Samenvatting sterrekinderen

bron: wetenschap-eindtijd.com

Sterrekinderen zijn bepaald geen gewone kinderen.
Ze kunnen stralen als geen ander en hebben dan een aura van wit licht om zich heen en trekken ongewild ieders aandacht.
De op schilderijen afgebeelde aureolen zijn de weergave van die aura.
Het volgend moment lijken ze –gelijk de sterren overdag– in het niets te zijn opgegaan.
De naam sterrekinderen is derhalve zeer toepasselijk.
Ze zijn Himmelhoch stralend en zum Tode uitgeblust.
Paragnosten (aura-zieners) herkennen deze sterretjes onmiddelijk.
Astrologen kunnen deze zonderlingen ook direct herkennen door het zogenaamde "vierkant" in de zgn. Radix : de "huizenconfiguratie".

Vroeger, heel vroeger – waren deze sterren een zeer gewilde prooi voor de monniken en werden dan ook al op jeugdige leeftijd bij de ouders vandaan gehaald.
Dit was geen straf! Het was een grote eer, die slechts weinigen te beurt viel.
Het was de "oogappel" van de familie en die van de monniken.
"Oogappels" zijn ze ook letterlijk, want ze worden ook met grote flonkerende ogen geboren. Het is net alsof ze in hun ogen moeten groeien.
Hoewel de monniken leefden van giften van de bevolking, was hun aanzien zo groot, dat het monnikschap een hongerbestaan uitsloot.
Voornamelijk als gevolg van mijn erfelijkheidsonderzoek in relatie met karakter, kan ik U iets meer vertellen over dit door toevallen, dat wil zeggen leefomstandigheden, ontstane fenomeen.

Vroeger heette het dat Sterrekinderen alleen geboren werden onder zeer armlastige gezinnen en dan ook nog op de overgang van de ene naar de andere sterretijd.
Tegenwoordig, in onze tijd, worden heel veel sterrekinderen geboren, gelijk een sterrenregen op aarde en zeker niet louter onder de armsten der armsten.
Echter de leefomstandigheden vlak vóór en tijdens de zwangerschapsperiode zijn wel zeer essentiëel.

Laat ik eerst iets vertellen over het karakter.
Velen hebben gehoord van de erfelijkheids-onderzoeken van Mendel.
Dit algemeen bekende onderzoek verhaalt over dominante en recessieve factoren die worden overerft. Dominante eigenschappen zijn de zichtbare overervingsfactoren van een van de ouders en de recessieve zijn de niet zichtbare en/of sluimerend aanwezige factoren, die het kind van beide ouders mee krijgt.
Dit geldt tevens voor het karakter.
Ongeveer 80% is dominant van een van beide ouders en 20% recessief van de ander.
Het karakter wordt bepaald door bepaalde impressies of levensbelangstellingen, die overdraagbaar zijn.
Zo wordt de zoon van een voetballer, als dominantie van vaders kant als voetballertje geboren.
Zo studeerde mijn vader geneeskunde gelijk zijn vader en ik op mijn beurt weer, als komende uit de erflijn van mijn vader.
Het is het bijzondere onderzoek van arts en Oosters filosoof Michio Kushi geweest, die veel gepubliceerd heeft over de relatie van uiterlijk met het karakter èn ook ziekte. Hoewel mijn onderzoek ten aanzien van karakter en ziekte-overdracht een heel andere weg volgde, heeft Michio Kushi's werk met name ten aanzien van "ziekte"-overdracht tijdens de zwangerschapsfase, veel bijgedragen aan het ontrafelen van niet alleen erfelijkheid.
Het karakter is een uitvloeisel van "gefixeerde" levensvisies.
Die visies ontstaan bijvoorbeeld door een bepaald werk dat men doet.
Men noemt dit geconditioneerde reflexen. Hierover schreef ik uitvoerig in het boekje "In de ban van de genen".
Die geconditioneerde denkreflexen zijn overerfbaar.
Dit betekent dat een apenjong, komend van de erflijn van zijn dansende vader, bij het zien van een banaan als vanzelf gaat dansen of veel sneller leert dan zijn vriendjes.
Ik noem met opzet de aap, omdat dit in de wereld bekend staat als het "honderste aap-effect" als uiting van veranderende leefomstandigheden.
Dat noemt men evolutie.
De menselijke geconditioneerde reflexen zijn beladen met emotie.
Dit geldt ook voor al onze goed en kwaad belevingen.

Indien men leeft onder "gewone" omstandigheden, maakt men zich allerhande druk over goed en/of kwaad in zijn/haar leefwereld.
Dit goed en/of kwaad beleven maakt die geconditioneerde reflexen en het kind overerft deze.

Indien men echter leeft onder extreem slechte omstandigheden, dan heeft men eerst nog een "pure" overlevings instinct, welke later over gaat in een apathie.
Dan vervagen al die ideëen over goed of kwaad totaal.
Wordt er onder dié omstandigheden een nazaadje verwekt, dan overerft het kind dus ook geen enkele emoties van de ouders en/of denkreflexen ten aanzien van goed en kwaad.
Onder deze extreme omstandigheden ontvangt het kind van beide ouders deze "denkloosheid". Het gevolg is dat het kind emotieloos ter wereld komt en geen enkele idee over goed of kwaad heeft.
Indien U weet dat de aura een kleurschakering is van alle emoties bij elkaar ("ik erger me groen en geel", "rood van woede" etc.), dan is het begrijpelijk dat paragnosten die kinderen met wit licht aanwijzen.
Zij bezitten geen erflastige emoties van de ouders en hebben eveneens totaal geen emotionele binding met de ouders, zoals wij die kennen.
Dat maakt dat het net is alsof ze via "onbevlekte" ontvangenis ergens anders vandaan komen.
Een kenmerk is dat ze een totaal lege denkcomputer hebben.
Je zou kunnen zeggen : de stroom is even uitgevallen en de computer is leeg. Totaal leeg!
Het leeg zijn van de denkcomputer heeft, behalve het stralende wit licht en de emotieloosheid, nog een aantal typische kenmerken.
Zo kennen zij totaal geen angst; ook niet voor de dood !
Bovendien leren zij als geen ander zo gemakkelijk, aangezien ze geen erfelijke vóóroordelen hebben. Dat is wat onze erflast heet.
Ze zijn buitengewoon leergierig, want het is net alsof alles nieuw voor ze is.
Tenslotte zijn ze totaal on-beheerst puur, daar het beheersen een pure denkeigenschap is.
Dat alles maakt hen als totaal vreemden, levend in een wereld van alléén maar erflastigen.
Kunt U zich er een voorstelling van maken, wanneer U bijvoorbeeld wordt neergezet tussen wildvreemden, die leven en beleven in emotie, terwijl U de lol of ernst er totaal niet van inziet ?

Zo werden en worden de meest pure sterren geboren in èn de armlastigste gezinnen èn ten tijde van extreme onderdrukking en economisch misstanden. Dit is altijd het geval rond de wisseling der sterretijden, hetgeen ik onder andere in het boekje "De zelfopofferende mens" nader belichtte.

voetnoot:
Jesus Christus, maar ook Hitler waren beide een product van deze extreme leefomstandigheden van de ouders, en niets meer.
Het waren beide pure sterrekinderen.