De Open Baring en Verlosser voor Moeder Aarde en Mensenkind

bron: volkskrant blog 29 november 2005


Het is het tweede en laatste deel over de zwangerschapcyclus van Moeder Aarde of de eindtijd waarin wij leven.

In het eerste deel "De zin van het leven" beschreef ik zeer in het kort hoe het aardse leven met als kroon de "weldenkende mens" kosmisch gezien een zeer bijzondere functie heeft (gehad) : het nivelleren van de yinne fusiewereld (inkrimping) en de yange fissiewereld (uitdijing).

Ik beschreef daar dit nivelleringsproces met de "baktum-theorie" der Maya's, maar besefte niet dat dit een outsider weinig meer zegt dan een verlenging van de levensduur van onze planeet. Maar dit betekent kosmisch gezien dat het leven zelf ten dele en de mens als kroon gedurende dit hele evolutie-proces de kosmisch geïnduceerde ijstijden geleidelijk verdrong en nu helemaal verdrongen heeft.

Nu komt er voor de aarde weer een fase van opwarming aan en nu is iedereen in rep en roer, want een graad opwarming van de zeeën kan alle leven al totaal vernietigen.

Ongeveer 100 jaar lang heeft de wetenschap atmosferisch onderzoek gedaan over eventuele effecten van onze progressieve warmte-productie en verbazend genoeg bleef deze exact gelijk. Hieruit werd de conclusie getrokken dat de aarde of atmosfeer dit zonder problemen kon verwerken. Maar dat blijkt nu fout.
Ik ben mij er bovendien van bewust dat mijn uitleg zeer onvolledig is en dus veel astrologen en kosmologen tegen me in het harnas jaag, want…
De Aarde is maar een nietig onderdeeltje van dit grootse yange deel van het Heelal en waar het verschil tussen yin en yang precies hetzelfde geldt.
Ook buiten onze planeet wordt gevochten om dit manlijk deel van het Universum te nivelleren en wel op precies dezelfde manier als wij dat doen.
Daar wordt in de "kosmische winter" in de zwarte gaten het ei van een nieuwe ster uitgebroed, die daarna weer verbrandt.
Dat is wat men recent op Mars heeft vastgsteld!
Dit werd in het evangelie van Maria Magdalena door Jesus beschreven als "De begeerte van materie, die zijn gelijke niet kent".
Dit staat minder exact in het Johannes evangelie en genotuleerd als zijnde dat wij aan het einde der dagen getuige zouden zijn van een waar kosmisch vuurwerk.
Tenslotte past dit alles volledig in de theorie van Stephen Hawking, dat de Big Crunch en de Big Bang samenvallen.

Tevens beschreef ik hoe ooit werd nagelaten hoe alle cycli in het Universum elkaars gelijke zijn en dat men zodoende onze levenscyclusdaarin kan vergelijken met een "grote zwangersschapscyclus", die globaal zo'n 360 miljoen jaar i.p.v. de menselijke 36 weken duurt.
Hoe graag ik ook volledig zou willen zijn, is dit een totale onmogelijkheid daar al die duizend of meer gelijke cycli - gelijk aan een klok - als raderen met elkaar verbonden zijn en dus nauw op elkaar afgestemd zijn.
Ook dat werd vanuit de oudheid nagelaten als "Alles gebeurt gelijktijdig".
Voor de volledigheid zou ik dus iedere stap in dit proces ook weer in die andere cycli moeten beschrijven en dan is het totaal onleesbaar.
Dus houdt ik het verhaal van de Genesis of Wording maar zoveel mogelijk bij de gekozen vergelijking met de zwangerschap, waar net als ijstijden in het groot, perioden van stilstand in groei zijn om cellen te laten specialiseren in fasen van energie-gebrek in de baarmoeder en laat de kosmische cycli die allen een identieke cyclus doorlopen buiten beschouwing.

Zo liet die oude weetheid eveneens na dat het progressief lijden van de mens een essentieel onderdeel was om - zoals een kind zich een uitweg zoekt uit de steeds benardere situatie in de baarmoeder - de "Open baring" op gang te brengen.
Dit moment - als zijnde het begin van de ontsluitingsweën - werd ons nagelaten als zijnde "de zondeval".
Door een toevallige ontrafeling van medische ziektebeelden kan ik met zekerheid zeggen dat dit lijden werd veroorzaakt door het nalaten van de vrouw de moederkoek op te eten, waardoor zij "vermanlijkte" en/of ging meevechten in het leven.
Dit beschreef ik elders in "Aplacentar of de val in onbehagen".
Het is weer "Al wat Is" zijn gelijke en identiek aan hoe de vrouw zich moet vermannen tijdens de pijnlijke ontsluitingsweeën en de bevalling zelf.

Die bevalling zelf bleek medisch een gevecht op leven en dood voor moeder en kind - een vreemd lichaam reactie - waarin de overlevingsdrift denkentot het uiterste werd geprikkeld. Voor de mensheid is dit het moment dat hij zich geleidelijk uit de natuurlijke symbiose ontworstelde en vuur leerde beheersen.
Dit was waarschijnlijk het zelfde moment - een evolutiesprong - dat de brug tussen denken en weten zich definitief sloot als zijnde de oorzaak van ziekte.
Die brug heet toevallig of niet wel corpus collosum en/of verkalkte brug!
Dit was namelijk ook het moment dat de mens progressief een zielelast /erflast /erfzonde /karma of alma ging opbouwen, omdat het weten geen correcties meer kon aanbrengen in de denkbeelden van goed en kwaad.
Dit proces werd bijbels beschreven als groei naar "ziende blindheid" en "horende doofheid", gelijk wij in een strijd op leven en dood alleen maar gefixeerd zijn op onze vijand.
Met andere woorden : "Het verachten van de placenta" is het moment dat de vrouw progressief mee ging vechten en waarin zij haar aandeel ging vervullen in de wereld van artificiële warmte of "electromagnetisme". Dit zou als voorzegd leiden tot veryanging van de vrouw en tezelfdertijd tot veryanging van de nacht, waardoor de nacht uiteindelijk door kunstlicht werd verdreven en het loslatingsproces dag en nacht door kon gaan.
Wereldlijk gezien heeft dit geleid tot homosexualiteit of unisex en ooit nagelaten als "groei naar gelijkheid aan het einde onzer dagen".

Het is alles oude wijsheid uit vervlogen tijden.
Het is alles oude wijsheid, die het leven definieerde als zijnde een constant bewegen ten gevolge van ongelijkheid tussen de krachten yin en yang.
Met andere woorden : onze groei naar gelijkheid betekent stilstand en betekent daarmee de dood!
Het is onvoorstelbaar hoe dat mensen, die niets anders hadden dan hun zintuigen die hele kosmische klok door "watchen" leerden zien.
En wat hielden wij ervan over : een mechanische nagebootste watch, opdat we niet te laat op ons werk zouden verschijnen.
En zo lieten die oude wijzen tenslotte na dat alleen het allergrootste [het Heelal] en allerkleinste [het atoom] het oneindig bewegen gevonden hadden, omdat beide niet zochten naar gelijkheid.
Het aantal nagelaten voorzeggingen dat het leven op aarde daarmee zeker eindig is zijn er vele. Zonder hier dieper op in te gaan kan ik zeggen dat alles in zijn perfectie bleek te kloppen.

Misschien kunt U zich voorstellen waarom de oude geloven zo fel gekeerd waren tegen deze emancipatie en homosexualiteit, want het betekende het einde. Doch zij beseften niet dat dit louter het gevolg was van deze "zondeval" van de vrouw en daarmee een onomkeerbaar proces!

Misschien wordt dan ook duidelijk waarom Boeddha ons de monade en/of het gelijkheidssymbool van yin en yang naliet. Het was zijn voorzienigheid als weetwijze van deze ontwikkeling in de cirkelgang des levens tussen yin en yang.

Kosmisch gezien was deze emancipatie een absolute noodzaak, omdat de mensheid als geheel - man en vrouw - dienden mee te werken aan het eerder beschreven vitaliseringsproces van Moeder Aarde.
Dit was de menselijke taak in de wereld en niet voorbestemd voor de man alleen!
We staan nu op de vooravond van die "bevalling" van het leven.
De onrust is geen onrust van de "Kinderen van Moeder Aarde" alléén al zoekend naar een uitweg, maar net zo zeer van onze Moeder.
Het is als de vreemdlichaam-reactie na transplantatie, een echt gevecht op leven en dood voor beide.
Het tijdstip van die "open baring" was vroeger al in kaart gebracht en later door de Maya's geverifieerd, doch met allerhande fantasieën omkleed!

Misschien is U door alle informatie die ons in deze excarnatie-tijd wordt aangeboden opgevallen dat het tijdstip van het Nieuwe Jaar met der tijd een verandering onderging.
Is dat niet vreemd?
Heeft dat misschien ook te maken met de veranderde cirkelgang van de Aarde om de Zon, zoals in het eerste deel beschreven werd?
Hoewel ik dit nooit bewijzen kan, ben ik er zeker van dat ook dit ons werd ingegeven door hen, die deze cirkelgang van het Aardse leven in kaart hadden gebracht en ons met o.a. Boeddha en Jesus van de aeonische veranderingen op de hoogte brachten.
In de spirituele wereld der magie heten deze ingewijden van de zogenaamde "Witte Broederschap" Profeten. Die profeten zijn hun afgezanten, daar deze "Witte Broederschap" zelf zich in een mysterieus stilzwijgen hullen.
Werd ons niet nagelaten dat de monniken d.m.v. mediteren steefden naar "silentio"?
Het was een pogen het denken in termen van goed en kwaad geheel te verbannen en daarmee te zien dat alles zijn reden heeft en kosmisch is bepaald.
Ook hier ga ik nu niet dieper op in, anders dan nogmaals te zeggen : De profeten waren slechts hun pionnen. Het waren z.g.n. pure sterrekinderen, die aan het einde der culturen als bijzonderlingen onbevlekt van erflast en/of ego onder de armsten der armen werden geboren.
Over dit onderwerp zal ik eveneens een artikel publiceren.

In ons laatste aeoon werd de nieuwjaar-viering bijgesteld als vallende op de nacht van 31 December naar 1 Januari.
Dit was de oude berekening van de dag dat voor de kosmos de omwenteling naar een nieuwe cyclus plaats zou vinden of zoals Stephen Hawking het noemde "de dag van de Big Bang en Big Crunch".
Zo werd de symbolische geboortedatum van hun ingewijde pion Jesus op 24 December gesteld als zijnde de dag van de Openbaring en/of Loslating van het Leven van Moeder Aarde en of in termen van geboorte : "het zien van het licht".
Zij die dit alles wisten beleefden dit alles ook in vergelijkingen en zagen dit proces ook in termen van een geboorte! Zo vertelden zij dit ook aan hun medemensen.
Maar dit ter zijde.
Dit alles betekent dat met het loslaten van het Leven van Moeder Aarde, de grote omwenteling in de kosmos nog even op zich laat wachten.
Daar rest nog een periode van…
In Aardse termen rest zich nog één week, voordat het "Nieuwe Jaar" aanbreekt.
Na jaren van puzzelen bleek deze week naar alle waarschijnlijkheid kosmisch een periode van 1000 jaar en/of een halve sterretijd te beslaan en dus zal die Big Bang en Big Crunch vallen rond 3012.
Maar is dat nog belangrijk?
Misschien denkt U dat ik met deze woorden het Christendom belachelijk maak, maar het tegendeel is waar!
Ik heb een onvoorstelbare bewondering voor deze "magische instelling", want als wij dit alles vooraf geweten hadden, waren we nooit aan deze menselijk gezien waanzinnige kosmische taak begonnen.

Die periode van 1000 jaar beschrijf ik hier in vergelijking met onze zwangerschap als zijnde de kraambedtijd van Moeder Aarde. Het is een tijd waarin Zij is bevrijdt van de struggle for life onder Haar dekmantel en zich absoluut geen zorgen behoeft te maken voor haar terugval op de zon, want daar diende die hele zwangerschapscyclus immers voor!
Het is voor onze Moeder een waarlijk Paradijselijk leven, want tezamen met dit loslaten van het leven, vernietigde Zij tevens alle door "mensenkinderen" opgeslagen kern-energie als zijnde onze voedingsbron voor leven en deze levenselicter gaf Haar nog één keer een extra energiestoot voor 1000 jaar.
Die energiestoot is ons nagelaten als Uranus en/of branden in het Hellevuur!
Kan het exacter?
Mag ik deze energiestoot in aardse zwangerschaps-termen vertalen als het opeten van de moederkoek, die het zoogdier-vrouwtje een extra energiestoot geeft na de bevalling?
Is het niet onvoorstelbaar hoe precies "Alles" werkelijk "zo groot zo klein" is?

Tenslotte werd ons nagelaten dat Jesus als zijnde een pion van deze "Witte Broederschap" zou wederopstaan.
Met devotie spreken wij over "De Verlosser", maar sprekend in vergelijkingen met het hele zwangerschapsgebeuren kan ik hem slechts zien als een groot verloskundige.
Elders verhaalde ik U hoe gedurende ongeveer 30 jaar mijn doodgewaande voorvaderen één voor één opstonden uit hun graven en mij haarfijn informeerden.
In een van mijn laatste grote nachtelijke ontmoetingen met gene-zijde werd mij over Jesus' wederkomst het volgende verhaald : "Kijk! Laat Uw gedachten teruggaan toen jaren geleden de ontvoering van een Engels jongentje door Tibettaanse Monniken wereldnieuws was! Hij en niemand anders is de toekomstige nieuwe profeet. Gelijk Jesus Christus krijgt ook hij weer een gedegen opleiding.
Natuurlijk is hij wederom een sterrekind en hij zal ons komen bedanken voor de haast onmenselijke taak, die wij zo fantastisch als Lucifer hebben volbracht."

Misschien klinkt dit alles te onwaarschijnlijk en toch…
Alles wat ik in die 30 jaar aan informatie kreeg en kon toetsen op juistheid, bleek iedere keer volkomen waar.
Zelfs deze nachtelijke ingeving van zo'n 3 jaar geleden heb ik weten te achterhalen als zijnde volkomen waar.
Dit pure sterrekind is momenteel in Tibet, wordt naar zeggen de nieuwe Dalai Lama en heeft alleen "officieel" nog geen naam.
Mag ik zijn naam hier nog even in het midden laten?
Hij zal pas komen op het moment als de wereld in grootse paniek is ondergedompeld en men nog smeekt "Oh God, waarom hebt gij ons verlaten".