cruciale periodes, waarin hij in een diep dal terecht kwam, in visioenen (uitleggende dromen van overleden voorouders) de oplossingen aangereikt. Van zijn grootvader bijvoorbeeld.

Omdat bij kanker een snelle celdeling plaats vindt, werd de chirurg hierin geïnteresseerd. Hij begon zijn onderzoek in de oorspronkelijke celdeling van de zwangerschap, omdat bij zwangerschap, net als bij kanker, een hoge explosieve celdeling is. “Uit een onderzoek bleek dat het nog ongeboren kind aan het einde van de 36ste week zijn eigen stofwisseling ter hand neemt en daarmee uitgroeit tot een vreemd lichaamreactie, waardoor het kind door de moeder word afgestoten. In de moederkoek worden extreem veel voedingsenzymen aangemaakt. Ik deed experimenten, eerst op proefdieren, later op mensen. Zo bleek mogelijk te zijn om met dit voedingsenzym, nieuwe bloedvaten te maken bij patiënten met door aderverkalking bedreigde ledematen in 15 minuten. Patiënten waren blij, maar de medische wereld sloot de deur in argwaan en achterdocht. Die therapie was verboden. Op een wereldcongres in Zwitserland werden dingen verteld waar ik me helemaal niet in kon vinden. Ik kreeg daarover ruzie met de voorzitter en heb mijn eigen bevindingen opgeschreven. Diezelfde arts heeft dit later gepubliceerd in zijn eigen medisch tijdschrift. Ik kreeg daarop een baan aangeboden om de upper ten van Nederland te behandelen. Dat heb ik geweigerd. Ik was niet van plan om me daarvoor te lenen. Ik dacht altijd dat de geneeskunde in de wereld een eerbaar beroep was, maar helaas is geld een te belangrijke factor”!

Over de fundamentele rol van de placenta heb ik enkele publicaties geschreven. Ik zag de eerste misstap uit het paradijs, alle dieren eten de placenta op, wat maakt ons zo eigenwijs dat we die placenta niet op eten. Dit is essentieel om postnatale depressies tegen te gaan, borstvoeding op gang te laten komen en te zorgen dat de moeder meer energie kreeg. “Na het ontrafelen van zwangerschap, kankeronderzoeken, cellenonderzoek kwam ik er in 1985-1986 met hulp van de alternatieve geneeskunde achter dat kanker de laatste poging is om te overleven. Het tegengestelde dus van wat we allemaal denken. Aanleiding van dit onderzoek was, dat kanker de vreemde weg terug bewandelde; namelijk van gespecialiseerde tot ongespecialiseerde cel. De essentie van deze specialisatiegraad bleek interne recycling van afval, in een ultieme poging het leven te rekken. We zeggen ‘de wereld is verkankerd’, maar als we niet waren gaan recyclen, waren we gestikt. Zo geldt dit ook voor het lichaam met kanker. “Ik werd voor gek verklaard”. Dat overkwam Siegfried vaker, na nieuwe en aangetoonde oplossingen. Hij werd zelfs tot gevangenneming bedreigd, maar dit werd nooit daadwerkelijk aangedurfd. Het gekke is dat de wetenschapper nu iedere keer iets tegenkomt wat nu gebruikt wordt en waar hij onderzoek naar heeft gedaan.

Siegfried moest door diepe dalen om de top te bereiken. De top van het weten. Hij vertrok voor enkele jaren naar Portugal, omdat hij het in Nederland beu was. In Portugal schreef hij volledig in tranche in vier dagen aan één stuk door het boek ‘There I was and you was me’(ooit waren wij gelijken). “Er gebeurde altijd iets bovennatuurlijks als ik hulp nodig had” zo ervoer hij. “Geholpen door oude zielen, die één voor één uit mijn stamboom herrezen’ schreef hij zijn boeken in de verschillende fases van zijn onderzoek

Frappant was de ontmoeting op een bridgeavond met een bijbelkenner. Deze man kwam naar hem toe en vroeg of hij sanscriet (zonder schrijven) had gestudeerd. “Mijn uitspraken bleken uit de Hebreeuwse bijbel te komen. Hij kwam daarna driekwart jaar lang vijf dagen per week bij me. Hij stelde mij vragen en telkens kon hij mijn antwoorden precies zo in de bijbel terug vinden. En dat voor een atheïst die nog nooit de bijbel had gelezen”. Oosterse wijsheden en de bijbel waren de aanvulling op al mijn onderzoekingen en bevindingen. Hierin staat alles al beschreven. Ik kreeg inzicht in de ‘oude wijsheid’. Puzzelstukjes vielen in elkaar.

In zijn laatste boekje “Eens was het… De Boom der Wijsheid” (over ons geniaal zijn voor kosmisch welzijn) is een hierover een samenvatting gemaakt. Dit boekje is direct te bestellen bij de uitgever Gigaboek ( www.gigaboek.nl/content/boom/boekinfo.htm ) of te koop in de boekhandel. Siegfried Bok is er klaar mee, zijn werk is gedaan.

“Nu zie ik ziekte als een reactie van de natuur in een poging het evenwicht (symbiose) te herstellen. Dat dit niet lukt komt omdat de mens steeds ingenieuzer wordt in behandelen. Dat heet beheerszucht. We willen alles en iedereen beheersen. Daarin is de mens uniek. Maar de natuur wás perfect, perfect in balans! Wat de mens zo uniek maakt? Dat vond ik tussen alle research door! Een minuscuul defect in de hersenen, de zogeheten corpus callosum (verkalkte brug). In de oude leer wordt hierover gesproken als de brug tussen collectief en individueel bewustzijn. Door die scheiding zijn wij individualisten. In de leer van de accupunctuur staat iets over het lichaam dat met al zijn organen in evenwicht moet zijn. De leer is uitgebreider en zegt dat alle cyclussen aan elkaar gelijk zijn. De basisoorzaak van onze ziekte is; ons uniek zijn”. Volgens de wetenschapper is dit de laatste stap in het evolutieproces. “Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren”. Deze bijbeltekst is door Siegfried vrij vertaald; wij zijn niets meer dan gerecycled kosmisch stof van de sterrenverbranding. Wij groeiden met onze recycling tot kosmisch evenbeeld en zullen tenslotte zelf weer tot stof recyclen.

Op de website van Siegfried Bok is meer informatie te vinden: www.wetenschap-eindtijd.com