Spirituele Onsterfelijkheid

bron: wetenschap-eindtijd.com (bijbelmetaforen)

Als er aan het einde onzer dagen dan ook maar één aspect is waar velen grote sier mee maken is het wel hun dominerende emotie dat de geest -ieders geest -onsterfelijk is.
Kortgeleden werd ik bedreigd met juridische vervolging door zo'n spiritus-prediker, omdat ik ongevraagd zijn parochie betrad en the leader of the band betichtte van malpraxis en dat terwijl hij zeker wist dat hij duizenden mensen had begeleid karmische oneffenheden op te lossen, zodat zij niet bevreesd behoefden te zijn voor "eeuwig branden in het hellevuur".
Onvoorstelbaar!
Onvoorstelbaar en zo voorspelbaar als men weet dat de geschiedenis zich tot het einde der dagen zou herhalen.
Als er dan ook maar een symptoom is wat het einde van deze wereldsamenleving aankondigt is het de spirituele gedachte wel dat de geest van leven onsterfelijk is.
Oh...
Men heef wetenschappelijke bewijzen gevonden voor deze spiritus, want na het intreden van de dood is het lichaam enkele grammen lichter dan daarvoor.
Weegt de spiritus van leven?
Is het dan misschien toch materie?
Daarnaast zijn er de vele contacten met overledenen, die ons "stervelingen" zelfs met raad en daad terzijde staan.
Het neusje van die leugenzalm is wel de "Shaldrake-groep", die wereldfaam geniet.
Waar vindt deze hysterie van "Ik-importantie" zijn bakermat?
Waar anders zou dat staan als in de Bijbel?
Inderdaad staat er in de Bijbel geschreven dat de geest van leven onsterfelijk is.
Maar als U weet heeft wat men vroeger als definitie hanteerde over leven, komt er misschienenige klaarheid in deze "kosmische metafoor".
Vroeger noemde men leven "Alles wat beweegt is behebt met leven".
Alles wat is aan materie is in constante verandering en dat betekent dat alle materie levend is.
Maar men liet ons ook weten dat alleen het allergrootste [de kosmos zelf] en het allerkleinste [een atoom] de weg der onsterfelijkheid gevonden had en alles daartussen was behebd met sterfelijkheid.
Maar waar komt dan dat gewichtsverschil voor en na de dood vandaan?
Mag ik proberendit in alle eenvoud aan U voor te leggen?

De kosmos als geheel is een energetisch spel van materie dat uni en versum draait.
Het is een spel van aantrekken en afstoten van materie.
Het afstoten is het gevolg van de electomagnetische energie, welke afkomstig is van de Big Bang en het aantrekken wordt veroorzaakt door de respectievelijk links en recht draaiende energie en nagelaten als krachten van yin en yang.
Zo is voor ons zonnestelsel de zon yang en de aarde yin en de maan t.o.v de aarde weer yang.
Ze zijn alle uit elkaar geboren en iedere "geboorte van of afsplitsing van materie uit die eens uit een brok materie in het "zwarte gat" steeds weer yin> yang> yin> yang.
Nu is het leven op aarde onstaan door recycling van materie aan het einde van de uitdijingsfase.
Dit was enerzijds materie, die opgebrand was en bekend als de "Melkweg en anderzijds vulkanisch as van Moeder Aarde.
Moeder Aarde is yin en het leven dat Moeder Aarde voorbracht was daarmee weer yang ten opzichte van de verwekker. Iederen weet dat een van de kenmerken van leven "stofwisseling" heet.
In feite is dit niets meer dan verbranding van materie.
Dit betekent dat alle leven door hun stofwisseling een zeker mate van aantrekingskracht bezitten ten opzichte van de aarde en dat is een kracht, die wegvalt op het moment dat die stofwisseling stopt.

Over de vermeende contacten met overledenen, zal ik met zekerheid meer verhalen, maar wijdt daar liever een apart onderwerp aan.
De geest van leven was enerzijds een vertelling over het kosmisch spel van oneindig bewegen enanderzijds het karma of zielelast, die van generatie op generatie [ ook weer yin> yang > yin >yang of incarnatie en reincarnatie of introvert en extrovert ] wordt overgedragen, totdat excarnatie een definitief einde maakt aan die cyclus.