bron: geocities.com (bewustwording/medical_hypotheses)
Open letter for Medical Hypotheses
THE GENESIS OF ILLNESS
S.W. Bok: medical researcher / cellphysiologe
p/a: Apartado 195, 7300 Portalegre, Portugal
Dear colleagues,
After 14 years studying at the University I became a medical specialist, a surgeon. I became a medical specialist like my father and grandfather: a family tradition.
But at the end of my study I felt totally unhappy by having responsibility for others.
Medical doctor? Surgeon? I did not know what health was. I did not know what illness was. I did not know what cancer was or AIDS. I did not know anything.
The only thing that I learned were trics with which one knew empirically, that 'our enemy' death disappeared for a while and with which I was able to earn money. I took the responsibility of a docter /a surgeon, but with fear. Due to this fear my real study began at the moment that the society forced me to take this 'false' responsibility for others. My study-material did exist of thousands and thousands human beings who accosted me with their "supposed" illness. I worked like a possessed to try to find the source, the origin of illness.
About 20 years this tortment should last. In a crazy race, in which I exhausted myself totally and died a thousands deaths, I slowly came to the origin. But then I realised, that I not only came to the origin of illness itself but to the Genesis –the source of being. During that race I realised more and more that everything is in everything and also that everything is related with everything.
I resolved not only woundhealing, the irreversible shock, illnesses in mother and child directly after birth, organ rejection in organ transplantation, collateral vessel grow, cancer devellopment, heredity and the heredity of illnesses or AIDS.
Finally I was able to give an overall definition of illness.
I was born in a docter's coat. It was a havy hereditive load, builded up during many generations ! I resolved /dismantled a huge enemy: the occurrence of illness itself. Due to that I enloaded my hereditive problem, but I will die in my docter's coat. That is written in my genes. The only thing I can give you now is the source of illness itself: OUR THINKING.
MY SEARCH IN THE LABYRINTH OF EMPIRY.
In 1979 I published an article in which I hypothesized the possibility of woundhealing in Medical Hypotheses (1). The acceptation for publication in such a well-known medical journal like Medical Hypotheses as well as the mental support of Prof. Peter Safars from Pittsburg and Prof. Wilhelm Erdman from Rotterdam gave me the opportunity to start experiments on patients in the hospital I worked for.
Hundreds of patients recieved experimental treatments at a broad field of illnesses (2,3). Most of these trials never have been published. However, the results were even for me incredible. Some of them were so incredible, that nobody could accept thát what they saw with their own eyes.
I became able to revascularize limbs in patients who came for amputation, within 15 minutes only. I became able to correct local or general irreversible shock and much more. It was crazy, but the successes made my colleagues anxious.
Already in 1980 I published in the same journal two other leading hypotheses about pregnancy and cancer(4,5). These three hypotheses together gave me work to explore for the following 10 years.
Woundhealing is a process of a shorttermed increased cellmitosis.
Pregnancy is a process of tumorgrowth in which the fast develloping tumor do show us a progressive cell-differentiation, with the end-result a rejection of 'the tumor' outside the maternal body.
Cancer is a process of tumorgrowth in which the fast develloping tumor do show us a progressive cell-dedifferentiation with the endresult metastases in the body, total exhaustion and death.
Looking deeper into both latest processes, pregnancy and cancer seemed to be oppositional enteties.
Questions arises like: Why new borns were rejected and tumors were accepted? Or, why total energy increases during pregnancy and decreases during tumor growth? There had to be a correlation between both.
It became clear for me that the key could be found in the cellular atmosphere /the mucopolysaccharide-layer, in relation to hyaluronidase. This layer originates as the result of exhaustion of waste-materials of cellmetabolism only (1,4,5).
At that time I already became scared, fascinated and impressed.
First of all I found that behaviours of cells, individual cells and/or one cellular organisms do show exactly the same behaviours as our human being's attitude (1,7). I saw resemblances between cells and their cellular atmosphere as well as evolution /growth of mother earth and her atmosphere. Was it reality or fiction?
In 1982 I published an article about our degeneration and the hypothetical possibility to revitalize our mental body by injections of cell-specific hyaluronidases and /or placenta (6). In animal treatment with unspecific hyaluronidase the vitality raised obviously. These studies never have been published, but are easily reproduceble.This hypothesis was tested by hundreds of patients during 1982 and 1986. This treatment was already well-known as the cell-therapy of Niehans.
Untill then cell therapy was an empiric treatment, but now this empiry recieved body. Due to the good results this "hypothesis" became a thesis for me. The question arised: is illness a life-threatning situation due to the changes in our cellular atmosphere only? In the meantime I was confronted with information about the changes in earthal atmosphere as well. Are the changes of our climate also the result of the changes of earthal atmosphere?
The more I came deeper in the labyrinth of our attitude about health and illness, even more questions arised. At that time my experimental treatments on patients had already reached a point, that it was not longer possible to combine this work within the regime of the conventional medical society. Due to all opposition of the establishment, I started a purely experimental privat praxis.
In 1986, after 5 years of using electro-acupuncture measurements, I finally found the key of cancer development. It was the result of a longlasting progressive "over-energy" in relation to other organ-energies in our disbalanced body. It was the opposite reaction of celdifferentiation, what was due to starvation. Then I realised as well that I only reopened /reexplored the book of wisdom of the Old Chinese (the Universal Truth of the 5 elements); a book that I cold not interpretate until then correctly. And in that light I presented my last article for Medical Hypotheses: Cancer, a reactive mechanism in order to try to survive (1988). This article never has been published because it was to confronting.
For me it was a total deception. I really thought that I was trying to dismantle an enemy and now ……. it seemed to be a friend. Of course it was an hypothesis and this hypothesis had to be tested as well before being sure. It was like I tested all other hypotheses to make them to a working thesis with which I was able to continue my search in the labyrinth. In this light I organized a worldcongress in 1980 at the Erasmus University in Rotterdam after receiving more than 3000 reaction on these 3 publications in Medical Hypotheses (8).
This congress was only a test for myself: "Is it worthwhile to continue or not?" So my hypothesis about cancer was: In sted of a enemy it lookes like a friend. Whenever this was true, the friend did not seem to be strong enough.
So I decided to inject terminal cancer patients 2 times a week, with extracts of their own tumor in order to help my "natural friend". I treated about 20 patients. The changes I introduced were temporary but they were so relevant that I became 100% sure, that the hypothesis became a real thesis for me.
Patiens lost their feeling of exhaustion. Secondly there was a significant relieve of tumor pain. Then I saw that explosive tumorgrowth stopped or even decreased in size. But! In the meantime I found, that during time I needed to increase my amount of injections to withstand a reinflamation of this process. However, the group of patients I treated was very small and the variety of types of cancer very big. Neverless my conclussion was: I found the key but not a solution.
But is there a solution? Whenever cancer is a natural reactive mechanism? One of these aspects of all nature is a force of archieving an equilibrium. That can be found back everywhere.
During all that years of experiments I found an increasing organ-disbalance in everyone. It became possible to correct this disbalance only temporary with different sorts of cell specific hyaluronidases. But it always was temperary. The more I corrected these disbalances, even more patients experienced it as becoming more healthy. Whatever the disbalances were, a significant decrease of disbalances could be archieved always with thalamus /hypothalamus and /or placenta injections.
There was one group of patients in which I was able to introduce a permanent change in the disbalance especially. It were patients suffering postnatal depression or other sorts of postnatal problems in mother or child, like breast feeding problems, neonatal icterus or neonatal sugar-instability. I only needed to inject once-only placenta (4,9). It was a "required" disbalance. This required desease seemed to be due to changed attitude in life-style. Zoöloges eat their placenta after birth, but for the zoöloge "men" it became an inferior thought.
During about 5 years I treated more than a hundred patients with postnatal depression. The duration of this illness ranged from 1 day to 20 years. Without treatment the specific disbalances due to this "illness" seemed to be permanent. The earlier the lack of placenta was corrected, the faster postnatal depression disappeared. The fastest mental correction was into a couple of hours (9).
Due to my research of heredy in relation to organ-disbalances, it became absolutely certain for me that incorrected required disbalances become genetic ones (10,11).
There was one other group with a so called required desease. These were patients in which an organ was surgically removed where'after typical complains origined. The most well known are the complains after uterus extirpation, but it also is the fact by removing other organs. However treatment became possible also ,it was much less simple as the previous group. It is not the place here to go deeper into this matery now. I only can say that I solved this problem due to my knowledge of celldifferentiation and celldedifferentiation.
Is n't all nature in a wellbalanced equilibrium due to all different life-styles in which waste materials normely not samples and are of benefit for other ones?
Is n't evolution of man-kind with all his different specialised cell not also a product of all nature as well, in which the same rules exists?
Due to the examinations of new-borns I could state that the general disbalance in everybody is genetically. The disbalances correspondent nearly exactly with the disbalances of one of both parents. Only pancreatic and adrenal energies always shows reversed activity. In my book "In the beginning", I attended this chapter extensively (11).
As I told, I was not able to correct these genetic disbalances permanently. They always came back. And in my definite conclusion concerning the occurrence of cancer, these heredited longlasting disbalances play a crutial role. I decided to stop my experiments on cancer patiens as long as I was not able to correct organ disbalances permanently. In the meantime I became more and more scared, looking into the world in which disbalances between rich and poor (= energy) increases also.
Is n't body and sool one unity?
Is our mondial society a reflection of our mind /mentality as well?
Are n't all disbalances in our energetic equilibrium the results of our changed attitude of our life style?
Was it therefore that I could introduce a temporary decrease of disbalances by cerebral cell-specific hyaluronidases? Was it therefore that I was able to correct postnatal problems permanenly, because I reintroduced again placenta?
At the same time I saw in this global society all aspects of cancer development. I saw metastases of the longlasting rich countries into the poor ones. I saw their destruction of the infrastructure during this infiltration together with the pain of the original habitants. I saw recycling aspects of wastematerials by the ones who produced that waste. But I saw also resemblances between the changes in the cellular atmosphere in which holes occure in the cancercells and the holes that do originate now in the ozon-layer as well. And I saw a general change of attitude to individualism what can be illustrated so characteristically in bloodsamples of cancerpatients as well!
Where these all coincidences, or happens everything in everything simultaneously like the Old Chinese Wisdom leaved? I did not want to see it, but the resemblances were to convincing.
The first lecture about this threatening view entitled "cancer, it's like economy" I presented in 1985 on an international medical congress. Afterwards I realised, that –like me– nobody wanted to see this threatening view. And therefore I was condemmed openly in the medical world and the press.
Was I wrong?
Was I right?
Was their condemnation their own fear?
I had to continue my work in order to solve my last question; in order to solve my own fear as well. This question was: "Where do these progressive organ disbalances find their origin: in the body or in the sool?"
For me it became likely that illnesses in general and cancer specifically were introduced by our attitude in life /our doing only. Doing is like thinking a speciality of the human being. Doing is like thinking a typical activity of our left brain /of our analitic brainpart. This is in contrast to conscience or deep knowing, which is located in our right brainpart (10,11).
Due to our doing and thinking, we were able to counteract many natural enemies. This resulted in doubling our individual life-time resembling animals of the same age of evolution, and an increase of our quantity (7). Is illness /cancer in body and sool the prise we have to pay for our thinking, without using our right brain anymore?
Another 3 years I neaded to get grip on this last hypothesis. I really can not describe inhere, how I did do all these experiments on patients. I can tell you that I started with a new sort of cerebal hyaluronidase: corpus callosum in order to try to re-open the degenerated bridge between the left and the right brainpart. I made special magnific bands in order to bring energy from the left to the right brain. In the meantime I measured the energy of organs.
I saw a dramatic changes in the direction of a real total body equilibrium. During these "treatments", patients became very calm, even lazy. Due to this change of mental attitude, some patients told me that such a situation would damage their active social life and their career.
Then I realised that during all these years of doing medicine, nobody really wanted to changes their life-style.
It was the end of my experiments. I reached the centre of the labyrinth. It also was the end of my doctership. Afterwards I realised that I solved the problem of my wold-famous grandfather ( Prof. S.T.Bok†). He was one of the founders of cybernetica of our left brain functioning (12). One says that the devellopment of our "thinking machine" /the computer, was the result of his work. This grandfather's problem was sampled like every unsolved problem is incarnated in our cells as well in mind as in the organs of our body (10,11).
My fear and obcession were only an hereditive "illness" of thát what he did not found before he died. My heredity experiments are even much intesting than all other discoveries, I found in between. But, it is not relevant in here.
My grandfather came to the conclusion that our thinking was the result of conditional reflexes in the left brain part, due to which we are able to react quickly without using our right brain (13).
Due to our progressive thinking, we lost every real contact with our deep conscience and /or all nature. In the Dutch language we would say: We evoluted from 'weten' to 'geweten' into 'gewetenloosheid' (from deep knowing to concience into unscrupulousness). Due to this fenomon, we created falls enemies outside ourselves, however the greatest enemy is located inside ourself: ILLNESS IS A PROCESS DUE TO OUR THINKING WITHOUT KNOWING.
EPILOG
During about 20 years I published many articles and a couple of books.
One thing became very clear for me. The deeper I struggled myself into this labirinth even more I became condemned by my colleagues and others. Every individual group of specific disciplines closed their doors.
At first I could not understand why. Now I can say that it is a rejection due to fear that do exists in everyone. Nearly everybody do have a flight reaction for this fear and so this became a common attitude: named 'positive thinking'. I heredited the opposite attitude of my grandfather who stated: "when you have a problem, go into it untill it has been solved".
Due to thinking man distinguish between good and bad. Due to positive thinking, only one part of the medalis delighted. It seems to be crazy, but this is also a typical cancer sighn. In cancer patients the fight reaction of the body disappears also. Initially I qualified the overall aggressive attitude as 'enemy-thinking'. I am pleased. that I became able to accept it as logical result of the total lack of our fight reaction mentally.
Now I can accept also that our cancerous society in all her aspects is a natural reactive mechanism in order to survive as well.
During my praxis many times patients asked me if I was clairvoyant. They asked it because questions I proponed during measurements of all different organs about organic and mental qualities.
It became clear that organ disbalances are a reflection of mental disbalances. These mental disbalances do form somebodies character. It can be found back in the language by saying; he/she is cordial or do have something on his/her liver(13).
During my long march in the labyrinth, I became convinced about an evolutionary process of illnesses during successive generations(14). I became convinced also that everything is in everything and evolute in the same way, at the same time as well. Definitively I became convinced, that history repeats from time to time everytime on a more "evoluted" level. It's like heredity in which "the apple is not falling far away from the tree".
When I was young, one characterised society as being ill. Nowadays –50 years later– it's styled as being cancerous.
One objection of cancer specialists was, that cancer already existed in ancient times. This became one of the most relevant objections against my theory. Looking superficially into history, this objection seems a closely reasoned argument.
History repeats. Cultures come and go. At the end of every culture, not only many publication were the result of the deep feeling of fear. At the end of every culture, homosexuality and even AIDS did appear as well. At the end of the Egypt culture, this illness received the name SIDA. It's intesting to know that in Portugal AIDS is still named SIDA. At the end of every culture with their tremendous amount of publication , cancer was also amply described because its incidence increased; like it increases now dramatically. These cultures seem to have also a certain life-time, like everything and everyone. Their life-time always is about 2000 years.
This also has been observed in the ancient times and this was related to cosmic waves like high tide and low tide. They always come and go on a equal way. It lookes like that "men" only react on cosmic energy waves, like all living creatures react on tide changes or react differently during full moon and new moon.
At this moment we are witness of a society in which all aspects of cancer, even homosexuality and AIDS are present.
I am scared about the near future. I am scared about the future of our children, many of them show an attitude of having no future anymore. I am scared, but have to accept.
Perhaps the question arises: Did we do wrong or right?
Whenever men only react on cosmic energy waves, it is impossible that we do wrong.
Scientists now became sure, that the planets were part of the sun. They are also convinced that sun-temperature is decreasing. That implies that earthal temperature decreases also.
I mentioned already that reactive mechanisms of all nature is always a try to stabilize or even try to archieve an equilibrium. This attitude is very well known in the attitude of men.
Every life form do create energy by its metabolism. Men do create even more by controling fire. Especially now, energy emission by men and its machines are exorbinant. Of course there is a maximum of there possibilities. That would imply that earthal life is temporary as well.
It's what it is.
It's life.
Life is temporary in all her aspects.
REFERENCES:
1. Bok-SW. The fundamental role of hyaluronidase in tissue. Med-Hypotheses. 1979; 5: 1183-200
2. Bok-SW. The influence of hyaluronidase on traumatic cerebral edema. Anaesthesist 1980; 29: 245-8.
3. Bok-SW.Collateral vessel growth.Period. Angiologica 1984;5:157-60.
4. Bok-SW. Hyaluronidase, the fundamental cause of foetal growth. Med. Hypotheses. 1980; 1087-96.
5. Bok-SW. Hyaluronidase, from wound healing to cancer. Med-Hypotheses. 1981; 7: 1147-56.
6. Bok-SW. Dem Leben mehr Jahre,oder den Jahren mehr Leben? Cythobiol.Revue,1983; 3 : 101-16.
7. Bok-SW. Kanker-Noodzaak? Evolutie en Revolutie van de mens. Weis: Groningen 1981.
8. Bok-SW. Hyaluronidase, from wound healing to cancer (II). Med-Hypotheses. 1982; 8: 455-9.
9. Bok-SW. De fundamentele rol van de placenta postpartum. Ned. Tijdschr. Integrale Gen.!988; 5: 99-102.
10. Bok-SW. Ik denk dat ik weet/ Ik weet dat ik denk. Servo: Assen 1990.
11. Bok-SW. In the beginning … De Ring: Hollandscheveld 1994.
12. Bok-ST. De sturende taak van het zenuwstelsel. Scheltema & Holkema NV Amsterdam 1953.
13. Bok-SW. Een zieke kijk op gezond zijn.Natu.med.1987; 3:3-6.
14. Bok-SW. Aderverkalking en Kanker : Het lijkt zo natuurlijk! Ned.Tijdschr.Integr.Gen. 1988;24:64-9.
zaterdag 3 september 2011
vrijdag 29 juli 2011
Aan de waarheid kleeft geen stinkend geld en geldingsdrang
bron: vkblog 2006
Na ongeveer het gehele weekend in beslag te zijn genomen met beantwoording van vele inzendingen over de eindtijd, kom ik terug op mijn belofte een van deze reacties om te zetten in een apart artikel om…
Het is een uitdaging richting de "gestatuste weldenkende intelligentia" en media, die ons zo vakkundig naar ons einde loodsen met behoud van geldingsdrang en geldindrang.
Het betrof een lang overzichts-artikel over rechtlijnige /analytische denkers over een kosmos, die in "Alles wat is" verloopt in logaritmisch verlopende cycli van iemand die graag unaniem wil blijven in deze zo corrupte "Orsal Wells wereld" .
Geachte Heer Anoniem,
Wat een uitvoerig wetenschappelijk verslag van alle gissingen rond ons HeelAl.
Hartelijk dank hiervoor.
Persoonlijk voelt het jammer dat al mijn pogingen om met wetenschappers een open dialoog op te starten al zeer lange tijd op niets uitliepen en zeker daar er in Uw lange bespiegeling zeer veel aanknopingspunten te vinden zijn met iets wat naar mijn bescheiden mening al 6000 tot 8000 jaar geleden tot in de perfectie bekend was.
Ik kom daar zo direct op terug, maar moet eerst kwijt dat het uitvoerig verslag helaas alleen iets verhaalt over "recente ontrafelingen", waar ik dan Newton ook mee bedoel.
Dit is allemaal een bespiegeling daterend na onze "evolutie-sprong" naar rechtlijnig /analytisch denken, hetwelk in de oudheid werd gezien als een verarming en/of degeneratie van de menselijke geest.
Hebt U er wel eens bij stilgestaan waarom wij spreken van RE-search in plaats van search en waarom de Bijbel verhaalt dat wij de waarheid aan het einde der dagen zouden hervinden?
Is het toevallig dat dit "Testament" daarin verhaalt dat wij zouden groeien naar ziende blindheid en horende doofheid aan het einde onzer dagen?
Ik was een door erflast geobsedeerde pure medische wetenschapper en atheistisch opgevoed, maar in mijn decennia lang zoeken naar het waarom achter het vermeende daarom werd de Bijbel voor mij met der tijd een steeds grootser wetenschapsboek met als basis-weetheid een tijd die wij als de Sanskriet-periode kennen.
Het is misschien geen toeval dat Henk met zijn reactie de keerzijde van de medaille als reactie plaatste en daarop zal ik separaat reageren.
Ongetwijfeld kent u de muzieksymbolen, maar deze symbolen zijn een van de oudste mij bekende symbolen over de "kosmische muziek" en "de levenscyclus van materie inclusief het planetaire leven".
De C-sleutel als zijnde de laatste "buik" van de G-sleutel symboliseerde het planetaire leven.
Terugkomend op uw kleurschakeringen werd toendertijd het leven van materie gezien in het doorlopen van de regenboogkleuren van het witte licht [Big Bang] naar het zwart en nu bekend als "het zwarte gat".
De C-sleutel symboliseerde daarin het blauw en de levenscyclus van onze planeet.
Ongetwijfeld weet U dat er twee vreemde puntjes boven die C-sleutel prijken en die twee puntjes symboliseerden de exit /loslaten van het leven.
Met andere woorden : de kosmologie als "weetschap" is al oeroud.
Dan is er tenslotte één aspect wat de huidige wetenschap [de eigenwijzigheid van de mens] gewoon niet wil accepteren : oude wijsheid. Hun eindconclusie luidde "Alle cycli in het Universum en voor 'al wat is' zijn elkaars gelijke".
Dit betekent dat als men een cyclus ten volle doorgrond heeft men niet alleen de andere kan zien, maar tevens dat men in verleden, heden en toekomst kan zien.
Helaas viel het mij toe een cyclus tenvolle te vinden en dit betrof de lijdenscyclus, die zich aeonisch aan de mensheid presenteert.[staat elders op de volkskrant]
Ja! Het was helaas, want de medische wetenschap is behalve dat het een louter empirisch vak is [in actie komen "als het kalf verdronken is"] alleen maar op zoek naar genezing van kwalen en niet beseffend dat denken aan ziekte ten grondslag ligt.
Dit deed mij aan de schandpaal belanden, want aan de waarheid kleeft geen stinkend geld en daar leeft de verkankerde wereld louter op.
En door deze vernichting had ik weer een waarom, wat ijzig langzaam in een daarom veranderde.
Dat is Bijbels verhaald als "door schade en schande wijzer worden".
Met name de laatste 12 jaar werd mijn wetenschappelijke obcessie een zoektocht naar dit zo eenvoudig lijkende gegeven van alle cycli, die elkaars gelijke zijn voor "Alles wat is" en/of materie.
Zo kwam ik geleidelijk ook in de kosmos.
Ongetwijfeld hebt U gehoord van de begrippen Yin en Yang, waarin ooit 'Alles wat is' werd samengevat.
Die yin-krachten zijn een fractie groter dan de yangkrachten.
In de nu bekende terminologie der Maya's te spreken bedraagt dit verschil 1 baktun en/of ± 8%.
Vreemd genoeg krijgt een vrouw door zwanger te worden een verhoogde vitaliteit van ± 8%.
Aan het eind van mijn medische klinische werk, maakte ik mensen "schijnzwanger" door inspuitingen van embryo-cellen van zoogdieren.
Het resultaat was een verhoogde vitaliteit en een terugdringen van de ziekteincidence en daarmee een bedreiging voor de farmaceutische industrie, die net als de EU in het vaandel draagt "De economie moet groeien om "gezond verkankerd te blijven".
Nu zie ik de Bijbel als een zwangerschapsboek van Moeder Aarde : een boek van wording en/of Genesis met als apotheose een baring of openbaring en/of loslating van het leven en door Jesus gesymboliseerd als zijnde zijn fictieve geboortedatum.
Dit rekte de levenscyclus van Moeder Aarde met 8% en/of 1 baktun.
Dat is het aardse leven als een groei naar gelijkheid van het Yin en Yang in de kosmos, waar dit verschil ook bestaat en het bewegen om "het zwarte gat" veroorzaakt.
De Melkweg werd niet voor niets melkweg genoemd, daar dit symbolisch de navelstreng van het leven is.
Het is ook gelijk een cultuur aan het einde der dagen gaat recyclen om 8% tijd langer te leven en zo zijn er honderden vergelijkingen te maken.
Zo kon ik uiteindelijk de cyclus van het aardse leven geheel inpassen in de duizenden cycli, die aan elkaar gelijk zijn en zo kwam ik -helaas voor ons- uit op 24 December 2012.
Die laatste jaren gaat alles voorzegd in stroomversnelling, want alle kosmische processen verlopen logaritmisch.
Dat ik enkele jaren geleden alweer een wetenschappelijk electronen-onderzoek onder de neus kreeg, waarin zich aan het eind van een elliptische baan om de kern een proces plaatsvindt dat volkomen identiek is aan het evolutie-proces op aarde - inclusief een mini/mini Big Bang zij hier terzijde als klapstuk vermeldt. [Koltrick 2001?]
Helaas is mijn computer-kunde niet groot genoeg om de prachtige electronenfoto van wat ooit werd genoemd "het allerkleinste" hier te plaatsen.
"Aan het einde der dagen zullen wij door schade en schande de weetheid hervinden en inzien dat rechtlijnig denken de grootste dwaalweg is uit de geschiedenis der evolutie". [oude nalatenschap]
Hopelijk - meneer Anoniem - heeft Uw voorzet de deur geopend voor een verdere dialoog met "dwaalwegers" uit deze verworden maatschappij.
Het is om die reden, dat ik deze reactie [aangepast] eveneens als een separate inzending op de volkskrant zal plaatsen.
Als deze omhoog gevallen "puntzoekers" zouden weten dat de baring op gang komt door micro-kernexplosies in de navelstreng, zouden zij ook niet zoveel nonsens de wereld insturen over nieuwvorming van sterren in de melkweg in het zo "kanibalistische Universum" van het Max Planck Instituut.
Alle cycli in het Universum zijn elkaars gelijke ook al draaien ze uni en versum en zijn hun cyclische krachten ongelijk"
Nogmaals dank voor Uw voorzet, die ik als onervaren voetballer zal proberen in te koppen met dit separate artikel.
Na ongeveer het gehele weekend in beslag te zijn genomen met beantwoording van vele inzendingen over de eindtijd, kom ik terug op mijn belofte een van deze reacties om te zetten in een apart artikel om…
Het is een uitdaging richting de "gestatuste weldenkende intelligentia" en media, die ons zo vakkundig naar ons einde loodsen met behoud van geldingsdrang en geldindrang.
Het betrof een lang overzichts-artikel over rechtlijnige /analytische denkers over een kosmos, die in "Alles wat is" verloopt in logaritmisch verlopende cycli van iemand die graag unaniem wil blijven in deze zo corrupte "Orsal Wells wereld" .
Geachte Heer Anoniem,
Wat een uitvoerig wetenschappelijk verslag van alle gissingen rond ons HeelAl.
Hartelijk dank hiervoor.
Persoonlijk voelt het jammer dat al mijn pogingen om met wetenschappers een open dialoog op te starten al zeer lange tijd op niets uitliepen en zeker daar er in Uw lange bespiegeling zeer veel aanknopingspunten te vinden zijn met iets wat naar mijn bescheiden mening al 6000 tot 8000 jaar geleden tot in de perfectie bekend was.
Ik kom daar zo direct op terug, maar moet eerst kwijt dat het uitvoerig verslag helaas alleen iets verhaalt over "recente ontrafelingen", waar ik dan Newton ook mee bedoel.
Dit is allemaal een bespiegeling daterend na onze "evolutie-sprong" naar rechtlijnig /analytisch denken, hetwelk in de oudheid werd gezien als een verarming en/of degeneratie van de menselijke geest.
Hebt U er wel eens bij stilgestaan waarom wij spreken van RE-search in plaats van search en waarom de Bijbel verhaalt dat wij de waarheid aan het einde der dagen zouden hervinden?
Is het toevallig dat dit "Testament" daarin verhaalt dat wij zouden groeien naar ziende blindheid en horende doofheid aan het einde onzer dagen?
Ik was een door erflast geobsedeerde pure medische wetenschapper en atheistisch opgevoed, maar in mijn decennia lang zoeken naar het waarom achter het vermeende daarom werd de Bijbel voor mij met der tijd een steeds grootser wetenschapsboek met als basis-weetheid een tijd die wij als de Sanskriet-periode kennen.
Het is misschien geen toeval dat Henk met zijn reactie de keerzijde van de medaille als reactie plaatste en daarop zal ik separaat reageren.
Ongetwijfeld kent u de muzieksymbolen, maar deze symbolen zijn een van de oudste mij bekende symbolen over de "kosmische muziek" en "de levenscyclus van materie inclusief het planetaire leven".
De C-sleutel als zijnde de laatste "buik" van de G-sleutel symboliseerde het planetaire leven.
Terugkomend op uw kleurschakeringen werd toendertijd het leven van materie gezien in het doorlopen van de regenboogkleuren van het witte licht [Big Bang] naar het zwart en nu bekend als "het zwarte gat".
De C-sleutel symboliseerde daarin het blauw en de levenscyclus van onze planeet.
Ongetwijfeld weet U dat er twee vreemde puntjes boven die C-sleutel prijken en die twee puntjes symboliseerden de exit /loslaten van het leven.
Met andere woorden : de kosmologie als "weetschap" is al oeroud.
Dan is er tenslotte één aspect wat de huidige wetenschap [de eigenwijzigheid van de mens] gewoon niet wil accepteren : oude wijsheid. Hun eindconclusie luidde "Alle cycli in het Universum en voor 'al wat is' zijn elkaars gelijke".
Dit betekent dat als men een cyclus ten volle doorgrond heeft men niet alleen de andere kan zien, maar tevens dat men in verleden, heden en toekomst kan zien.
Helaas viel het mij toe een cyclus tenvolle te vinden en dit betrof de lijdenscyclus, die zich aeonisch aan de mensheid presenteert.[staat elders op de volkskrant]
Ja! Het was helaas, want de medische wetenschap is behalve dat het een louter empirisch vak is [in actie komen "als het kalf verdronken is"] alleen maar op zoek naar genezing van kwalen en niet beseffend dat denken aan ziekte ten grondslag ligt.
Dit deed mij aan de schandpaal belanden, want aan de waarheid kleeft geen stinkend geld en daar leeft de verkankerde wereld louter op.
En door deze vernichting had ik weer een waarom, wat ijzig langzaam in een daarom veranderde.
Dat is Bijbels verhaald als "door schade en schande wijzer worden".
Met name de laatste 12 jaar werd mijn wetenschappelijke obcessie een zoektocht naar dit zo eenvoudig lijkende gegeven van alle cycli, die elkaars gelijke zijn voor "Alles wat is" en/of materie.
Zo kwam ik geleidelijk ook in de kosmos.
Ongetwijfeld hebt U gehoord van de begrippen Yin en Yang, waarin ooit 'Alles wat is' werd samengevat.
Die yin-krachten zijn een fractie groter dan de yangkrachten.
In de nu bekende terminologie der Maya's te spreken bedraagt dit verschil 1 baktun en/of ± 8%.
Vreemd genoeg krijgt een vrouw door zwanger te worden een verhoogde vitaliteit van ± 8%.
Aan het eind van mijn medische klinische werk, maakte ik mensen "schijnzwanger" door inspuitingen van embryo-cellen van zoogdieren.
Het resultaat was een verhoogde vitaliteit en een terugdringen van de ziekteincidence en daarmee een bedreiging voor de farmaceutische industrie, die net als de EU in het vaandel draagt "De economie moet groeien om "gezond verkankerd te blijven".
Nu zie ik de Bijbel als een zwangerschapsboek van Moeder Aarde : een boek van wording en/of Genesis met als apotheose een baring of openbaring en/of loslating van het leven en door Jesus gesymboliseerd als zijnde zijn fictieve geboortedatum.
Dit rekte de levenscyclus van Moeder Aarde met 8% en/of 1 baktun.
Dat is het aardse leven als een groei naar gelijkheid van het Yin en Yang in de kosmos, waar dit verschil ook bestaat en het bewegen om "het zwarte gat" veroorzaakt.
De Melkweg werd niet voor niets melkweg genoemd, daar dit symbolisch de navelstreng van het leven is.
Het is ook gelijk een cultuur aan het einde der dagen gaat recyclen om 8% tijd langer te leven en zo zijn er honderden vergelijkingen te maken.
Zo kon ik uiteindelijk de cyclus van het aardse leven geheel inpassen in de duizenden cycli, die aan elkaar gelijk zijn en zo kwam ik -helaas voor ons- uit op 24 December 2012.
Die laatste jaren gaat alles voorzegd in stroomversnelling, want alle kosmische processen verlopen logaritmisch.
Dat ik enkele jaren geleden alweer een wetenschappelijk electronen-onderzoek onder de neus kreeg, waarin zich aan het eind van een elliptische baan om de kern een proces plaatsvindt dat volkomen identiek is aan het evolutie-proces op aarde - inclusief een mini/mini Big Bang zij hier terzijde als klapstuk vermeldt. [Koltrick 2001?]
Helaas is mijn computer-kunde niet groot genoeg om de prachtige electronenfoto van wat ooit werd genoemd "het allerkleinste" hier te plaatsen.
"Aan het einde der dagen zullen wij door schade en schande de weetheid hervinden en inzien dat rechtlijnig denken de grootste dwaalweg is uit de geschiedenis der evolutie". [oude nalatenschap]
Hopelijk - meneer Anoniem - heeft Uw voorzet de deur geopend voor een verdere dialoog met "dwaalwegers" uit deze verworden maatschappij.
Het is om die reden, dat ik deze reactie [aangepast] eveneens als een separate inzending op de volkskrant zal plaatsen.
Als deze omhoog gevallen "puntzoekers" zouden weten dat de baring op gang komt door micro-kernexplosies in de navelstreng, zouden zij ook niet zoveel nonsens de wereld insturen over nieuwvorming van sterren in de melkweg in het zo "kanibalistische Universum" van het Max Planck Instituut.
Alle cycli in het Universum zijn elkaars gelijke ook al draaien ze uni en versum en zijn hun cyclische krachten ongelijk"
Nogmaals dank voor Uw voorzet, die ik als onervaren voetballer zal proberen in te koppen met dit separate artikel.
maandag 4 juli 2011
Wat is individuele waardigheid, spirituele vrijheid, naastenliefde en respect in deze wereld meer dan illusionaire hoogmoed?
bron: wetenschap-eindtijd.com
Misschien is het wel het allermoeilijkst te verwoorden wat men verstaat onder hoogmoed.
Iedereen probeert zich zo goed mogelijk voor te doen?
Het is onderdeel van onze opvoeding, net zoals ons geleerd wordt respect te hebben voor onze naaste en zeker voor onze meerdere.
Maar wat is respect en wie is onze meerdere?
Is respect een gevoel van hoogachting jegens iemand anders?
Dat zou betekenen dat men zichzelf de mindere voelt van de ander: een minderwaardigheidsgevoel dus.
Waar ligt de grens en wie bepaalt die grens van waardig zijn?
Tezelfdertijd wordt ons aangeleerd dat we leven in een wereld van gelijkwaardigheid voor iedereen.
Is dat geen vreemde situatie?
Weet U wat waardigheid is?
Weet U waar minder- of meerderwaardigheidsgevoel vandaan komt?
Men zegt dat dat met zelfvertrouwen te maken heeft, maar wat is het dat men zichzelf denkt te kunnen vertrouwen?
Wat is vertrouwen?
Anderen vertrouwen we op hun woord, maar zelfvertrouwen is iets anders.
Het heeft eerder iets te maken met jezelf zeker voelen.
Maar kan men zich niet alleen zeker voelen als er niets onverwachts gebeurt?
Het lijkt er haast op dat men zich zekerheden creëert door eer, status of aanzien. Dat zou betekenen dat macht en zelfvertrouwen zeer nauw met elkaar verbonden zijn.
Maar dit druist dan direct in tegen iedere vorm van respect of naastenliefde.
Mede gestuurd door medische ontrafelingen werd meer dan duidelijk dat bij iedere opvolgende generatie de chaos diep van binnen steeds groter wordt.
Wat is chaos meer dan onevenwichtigheid?
Wat is onevenwichtigheid meer dan onzekerheid?
Zou ons gevoel van zekerheid willen en/of zelfvertrouwen een pogen zijn om de chaos het hoofd te bieden?
Voor mij is dit een open deur intrappen en is onze zelfverzekerdheid en/of zelfrespect, maar zeker ook eer, status en macht een overdekken van het tegendeel.
Dit en niets meer is mijns inziens de hoogmoed voor de val waarover de Bijbel ons verhaalt.
Is hoogmoed hetzelfde als arrogantie?
Is zelfrespect of ingenomen zijn met zichzelf niet hetzelfde als arrogantie?
Hoe kan men zichzelf nu respecteren?
Maar wat is zelfingenomenheid meer dan dat men zich goed voelt, die men is?
Waar worden deze gevoelens van waardigheid of goed voelen aan gemeten?
Dat kan mijns inziens alleen aan anderen, want iedere waardebepaling is aan iets anders gerelateerd.
Dat zou betekenen dat zelfrespect of zelfingenomenheid discriminatie inhoudt.
Dat zou betekenen dat onze hele maatschappij geschoeid is op discriminatie.
Maar waarom maakten we dan een antidiscriminatie-wet?
Waarom wordt een minderwaardigheidscomplex door psycheknijpers behandeld en meerderwaardigheid nooit?
Is minderwaardigheid niet een eerste stap naar minderwaardig voelen jegens anderen, wat automatisch leidt tot respect voor de ander?
Wie is onze meerdere en wie bepaalt dit minder of meer zijn?
Is dat iemand die een hogere educatie heeft genoten dan jij zelf?
Wat verstaat men onder educatie?
Is dat je eigen maken van allerhande studies?
Wat is studie meer dan het je eigen maken van kennis van anderen?
Hoe kan men nu respect verwerven met kennis van anderen?
Betekent zelfrespect of zelfingenomenheid niet dat men tevreden is met zichzelf?
Dat zou betekenen dat U alle onvrede die de wereld kleurt, buiten Uzelf plaatst en/of daar geen onderdeel van uitmaakt.
Is zelfingenomenheid hetzelfde als zelfrealisatie en/of spirituele bevrijding?
Wat is spirituele bevrijding of vrijheid?
Betekent dat, dat men het wereldse tranendal vaarwel heeft gezegd en zich nog slechts bezig houdt met het hogere?
Dan is men dus zeer hoog in gemoedstoestand gestegen en kan men nog slechts liefdevol glimlachen om de menselijke zoektocht naar vrede, met afdwingen van respect door middel van geestelijke en materiele wapens.
Dan kan men nog slechts meewarig glimlachen om zogenaamde vredes-legers met tot op de tanden bewapende vredes-soldaten.
Ja!
Dan kan men zelfs liefdevol zeggen dat het mens'dom' niet eerder de ware liefde zal vinden, voordat men het goed en kwaad als vooringenomenheid heeft losgelaten.
Dan kan men respect opbrengen voor ieders mening in het weten dat die zoekende mens nog een lange "Sidhartische" weg te gaan heeft en/of nog iets uit te vechten heeft.
En dan…
Het is gewoon waar dat men in zo'n bevrijdende staat van beleven zich gevrijwaard weet van kommer en kwel, ziekte en oorlog.
Dan is men die fase overstegen.
Dan is men daarvan genezen, want al onze problemen komen immers voort uit ons denken in termen van goed of kwaad.
Het is dan ook niet voor niets dat de volkswijsheid spreekt over 'denken is vijandsbeelden creëren'.
Dan heeft men het stadium bereikt van iets wat men noemt de ware liefde voor het 'Zijn'.
Heeft dit stadium van zijn iets te maken met innerlijke wijsheid?
Het wordt er normaal wel aan gekoppeld.
Weet U wat wijsheid is?
Weet U waarom men spreekt van volkswijsheid en na studeren van 'kennis'?
Is kennis niet iets dat men oppervlakkig kent?
Waardeert men daarmee oppervlakkigheid met eer en status en minacht men daarom volkswijsheden.
Is zelfrealisatie, hetwelk vaak gekoppeld wordt met spiritueel Zijn en met innerlijke wijsheid daarmee een hogersoortige wijsheid dan volkswijsheid?
Men doet dat wel voorkomen en het lijkt erop dat men dan bij leven vergoddelijkt is en men een ieder zijn kleinmenselijkheid kan vergeven.
Dat zou volgens zelfgerealiseerde spiritisten de hoogmoedigste liefde zijn die er is.
Houdt men dit zelfbeeld lang genoeg vast, dan gaat men er zelf in geloven en denkt werkelijk dat men vanuit een andere wereld komt en hier geïncarneerd is om liefde op aarde te brengen.
Wat is aardse liefde meer dan geven in nederigheid en onbaatzuchtigheid.
In het woord liefde zit het werkwoord believen of behagen.
Daar komt het woord alstublieft vandaan en is een verbastaarding van "als het U belieft".
In het Latijn is dit werkwoord placentar en in het Engels please.
Hiervan is weer afgeleid het woord placenta, dat "ik behaag" betekent.
In mijn lange zoektocht naar de mogelijke oorzaak van ons progressief lijden bleek het opeten van de placenta en/of de moederkoek essentieel te zijn voor een goed moederschap.
Is het toevallig dat dit aplacentar 'onbehagen" betekent?
Behalve dat het nalaten ervan de vrouw deed vermannen, kon dit nalaten worden aangewezen als de basisoorzaak van een val in onbehagen.
Dat is wat de Bijbel verhaalt als zijnde de zondeval.
Als liefde en behagen een en dezelfde grootheid is, dan is de basis van ons lijden het verlies aan ware liefde.
Anders gezegd dan is de mensheid vervallen in liefdeloosheid en baatzuchtig. Geven doen we alleen nog in minachting. Het is zoals wij altijd klaar staan met welgemeende adviezen naar anderen. Daar zijn we keien in, zelfs al hebben we er totaal niet voor gestudeerd.
Men behoeft maar iets van zijn levenspijn te laten zien of men wordt overladen met duizenden adviezen. Dit noemt men liefde en respect voor de naaste, maar het is wel hoogmoedigheid dat men denkt te weten.
Wat is de 'nieuwe tijds' liefde - waarmee men denkt vrede op aarde te kunnen bereiken in 's mensens welbehagen'- daarmee meer dan een pure illusie of waanzien?
We zijn in onbehagen gevallen en kunnen nog slechts echte liefde opbrengen voor onszelf. Een soort geestelijke of spirituele zelfbevrediging dus, welke vervolgens op de naaste wordt geprojecteerd.
Al het andere is louter hebzuchtige liefde en zoals het ego nooit tevreden is met wat men heeft, zo dwingt men met prediking van die schijnliefde uit onbehagen slechts respect af en niets meer.
Het is louter emotie en/of een niet opgelost egocentrisch denkbeeld van goed of kwaad.
Wat is respect of liefde afdwingen daarmee meer dan anderen willen beheersen?
Is dit soort liefde niet het summum van iets inbeelden wat niet is en/of wishful thinking?
Is er wederom een verschil met zogenaamde spirituele vrijheid of zelfrealisatie?
Is dit alles misschien onderdeel van een mateloze hoogmoed, die iedere eindfase van een cultuur tekent?
Dan het absurde gevoel van vrijheid en dat terwijl we van alles en nog wat afhankelijk zijn geworden. Als het licht een dag uitvalt schreeuwen we al moord en brand.
Wat is vrijheid?
Waar is vrijheid?
De hele kosmos is een spel van materie, waarin ieder aspect van vrijheid ontbreekt. Alles is met alles verbonden en iedere verandering heeft zijn weerslag in dit zeer complexe systeem. Alles is daarin nederig onderdanig aan elkaar.
Bedoelt men met spirituele vrijheid misschien louter dat men zeggen mag wat men denkt?
De enige spiritus die de mens heeft, zijn zijn denkbeelden in termen van goed en kwaad en zo lang men de mens in zijn uniciteit heeft kunnen volgen is het een weerkerende zoektocht geweest naar iets dat "bevrijding" heet en/of vrijheid van die dwingende gedachten of denkbeelden. Tot nu toe is het effect hooguit averechts geweest. Men vond en vindt nog steeds pas rust nadat men de laatste adem heeft uitgeblazen en niet eerder. Dan pas is er sprake van rust en vrede. Daarom heten kerkhoven ook wel rust en vredehoven. Dan zijn de dwingende gedachten eindelijk verleden tijd.
Dacht U werkelijk dat spiritualiteit beoefenen die denkbeelden als sneeuw voor de zon kan laten verbranden? Men kan ze hooguit even verstoppen of overdekken met een andere beeltenis, zoals men dit met hypnotherapie tracht te doen.
Kijkend in de evolutie van het denken, is de mens steeds meer verstrikt geraakt in zijn eigen denkbeelden van goed en kwaad en is de vrijheid en vrede steeds verder van ons af komen liggen.
Is onze vermeende vrijheid van meningsuiting daarmee louter een verhalen over eigen denkbeelden?
Ja, in dat opzicht is onze vermeende democratie werkelijk vrijheid.
Iedereen mag zeggen wat hij denkt, maar doen wat men goeddunkt hoort daar zeker niet bij.
Is dat niet uiterst vreemd?
Zijn lichaam en geest niet onverbrekelijk met elkaar verbonden?
Werd ons vroeger niet geleerd dat scheiding van beide de dood betekent?
Dan is onze democratische vrijheid van louter het uiten van ons denkbeeld dus een ten dode gedoemd systeem.
Is dat geen demonische en/of demoncratische gedachte?
Wat bedoelt men te zeggen met "spiritueel"?
Naar mijn bescheiden mening is spiritueel afgeleid van spiritus en/of levensvuur. En dat in een systeemdictatuur die de dood predikt met zijn scheiding van lichaam en geest?
In de wereld wordt spiritueel zijn in een adem genoemd met esoterie en/of theosofie.
Het zijn allemaal prachtige woorden voor het ongrijpbare en/of het onbegrijpelijke. Dat zou betekenen dat hoe minder men weet, des te sneller men spiritueel beleeft.
Het is louter een compensatie voor een minderwaardig zijn in een samenleving die slechts meerderwaardigheid honoreert.
Is dit wederom onderdeel van de hoogmoed voor de val?
Men zegt wel dat men is wat men denkt.
Medisch onderzoek kon dit slechts bevestigen.
Het zijn de vele denkbeelden - overerfd en zelf verworven - die iemands karakter vormen. Het bleken genetische vervormingen, die zonder dat wij dit beseffen onze levensloop geheel bepalen.
Men is dus zijn eigen denkbeeld.
Wij kunnen dan wel spreken over een vrije wil, maar dit is niets meer dan een samenraapsel van alle dwingende denkbeelden bij elkaar.
Die maken ons ego en dat staat gelijk met het dwingende van "ik wil".
Die dwingende denkbeelden maken tevens dat men de buitenwereld ziet, zoals men dit in zijn opgeslagen beelden kan waarnemen.
Zo is men wat men als beeld heeft en zo beleeft men tevens de buitenwereld.
Is dat geen griezelige gedachte?
Want dat betekent dat iedereen een ander beeld heeft van de wereld.
Maar dat betekent ook dat men die beelden kan veranderen door er een andere beelden aan toe te voegen.
Ik noemde al hypnose, maar dit kan zelfs bij volle bewustzijn.
Zo kan men nationalisme creëren door mensen via geboden en verboden in eenzelfde keurslijf te dwingen.
Dit alles is wel bekend en op die basis werkt de volkspropaganda en reclame.
Zo bleek de weldenkende machtshebber in staat te zijn door middel van spelen met beelden ieders psyche te kunnen bespelen op veler terrein.
Zo beleven velen dat democratie ons vrede heeft gebracht en dat wij trots moeten zijn op iets wat heet technologische RE-volutie.
Zo is de hedendaagse mens totaal beheersd door beelden, die hem van buiten af zijn ingegeven.
Of we willen of niet iedereen is totaal gebrainwashd en beseft het zelf niet. Men beleeft het immers als zijnde eigen denkbeelden!
Dan is er de al eerder genoemde zelfhypnose dat men goed is die men is.
Als je dit maar lang genoeg tegen jezelf zegt wordt het een vast denkbeeld en kan men het niet anders meer beleven.
Het menselijk denken?!
Men zegt ervan dat het denken nooit tevreden is. Het wil altijd meer en beter.
Voor deze imaginaire beeldvorming geldt hetzelfde.
Hebt U wel eens iemand horen zeggen dat hij de incarnatie is van de schilleboer op de hoek of van een bedelaar of moordenaar?
Hoe veel mensen ik mocht ontmoeten, die of Napoleon of Ramses II en zelfs Karel de Grote waren weet ik niet meer. Het sterft nu van Pleaden-mensen en andere Sterremensen.
Onderwijl wil het menselijk denken alles begrijpen om daarna te kunnen heersen en beheersen.
Door zich met het ongrijpbare bezig te houden wordt men daarmee ongrijpbaar voor de beheersende wereld waarin men leeft.
Dit betekent dat men met zo'n ongrijpbaar denkbeeld de wereld kan beheersen, want… men is werkelijk wat men denkt.
Is dat geen bevrijdende gedachte in deze mateloze systeemdictatuur?
Het is nog de enige vrijheid, die ons daarmee is gegund.
Ook ik heb mij tijdelijk bewogen in deze wereld van het ongrijpbare en kan nog louter zeggen dat het meer weg heeft van egoterie en/of het IK ongrijpbaar maken, dan liefdevol respect voor het onbegrepen KI.
In de wereld van de esoterie wordt gesmeten met het begrip universele liefde.
Wat is universele liefde meer dan liefde van het Universum komende?
Universeel is gelijkstaand met de Goddelijke Perfectie en spelen met universele liefde en spirituele vrijheid is zich meten aan het ongrijpbare.
Als men daar louter een grappig spelletje mee speelde is het nog tot daar aan toe, maar men meent het in volle overtuiging. Het komt er zo open en eerlijk uit, dat men het nog haast zou geloven.
Als dat geen hoogmoed is, weet ik het niet meer.
Ik gaf het grootste deel van mijn leven aan een zoektocht in de spelonken van ons uniek zijn : het denken.
Vreemd genoeg werd mij dit niet in dank afgenomen, want zoals alles zijn voor- en tegendelen heeft, zo heeft het denken net zo veel negatieve als positieve eigenschappen.
Die negatieve pool heet het menselijk lijden.
Het is zeker niet voor niets dat het menselijk denken ooit werd beschreven als een dwaling van de geest van leven.
Vreemd genoeg worden de positieve eigenschappen breeduit beloond en/of opgewaardeerd.
Weldenkendheid is derhalve ook direct gekoppeld aan eer, status, macht en/of superieur zijn. Dat dwingt dit superdenken als vanzelf af.
Men wordt daarmee ongrijpbaar voor minder weldenkenden.
Weldenkendheid dwingt daarmee respect af en verschilt daarin weinig met alles wat zich spiritueel ongrijpbaar maakt.
Zo ontstaat als vanzelf de macht van "iets" [eer, status, weldenkendheid] contra de macht van "niets" [de macht van het ongrijpbare].
Zo wordt de wereld momenteel geregeerd door weldenkendheid en spiritualiteit als zijnde beide het summum van illusionaire beeldvormingen.
Zo worden alle negatieve aspecten van het denken moedwillig weggemoffeld en zo kan onze weldenkende en spirituele beheerszucht tot zulke hoogte groeien, dat niemand nog oog heeft voor de realiteit.
Sedert drie maanden probeerde ik in een "bewustmakings-krant" het een en ander te verhalen over deze negatieve aspecten van ons "uniek zijn".
Natuurlijk was me niet ontgaan dat de hang naar het ongrijpbare in deze krant een duidelijk stempel drukte.
Dit geldt niet alleen voor deze krant, maar is de enig mogelijke uiting van onvrede over de regerende systeemdictatuur. Alle andere methoden worden met harde hand de kop ingedrukt. Tot op heden is deze spirituele tegenpool totaal ongevaarlijk. Integendeel, het heeft zich een marktaandeel verworven.
Maar…
Met de groei van de problemen, groeit ook de ergernis en de enige macht die de weldenkendheid kan ondermijnen is de macht van het ongrijpbare.
In mijn schrijven probeerde ik onder andere te verhalen wat de zin van dit aardse tranendal is en hoe de geschiedenis zich aeonisch volgens eenzelfde stramien van lijden herhaalt.
Gedurende deze drie maanden evolueerde de krant steeds meer richting de spiegel van de heersende weldenkendheid : het ongrijpbare spirituele.
Kortgeleden werd in de krant een oproep gedaan tot - wat ik noem - burgerlijke ongehoorzaamheid en/of oproep tot algemeen protest.
Ik heb de redactie gevraagd wat het oogmerk van dit algemeen protest was.
Ik heb de redactie gevraagd hoe de nieuwe "leeforde" er dan uit moest gaan zien.
Het antwoord was zonneklaar : een samenleving van liefde, wederzijds respect en aandacht voor de zeer bijzondere mensen, die volgens de redactie bezield waren met een uit de kosmos komende liefdes-energie : indigo-, kristal- of sterre-kinderen.
Schreef ik niet reeds over dit soort bijzondere mensen en de ware oorzaak van hun verschijnen aan ieder einde van een cultuur?
Ik ben de laatste die meent de wereld te kunnen veranderen.
Ik ben misschien een van de weinigen, die weet dat de geschiedenis zich tot het einde der dagen zal herhalen en dat alles - maar dan ook alles - volgens de perfectie van de kosmos ging en zal blijven gaan.
Door deze duidelijke stellingname van de krant kan ik helaas niet anders dan van het schrijversplatform te verdwijnen.
Terugkijkend kan ik slechts zeggen: Helaas heb ik U niet kunnen bewegen Uw denkbeelden ten aanzien van het fout van de wereld en het goed van het spirituele aan een kritische zelfbeoordeling te laten onderwerpen.
Die confrontatie tussen Uw wereld van goed en de andere van fout zal er zeker komen.
In het groot heet dit de voorzegde Guerra Santa.
In het weten van "alles is zo groot zo klein", is de oproep van deze krant hier slechts een kleinere versie van.
Zo ging het in vroeger dagen en zo zal de geschiedenis zich herhalen.
Het is in twee druppels water identiek aan onze foute beoordeling van Jesus als zijnde het goed en Hitler het fout, waarover een van de artikelen gaat.
Het is deze stap die ons als voorzegd tenslotte fataal zal worden.
Zo zal het gaan en dan heet het geschiedenis te zijn.
Toch dank ik een ieder voor zijn/haar reacties op mijn vaak wat te lange artikelen en kan U slechts een goede reis in het ongrijpbare wensen.
Gelukkig kan ik U zeggen dat het allemaal onderdeel is van het voor iedereen ongrijpbare plan God's, waardoor wij allen en niemand uitgezonderd het Hemelrijk der Hemelen zullen binnentreden.
Het is de wereld waar goed en fout niet bestaat en waar men kan spreken van ware liefde en respect.
voetnoot:
Zij die menen het woord Liefde of zelfs God's Liefde in de mond te nemen doen er beter aan naar een psycheknijper te gaan.
Misschien kan hij U duidelijk maken dat God het goed en kwaad vertegenwoordigt en Uw lifde meer weg heeft van "liefdevolle castratie" of "geestelijke incest".
Misschien is het wel het allermoeilijkst te verwoorden wat men verstaat onder hoogmoed.
Iedereen probeert zich zo goed mogelijk voor te doen?
Het is onderdeel van onze opvoeding, net zoals ons geleerd wordt respect te hebben voor onze naaste en zeker voor onze meerdere.
Maar wat is respect en wie is onze meerdere?
Is respect een gevoel van hoogachting jegens iemand anders?
Dat zou betekenen dat men zichzelf de mindere voelt van de ander: een minderwaardigheidsgevoel dus.
Waar ligt de grens en wie bepaalt die grens van waardig zijn?
Tezelfdertijd wordt ons aangeleerd dat we leven in een wereld van gelijkwaardigheid voor iedereen.
Is dat geen vreemde situatie?
Weet U wat waardigheid is?
Weet U waar minder- of meerderwaardigheidsgevoel vandaan komt?
Men zegt dat dat met zelfvertrouwen te maken heeft, maar wat is het dat men zichzelf denkt te kunnen vertrouwen?
Wat is vertrouwen?
Anderen vertrouwen we op hun woord, maar zelfvertrouwen is iets anders.
Het heeft eerder iets te maken met jezelf zeker voelen.
Maar kan men zich niet alleen zeker voelen als er niets onverwachts gebeurt?
Het lijkt er haast op dat men zich zekerheden creëert door eer, status of aanzien. Dat zou betekenen dat macht en zelfvertrouwen zeer nauw met elkaar verbonden zijn.
Maar dit druist dan direct in tegen iedere vorm van respect of naastenliefde.
Mede gestuurd door medische ontrafelingen werd meer dan duidelijk dat bij iedere opvolgende generatie de chaos diep van binnen steeds groter wordt.
Wat is chaos meer dan onevenwichtigheid?
Wat is onevenwichtigheid meer dan onzekerheid?
Zou ons gevoel van zekerheid willen en/of zelfvertrouwen een pogen zijn om de chaos het hoofd te bieden?
Voor mij is dit een open deur intrappen en is onze zelfverzekerdheid en/of zelfrespect, maar zeker ook eer, status en macht een overdekken van het tegendeel.
Dit en niets meer is mijns inziens de hoogmoed voor de val waarover de Bijbel ons verhaalt.
Is hoogmoed hetzelfde als arrogantie?
Is zelfrespect of ingenomen zijn met zichzelf niet hetzelfde als arrogantie?
Hoe kan men zichzelf nu respecteren?
Maar wat is zelfingenomenheid meer dan dat men zich goed voelt, die men is?
Waar worden deze gevoelens van waardigheid of goed voelen aan gemeten?
Dat kan mijns inziens alleen aan anderen, want iedere waardebepaling is aan iets anders gerelateerd.
Dat zou betekenen dat zelfrespect of zelfingenomenheid discriminatie inhoudt.
Dat zou betekenen dat onze hele maatschappij geschoeid is op discriminatie.
Maar waarom maakten we dan een antidiscriminatie-wet?
Waarom wordt een minderwaardigheidscomplex door psycheknijpers behandeld en meerderwaardigheid nooit?
Is minderwaardigheid niet een eerste stap naar minderwaardig voelen jegens anderen, wat automatisch leidt tot respect voor de ander?
Wie is onze meerdere en wie bepaalt dit minder of meer zijn?
Is dat iemand die een hogere educatie heeft genoten dan jij zelf?
Wat verstaat men onder educatie?
Is dat je eigen maken van allerhande studies?
Wat is studie meer dan het je eigen maken van kennis van anderen?
Hoe kan men nu respect verwerven met kennis van anderen?
Betekent zelfrespect of zelfingenomenheid niet dat men tevreden is met zichzelf?
Dat zou betekenen dat U alle onvrede die de wereld kleurt, buiten Uzelf plaatst en/of daar geen onderdeel van uitmaakt.
Is zelfingenomenheid hetzelfde als zelfrealisatie en/of spirituele bevrijding?
Wat is spirituele bevrijding of vrijheid?
Betekent dat, dat men het wereldse tranendal vaarwel heeft gezegd en zich nog slechts bezig houdt met het hogere?
Dan is men dus zeer hoog in gemoedstoestand gestegen en kan men nog slechts liefdevol glimlachen om de menselijke zoektocht naar vrede, met afdwingen van respect door middel van geestelijke en materiele wapens.
Dan kan men nog slechts meewarig glimlachen om zogenaamde vredes-legers met tot op de tanden bewapende vredes-soldaten.
Ja!
Dan kan men zelfs liefdevol zeggen dat het mens'dom' niet eerder de ware liefde zal vinden, voordat men het goed en kwaad als vooringenomenheid heeft losgelaten.
Dan kan men respect opbrengen voor ieders mening in het weten dat die zoekende mens nog een lange "Sidhartische" weg te gaan heeft en/of nog iets uit te vechten heeft.
En dan…
Het is gewoon waar dat men in zo'n bevrijdende staat van beleven zich gevrijwaard weet van kommer en kwel, ziekte en oorlog.
Dan is men die fase overstegen.
Dan is men daarvan genezen, want al onze problemen komen immers voort uit ons denken in termen van goed of kwaad.
Het is dan ook niet voor niets dat de volkswijsheid spreekt over 'denken is vijandsbeelden creëren'.
Dan heeft men het stadium bereikt van iets wat men noemt de ware liefde voor het 'Zijn'.
Heeft dit stadium van zijn iets te maken met innerlijke wijsheid?
Het wordt er normaal wel aan gekoppeld.
Weet U wat wijsheid is?
Weet U waarom men spreekt van volkswijsheid en na studeren van 'kennis'?
Is kennis niet iets dat men oppervlakkig kent?
Waardeert men daarmee oppervlakkigheid met eer en status en minacht men daarom volkswijsheden.
Is zelfrealisatie, hetwelk vaak gekoppeld wordt met spiritueel Zijn en met innerlijke wijsheid daarmee een hogersoortige wijsheid dan volkswijsheid?
Men doet dat wel voorkomen en het lijkt erop dat men dan bij leven vergoddelijkt is en men een ieder zijn kleinmenselijkheid kan vergeven.
Dat zou volgens zelfgerealiseerde spiritisten de hoogmoedigste liefde zijn die er is.
Houdt men dit zelfbeeld lang genoeg vast, dan gaat men er zelf in geloven en denkt werkelijk dat men vanuit een andere wereld komt en hier geïncarneerd is om liefde op aarde te brengen.
Wat is aardse liefde meer dan geven in nederigheid en onbaatzuchtigheid.
In het woord liefde zit het werkwoord believen of behagen.
Daar komt het woord alstublieft vandaan en is een verbastaarding van "als het U belieft".
In het Latijn is dit werkwoord placentar en in het Engels please.
Hiervan is weer afgeleid het woord placenta, dat "ik behaag" betekent.
In mijn lange zoektocht naar de mogelijke oorzaak van ons progressief lijden bleek het opeten van de placenta en/of de moederkoek essentieel te zijn voor een goed moederschap.
Is het toevallig dat dit aplacentar 'onbehagen" betekent?
Behalve dat het nalaten ervan de vrouw deed vermannen, kon dit nalaten worden aangewezen als de basisoorzaak van een val in onbehagen.
Dat is wat de Bijbel verhaalt als zijnde de zondeval.
Als liefde en behagen een en dezelfde grootheid is, dan is de basis van ons lijden het verlies aan ware liefde.
Anders gezegd dan is de mensheid vervallen in liefdeloosheid en baatzuchtig. Geven doen we alleen nog in minachting. Het is zoals wij altijd klaar staan met welgemeende adviezen naar anderen. Daar zijn we keien in, zelfs al hebben we er totaal niet voor gestudeerd.
Men behoeft maar iets van zijn levenspijn te laten zien of men wordt overladen met duizenden adviezen. Dit noemt men liefde en respect voor de naaste, maar het is wel hoogmoedigheid dat men denkt te weten.
Wat is de 'nieuwe tijds' liefde - waarmee men denkt vrede op aarde te kunnen bereiken in 's mensens welbehagen'- daarmee meer dan een pure illusie of waanzien?
We zijn in onbehagen gevallen en kunnen nog slechts echte liefde opbrengen voor onszelf. Een soort geestelijke of spirituele zelfbevrediging dus, welke vervolgens op de naaste wordt geprojecteerd.
Al het andere is louter hebzuchtige liefde en zoals het ego nooit tevreden is met wat men heeft, zo dwingt men met prediking van die schijnliefde uit onbehagen slechts respect af en niets meer.
Het is louter emotie en/of een niet opgelost egocentrisch denkbeeld van goed of kwaad.
Wat is respect of liefde afdwingen daarmee meer dan anderen willen beheersen?
Is dit soort liefde niet het summum van iets inbeelden wat niet is en/of wishful thinking?
Is er wederom een verschil met zogenaamde spirituele vrijheid of zelfrealisatie?
Is dit alles misschien onderdeel van een mateloze hoogmoed, die iedere eindfase van een cultuur tekent?
Dan het absurde gevoel van vrijheid en dat terwijl we van alles en nog wat afhankelijk zijn geworden. Als het licht een dag uitvalt schreeuwen we al moord en brand.
Wat is vrijheid?
Waar is vrijheid?
De hele kosmos is een spel van materie, waarin ieder aspect van vrijheid ontbreekt. Alles is met alles verbonden en iedere verandering heeft zijn weerslag in dit zeer complexe systeem. Alles is daarin nederig onderdanig aan elkaar.
Bedoelt men met spirituele vrijheid misschien louter dat men zeggen mag wat men denkt?
De enige spiritus die de mens heeft, zijn zijn denkbeelden in termen van goed en kwaad en zo lang men de mens in zijn uniciteit heeft kunnen volgen is het een weerkerende zoektocht geweest naar iets dat "bevrijding" heet en/of vrijheid van die dwingende gedachten of denkbeelden. Tot nu toe is het effect hooguit averechts geweest. Men vond en vindt nog steeds pas rust nadat men de laatste adem heeft uitgeblazen en niet eerder. Dan pas is er sprake van rust en vrede. Daarom heten kerkhoven ook wel rust en vredehoven. Dan zijn de dwingende gedachten eindelijk verleden tijd.
Dacht U werkelijk dat spiritualiteit beoefenen die denkbeelden als sneeuw voor de zon kan laten verbranden? Men kan ze hooguit even verstoppen of overdekken met een andere beeltenis, zoals men dit met hypnotherapie tracht te doen.
Kijkend in de evolutie van het denken, is de mens steeds meer verstrikt geraakt in zijn eigen denkbeelden van goed en kwaad en is de vrijheid en vrede steeds verder van ons af komen liggen.
Is onze vermeende vrijheid van meningsuiting daarmee louter een verhalen over eigen denkbeelden?
Ja, in dat opzicht is onze vermeende democratie werkelijk vrijheid.
Iedereen mag zeggen wat hij denkt, maar doen wat men goeddunkt hoort daar zeker niet bij.
Is dat niet uiterst vreemd?
Zijn lichaam en geest niet onverbrekelijk met elkaar verbonden?
Werd ons vroeger niet geleerd dat scheiding van beide de dood betekent?
Dan is onze democratische vrijheid van louter het uiten van ons denkbeeld dus een ten dode gedoemd systeem.
Is dat geen demonische en/of demoncratische gedachte?
Wat bedoelt men te zeggen met "spiritueel"?
Naar mijn bescheiden mening is spiritueel afgeleid van spiritus en/of levensvuur. En dat in een systeemdictatuur die de dood predikt met zijn scheiding van lichaam en geest?
In de wereld wordt spiritueel zijn in een adem genoemd met esoterie en/of theosofie.
Het zijn allemaal prachtige woorden voor het ongrijpbare en/of het onbegrijpelijke. Dat zou betekenen dat hoe minder men weet, des te sneller men spiritueel beleeft.
Het is louter een compensatie voor een minderwaardig zijn in een samenleving die slechts meerderwaardigheid honoreert.
Is dit wederom onderdeel van de hoogmoed voor de val?
Men zegt wel dat men is wat men denkt.
Medisch onderzoek kon dit slechts bevestigen.
Het zijn de vele denkbeelden - overerfd en zelf verworven - die iemands karakter vormen. Het bleken genetische vervormingen, die zonder dat wij dit beseffen onze levensloop geheel bepalen.
Men is dus zijn eigen denkbeeld.
Wij kunnen dan wel spreken over een vrije wil, maar dit is niets meer dan een samenraapsel van alle dwingende denkbeelden bij elkaar.
Die maken ons ego en dat staat gelijk met het dwingende van "ik wil".
Die dwingende denkbeelden maken tevens dat men de buitenwereld ziet, zoals men dit in zijn opgeslagen beelden kan waarnemen.
Zo is men wat men als beeld heeft en zo beleeft men tevens de buitenwereld.
Is dat geen griezelige gedachte?
Want dat betekent dat iedereen een ander beeld heeft van de wereld.
Maar dat betekent ook dat men die beelden kan veranderen door er een andere beelden aan toe te voegen.
Ik noemde al hypnose, maar dit kan zelfs bij volle bewustzijn.
Zo kan men nationalisme creëren door mensen via geboden en verboden in eenzelfde keurslijf te dwingen.
Dit alles is wel bekend en op die basis werkt de volkspropaganda en reclame.
Zo bleek de weldenkende machtshebber in staat te zijn door middel van spelen met beelden ieders psyche te kunnen bespelen op veler terrein.
Zo beleven velen dat democratie ons vrede heeft gebracht en dat wij trots moeten zijn op iets wat heet technologische RE-volutie.
Zo is de hedendaagse mens totaal beheersd door beelden, die hem van buiten af zijn ingegeven.
Of we willen of niet iedereen is totaal gebrainwashd en beseft het zelf niet. Men beleeft het immers als zijnde eigen denkbeelden!
Dan is er de al eerder genoemde zelfhypnose dat men goed is die men is.
Als je dit maar lang genoeg tegen jezelf zegt wordt het een vast denkbeeld en kan men het niet anders meer beleven.
Het menselijk denken?!
Men zegt ervan dat het denken nooit tevreden is. Het wil altijd meer en beter.
Voor deze imaginaire beeldvorming geldt hetzelfde.
Hebt U wel eens iemand horen zeggen dat hij de incarnatie is van de schilleboer op de hoek of van een bedelaar of moordenaar?
Hoe veel mensen ik mocht ontmoeten, die of Napoleon of Ramses II en zelfs Karel de Grote waren weet ik niet meer. Het sterft nu van Pleaden-mensen en andere Sterremensen.
Onderwijl wil het menselijk denken alles begrijpen om daarna te kunnen heersen en beheersen.
Door zich met het ongrijpbare bezig te houden wordt men daarmee ongrijpbaar voor de beheersende wereld waarin men leeft.
Dit betekent dat men met zo'n ongrijpbaar denkbeeld de wereld kan beheersen, want… men is werkelijk wat men denkt.
Is dat geen bevrijdende gedachte in deze mateloze systeemdictatuur?
Het is nog de enige vrijheid, die ons daarmee is gegund.
Ook ik heb mij tijdelijk bewogen in deze wereld van het ongrijpbare en kan nog louter zeggen dat het meer weg heeft van egoterie en/of het IK ongrijpbaar maken, dan liefdevol respect voor het onbegrepen KI.
In de wereld van de esoterie wordt gesmeten met het begrip universele liefde.
Wat is universele liefde meer dan liefde van het Universum komende?
Universeel is gelijkstaand met de Goddelijke Perfectie en spelen met universele liefde en spirituele vrijheid is zich meten aan het ongrijpbare.
Als men daar louter een grappig spelletje mee speelde is het nog tot daar aan toe, maar men meent het in volle overtuiging. Het komt er zo open en eerlijk uit, dat men het nog haast zou geloven.
Als dat geen hoogmoed is, weet ik het niet meer.
Ik gaf het grootste deel van mijn leven aan een zoektocht in de spelonken van ons uniek zijn : het denken.
Vreemd genoeg werd mij dit niet in dank afgenomen, want zoals alles zijn voor- en tegendelen heeft, zo heeft het denken net zo veel negatieve als positieve eigenschappen.
Die negatieve pool heet het menselijk lijden.
Het is zeker niet voor niets dat het menselijk denken ooit werd beschreven als een dwaling van de geest van leven.
Vreemd genoeg worden de positieve eigenschappen breeduit beloond en/of opgewaardeerd.
Weldenkendheid is derhalve ook direct gekoppeld aan eer, status, macht en/of superieur zijn. Dat dwingt dit superdenken als vanzelf af.
Men wordt daarmee ongrijpbaar voor minder weldenkenden.
Weldenkendheid dwingt daarmee respect af en verschilt daarin weinig met alles wat zich spiritueel ongrijpbaar maakt.
Zo ontstaat als vanzelf de macht van "iets" [eer, status, weldenkendheid] contra de macht van "niets" [de macht van het ongrijpbare].
Zo wordt de wereld momenteel geregeerd door weldenkendheid en spiritualiteit als zijnde beide het summum van illusionaire beeldvormingen.
Zo worden alle negatieve aspecten van het denken moedwillig weggemoffeld en zo kan onze weldenkende en spirituele beheerszucht tot zulke hoogte groeien, dat niemand nog oog heeft voor de realiteit.
Sedert drie maanden probeerde ik in een "bewustmakings-krant" het een en ander te verhalen over deze negatieve aspecten van ons "uniek zijn".
Natuurlijk was me niet ontgaan dat de hang naar het ongrijpbare in deze krant een duidelijk stempel drukte.
Dit geldt niet alleen voor deze krant, maar is de enig mogelijke uiting van onvrede over de regerende systeemdictatuur. Alle andere methoden worden met harde hand de kop ingedrukt. Tot op heden is deze spirituele tegenpool totaal ongevaarlijk. Integendeel, het heeft zich een marktaandeel verworven.
Maar…
Met de groei van de problemen, groeit ook de ergernis en de enige macht die de weldenkendheid kan ondermijnen is de macht van het ongrijpbare.
In mijn schrijven probeerde ik onder andere te verhalen wat de zin van dit aardse tranendal is en hoe de geschiedenis zich aeonisch volgens eenzelfde stramien van lijden herhaalt.
Gedurende deze drie maanden evolueerde de krant steeds meer richting de spiegel van de heersende weldenkendheid : het ongrijpbare spirituele.
Kortgeleden werd in de krant een oproep gedaan tot - wat ik noem - burgerlijke ongehoorzaamheid en/of oproep tot algemeen protest.
Ik heb de redactie gevraagd wat het oogmerk van dit algemeen protest was.
Ik heb de redactie gevraagd hoe de nieuwe "leeforde" er dan uit moest gaan zien.
Het antwoord was zonneklaar : een samenleving van liefde, wederzijds respect en aandacht voor de zeer bijzondere mensen, die volgens de redactie bezield waren met een uit de kosmos komende liefdes-energie : indigo-, kristal- of sterre-kinderen.
Schreef ik niet reeds over dit soort bijzondere mensen en de ware oorzaak van hun verschijnen aan ieder einde van een cultuur?
Ik ben de laatste die meent de wereld te kunnen veranderen.
Ik ben misschien een van de weinigen, die weet dat de geschiedenis zich tot het einde der dagen zal herhalen en dat alles - maar dan ook alles - volgens de perfectie van de kosmos ging en zal blijven gaan.
Door deze duidelijke stellingname van de krant kan ik helaas niet anders dan van het schrijversplatform te verdwijnen.
Terugkijkend kan ik slechts zeggen: Helaas heb ik U niet kunnen bewegen Uw denkbeelden ten aanzien van het fout van de wereld en het goed van het spirituele aan een kritische zelfbeoordeling te laten onderwerpen.
Die confrontatie tussen Uw wereld van goed en de andere van fout zal er zeker komen.
In het groot heet dit de voorzegde Guerra Santa.
In het weten van "alles is zo groot zo klein", is de oproep van deze krant hier slechts een kleinere versie van.
Zo ging het in vroeger dagen en zo zal de geschiedenis zich herhalen.
Het is in twee druppels water identiek aan onze foute beoordeling van Jesus als zijnde het goed en Hitler het fout, waarover een van de artikelen gaat.
Het is deze stap die ons als voorzegd tenslotte fataal zal worden.
Zo zal het gaan en dan heet het geschiedenis te zijn.
Toch dank ik een ieder voor zijn/haar reacties op mijn vaak wat te lange artikelen en kan U slechts een goede reis in het ongrijpbare wensen.
Gelukkig kan ik U zeggen dat het allemaal onderdeel is van het voor iedereen ongrijpbare plan God's, waardoor wij allen en niemand uitgezonderd het Hemelrijk der Hemelen zullen binnentreden.
Het is de wereld waar goed en fout niet bestaat en waar men kan spreken van ware liefde en respect.
voetnoot:
Zij die menen het woord Liefde of zelfs God's Liefde in de mond te nemen doen er beter aan naar een psycheknijper te gaan.
Misschien kan hij U duidelijk maken dat God het goed en kwaad vertegenwoordigt en Uw lifde meer weg heeft van "liefdevolle castratie" of "geestelijke incest".
Wie ben ik dat ik zeg?
bron: wetenschap-eindtijd.com
Het is volkomen terecht, dat U grote twijfels hebt ten aanzien van mijn overduidelijke stellingname en/of conclusies over het naderend einde.
Voor velen doet het voorkomen alsof ik de wijsheid "in pacht heb".
Zo zegt men dat toch :"De Wijsheid in pacht hebben"?
We noemen dit ook wel erfpacht.
Het is niet voor niets, want wijsheid heeft men nooit van zichzelf.
Zo heeft men alle overlevingsdriften - medisch geconditioneerde overlevingsreflexen - van alle voorouders geerfd.
Het is een gift die ook wel erflast heet, daar alles twee kanten heeft.
Zonder deze reflexen zou men hopeloos verloren in het leven staan.
Al die reflexen tezamen maken iemands Ego en/of het schild voor overleven, gelijk een boom zonder bast geen overlevingskansen heeft.
Men zou zich hopeloos verloren voelen, omdat men niet is meegegroeid met iets wat heet tijdgeest. Dan kan men zich bijzonder moeilijk in het beleven van de medemens inleven en zich al helemaal niet als zodanig aanpassen.
Onder bepaalde omstandigheden - Bijbels verteld als levend onder de armsten der armen - kan het gebeuren dat men die overlevingsmodules niet meekrijgt.
Zo werd ik op stapel gezet in het hartje van Rotterdam in 1942, waar iedere vorm van "willen overleven" bij mijn vader verdwenen was.
Mijn vader vegeteerde nog slechts en had al zijn overlevingsreflexen verbrand, gelijk een bijna doodervaring mensen zo op slag kan doen veranderen.
Hij had het vechten voor overleven toen losgelaten en zag geen uitweg meer.
Later na de oorlog kwam dat wel weer terug, maar werd volgens mijn moeder nooit meer de oude.
Nu wilde het lot dat ik van de erflijn van mijn vader kwam en van hem erfde ik dus geen geen beschermend Ego-jasje. Wat er niet meer inzit kan er ook niet uitkomen.
Vindt U het nog vreemd dat ik me niet alleen vreemde voelde in deze wereld, maar bovendien een onvoorstelbaar minderwaardigheidsgevoel had?
Het tekende zeker mijn jonge jaren.
Ik hoorde er voor mijn gevoel nooit echt bij en in de groep vond ik allerhande kwajongensstreken zo vreemd dat ik me er eigenlijk voor schaamde.
Was dit de reden dat ik "van afstand keek" naar de wereld om mij heen?
Was dit ook de reden dat ik al vroeg afvroeg waarom goed en kwaad of zwart/wit denken mijn buitenwereld zo intens kleurde?
Tegenwoordig worden er vele van dit soort vreemde eenden geboren en men noemt ze wel indigo-, kristal- of half-sterrekinderen.
De reden daarvan is een enigszins andere, maar laat ik hier even rusten.
Ze worden nu herkend en krijgen al direct een speciale opvang, maar dit was zeker direct na de oorlog niet het geval.
Over het goed of kwaad van deze opvang schreef ik elders uitvoerig.
Maar!
Door dit gemis aan een goede overlevingsbast had ik een zeer bizar leven.
Ik moest de familie-traditie opvolgen en werd naar de Universiteit gestuurd om net als mijn vader en grootvader voor doktertje te gaan spelen.
Ik deed wat mij opgedragen was, maar zowel in het studentenleven als in de Universiteitsbanken was ik altijd een soort zombi.
Erger werd het toen ik mij ging specialiseren tot chirurg, omdat - ja lach niet - ik eigenlijk timmerman had willen worden.
Naarmate mijn specialisatie vordere werd ik steeds verbaasder.
-Allereerst waren er al die zieke mensen, die in mijn ogen door het chirurgisch mes gemutileerd werden en er nog blij mee schenen te zijn ook.
-Dan waren er mijn collegae, die naarmate de specialisatie vorderde in mijn ogen steeds meer naast hun schoenen gingen lopen van trots.
En dat terwijl ik me steeds meer afvroeg, hoe gek we met z'n allen bezig waren.
Ja gek, want niemand scheen zich af te vragen waarom wij steeds zieker werden!
-Tenslotte was er het "getrapte systeem" van macht, waarin iedereen afhankelijk van zijn schreden op die ladder òf naar beneden trapte òf naar boven likte.
Ik probeerde me er wel zoveel mogelijk bij aan te passen, maar er behoefde maar iets niet op rolletjes te lopen of ik viel uit die beheersingsboot.
Dan vergat ik iedere vorm van hedendaagse normen en waarden met alle gevolgen van dien.
Dat dit weer tot veroordelingen leidde moge duidelijk zijn.
Het liefst van alles studeerde ik maar in mijn uppie om alle vreemde bevindingen een plekje te geven.
Nu ben ik de 60 gepasseerd en kan zeggen dat ik een zeer bizar leven heb gehad : een leven dat ik absoluut niemand zou gunnen.
Het waren 60 jaar van diep vallen en maar weer opkrabbelen.
Het waren 60 jaar van eigenlijk constant studeren, omtrent alles wat mij zo deed verbazen in de wereld waarin ik was neergezet en eigenlijk niet in thuishoorde.
Ik kreeg allerhande grote banen aangeboden, maar weigerde iedere keer omdat ik mij daar niet capabel voor voelde en van mijzelf wist dat ik die status nooit kon waarmaken. Alleen al het moeten dragen van een stropdas gaf mij het gevoel al voor mijn dood gestropt te zijn.
Nu heb ik eindelijk rust gevonden en weet wie ik ben.
Ik ben niets en zal nooit iets worden.
Alles wat ik in die lange studiereis vond, had niets te maken met waarom men gaat studeren : het opvoeren van de overlevings-beheerszucht van mijn medemens.
Alles wat ik vond op die lange reis was eerder het tegendeel en had te maken met mijn waanzien van een wereld, die steeds zwart-witter ging beleven en onderwijl steeds zieker en oorlogszuchtiger werd.
Toen ik vond dat dáár de kern van ons probleem lag, werd de afstand tussen mij en mijn medemens onoverbrugbaar groot en…
Nu kan ik daar nog slechts van zeggen dat men door afstand nemen pas overzicht krijgt en hoe groter de afstand des te meer ook het kunnen zien.
Raar, maar waar!
Raar maar waar, want iedereen doet het tegenovergestelde!
Als ik zeg dat dát ons probleem is, lijkt het wel of ik voor harstikke gek versleten wordt.
Maar nu de de toren van beheerszucht duidelijk aan het wankelen is, vind ik het mijn plicht dat wat ik aan vreemde ontdekkingen deed bij mijn medemens ik dit ook weer terug dien te geven.
Die wijsheid had ik nooit gevonden als ik niet in die voor mij zo vreemde wereld was neergezet.
Wijsheid of iets weten is nooit van iemand en wordt nooit iemands eigendom.
Niets van alles wat ik aan het geduldig papier toevertrouw, behoort mij toe en zou het nooit stiekem met mij in mijn graf willen meenemen. Ik zou me er hooglijk schuldig bij voelen.
Misschien is de grootste boodschap die ik kreeg wel, het zeker weten dat iedereen en niemand uitgezonderd "Uitverkorene Gods is"
Ik mag dan wel te boek staan als een atheist, maar ik heb de Bijbel leren kennen als zijnde het grootste Wijsheidsboek wat de aarde rijk is en waar ik hooguit 10 % als pure wijsheid van mocht ontvangen.
Misschien is het grootste cadeautje wat ik mocht ontvangen wel "Wat de zin van dit aardse tranendal van lijden aan ziekten en oorlogen is".
Natuurlijk is het voor velen de geschiftheid zelve als ik zeg dat "alles maar dan ook alles exact volgens Gods of Kosmisch Plan verloopt". Het gaat in mijn ogen allemaal Perfect en kan niet beter!
Velen zullen om dit weten woest worden.
Maar wat kan ik aan dit oordeel veranderen?
Niets!
Helemaal niets!
Ik kan alleen maar zeggen dat iedereen individueel en/of collectief dit bij zijn/haar laatste ademtocht zal beleven.
Niemand uitgezonderd!
Het waren mijn zeer diepe dalen, die werelds niets verschilden van bijna dood ervaringen en waardoor ik met der tijd een steeds grotere vreemde werd in deze wereld en terugliep in de tijd waar beheerszucht nog niet bestond.
Vindt U het dan nog verwonderlijk dat ik bij leven al tot monddode werd verketterd?
De vele verhalen die hier prijken, zijn louter kleinmenselijke imperfecte weergaven van iets wat te complex is om te beschrijven.
Helaas kan het niet anders, daar een beweging nooit in statische denkbeelden te vatten is.
Het is mijn pogen om U desondanks deze handicap te verhalen over "De Perfectie van het Magisch Niets" en/of "Het zwarte gat van ons bestaan".
voetnoot:
De stamboom is een vergaarbak van vorige levens.
Is het niet prachtig om nu naar de jaarringen van een boom te kijken?
Alle cycli in het Universum zijn elkaars gelijke.
Het is volkomen terecht, dat U grote twijfels hebt ten aanzien van mijn overduidelijke stellingname en/of conclusies over het naderend einde.
Voor velen doet het voorkomen alsof ik de wijsheid "in pacht heb".
Zo zegt men dat toch :"De Wijsheid in pacht hebben"?
We noemen dit ook wel erfpacht.
Het is niet voor niets, want wijsheid heeft men nooit van zichzelf.
Zo heeft men alle overlevingsdriften - medisch geconditioneerde overlevingsreflexen - van alle voorouders geerfd.
Het is een gift die ook wel erflast heet, daar alles twee kanten heeft.
Zonder deze reflexen zou men hopeloos verloren in het leven staan.
Al die reflexen tezamen maken iemands Ego en/of het schild voor overleven, gelijk een boom zonder bast geen overlevingskansen heeft.
Men zou zich hopeloos verloren voelen, omdat men niet is meegegroeid met iets wat heet tijdgeest. Dan kan men zich bijzonder moeilijk in het beleven van de medemens inleven en zich al helemaal niet als zodanig aanpassen.
Onder bepaalde omstandigheden - Bijbels verteld als levend onder de armsten der armen - kan het gebeuren dat men die overlevingsmodules niet meekrijgt.
Zo werd ik op stapel gezet in het hartje van Rotterdam in 1942, waar iedere vorm van "willen overleven" bij mijn vader verdwenen was.
Mijn vader vegeteerde nog slechts en had al zijn overlevingsreflexen verbrand, gelijk een bijna doodervaring mensen zo op slag kan doen veranderen.
Hij had het vechten voor overleven toen losgelaten en zag geen uitweg meer.
Later na de oorlog kwam dat wel weer terug, maar werd volgens mijn moeder nooit meer de oude.
Nu wilde het lot dat ik van de erflijn van mijn vader kwam en van hem erfde ik dus geen geen beschermend Ego-jasje. Wat er niet meer inzit kan er ook niet uitkomen.
Vindt U het nog vreemd dat ik me niet alleen vreemde voelde in deze wereld, maar bovendien een onvoorstelbaar minderwaardigheidsgevoel had?
Het tekende zeker mijn jonge jaren.
Ik hoorde er voor mijn gevoel nooit echt bij en in de groep vond ik allerhande kwajongensstreken zo vreemd dat ik me er eigenlijk voor schaamde.
Was dit de reden dat ik "van afstand keek" naar de wereld om mij heen?
Was dit ook de reden dat ik al vroeg afvroeg waarom goed en kwaad of zwart/wit denken mijn buitenwereld zo intens kleurde?
Tegenwoordig worden er vele van dit soort vreemde eenden geboren en men noemt ze wel indigo-, kristal- of half-sterrekinderen.
De reden daarvan is een enigszins andere, maar laat ik hier even rusten.
Ze worden nu herkend en krijgen al direct een speciale opvang, maar dit was zeker direct na de oorlog niet het geval.
Over het goed of kwaad van deze opvang schreef ik elders uitvoerig.
Maar!
Door dit gemis aan een goede overlevingsbast had ik een zeer bizar leven.
Ik moest de familie-traditie opvolgen en werd naar de Universiteit gestuurd om net als mijn vader en grootvader voor doktertje te gaan spelen.
Ik deed wat mij opgedragen was, maar zowel in het studentenleven als in de Universiteitsbanken was ik altijd een soort zombi.
Erger werd het toen ik mij ging specialiseren tot chirurg, omdat - ja lach niet - ik eigenlijk timmerman had willen worden.
Naarmate mijn specialisatie vordere werd ik steeds verbaasder.
-Allereerst waren er al die zieke mensen, die in mijn ogen door het chirurgisch mes gemutileerd werden en er nog blij mee schenen te zijn ook.
-Dan waren er mijn collegae, die naarmate de specialisatie vorderde in mijn ogen steeds meer naast hun schoenen gingen lopen van trots.
En dat terwijl ik me steeds meer afvroeg, hoe gek we met z'n allen bezig waren.
Ja gek, want niemand scheen zich af te vragen waarom wij steeds zieker werden!
-Tenslotte was er het "getrapte systeem" van macht, waarin iedereen afhankelijk van zijn schreden op die ladder òf naar beneden trapte òf naar boven likte.
Ik probeerde me er wel zoveel mogelijk bij aan te passen, maar er behoefde maar iets niet op rolletjes te lopen of ik viel uit die beheersingsboot.
Dan vergat ik iedere vorm van hedendaagse normen en waarden met alle gevolgen van dien.
Dat dit weer tot veroordelingen leidde moge duidelijk zijn.
Het liefst van alles studeerde ik maar in mijn uppie om alle vreemde bevindingen een plekje te geven.
Nu ben ik de 60 gepasseerd en kan zeggen dat ik een zeer bizar leven heb gehad : een leven dat ik absoluut niemand zou gunnen.
Het waren 60 jaar van diep vallen en maar weer opkrabbelen.
Het waren 60 jaar van eigenlijk constant studeren, omtrent alles wat mij zo deed verbazen in de wereld waarin ik was neergezet en eigenlijk niet in thuishoorde.
Ik kreeg allerhande grote banen aangeboden, maar weigerde iedere keer omdat ik mij daar niet capabel voor voelde en van mijzelf wist dat ik die status nooit kon waarmaken. Alleen al het moeten dragen van een stropdas gaf mij het gevoel al voor mijn dood gestropt te zijn.
Nu heb ik eindelijk rust gevonden en weet wie ik ben.
Ik ben niets en zal nooit iets worden.
Alles wat ik in die lange studiereis vond, had niets te maken met waarom men gaat studeren : het opvoeren van de overlevings-beheerszucht van mijn medemens.
Alles wat ik vond op die lange reis was eerder het tegendeel en had te maken met mijn waanzien van een wereld, die steeds zwart-witter ging beleven en onderwijl steeds zieker en oorlogszuchtiger werd.
Toen ik vond dat dáár de kern van ons probleem lag, werd de afstand tussen mij en mijn medemens onoverbrugbaar groot en…
Nu kan ik daar nog slechts van zeggen dat men door afstand nemen pas overzicht krijgt en hoe groter de afstand des te meer ook het kunnen zien.
Raar, maar waar!
Raar maar waar, want iedereen doet het tegenovergestelde!
Als ik zeg dat dát ons probleem is, lijkt het wel of ik voor harstikke gek versleten wordt.
Maar nu de de toren van beheerszucht duidelijk aan het wankelen is, vind ik het mijn plicht dat wat ik aan vreemde ontdekkingen deed bij mijn medemens ik dit ook weer terug dien te geven.
Die wijsheid had ik nooit gevonden als ik niet in die voor mij zo vreemde wereld was neergezet.
Wijsheid of iets weten is nooit van iemand en wordt nooit iemands eigendom.
Niets van alles wat ik aan het geduldig papier toevertrouw, behoort mij toe en zou het nooit stiekem met mij in mijn graf willen meenemen. Ik zou me er hooglijk schuldig bij voelen.
Misschien is de grootste boodschap die ik kreeg wel, het zeker weten dat iedereen en niemand uitgezonderd "Uitverkorene Gods is"
Ik mag dan wel te boek staan als een atheist, maar ik heb de Bijbel leren kennen als zijnde het grootste Wijsheidsboek wat de aarde rijk is en waar ik hooguit 10 % als pure wijsheid van mocht ontvangen.
Misschien is het grootste cadeautje wat ik mocht ontvangen wel "Wat de zin van dit aardse tranendal van lijden aan ziekten en oorlogen is".
Natuurlijk is het voor velen de geschiftheid zelve als ik zeg dat "alles maar dan ook alles exact volgens Gods of Kosmisch Plan verloopt". Het gaat in mijn ogen allemaal Perfect en kan niet beter!
Velen zullen om dit weten woest worden.
Maar wat kan ik aan dit oordeel veranderen?
Niets!
Helemaal niets!
Ik kan alleen maar zeggen dat iedereen individueel en/of collectief dit bij zijn/haar laatste ademtocht zal beleven.
Niemand uitgezonderd!
Het waren mijn zeer diepe dalen, die werelds niets verschilden van bijna dood ervaringen en waardoor ik met der tijd een steeds grotere vreemde werd in deze wereld en terugliep in de tijd waar beheerszucht nog niet bestond.
Vindt U het dan nog verwonderlijk dat ik bij leven al tot monddode werd verketterd?
De vele verhalen die hier prijken, zijn louter kleinmenselijke imperfecte weergaven van iets wat te complex is om te beschrijven.
Helaas kan het niet anders, daar een beweging nooit in statische denkbeelden te vatten is.
Het is mijn pogen om U desondanks deze handicap te verhalen over "De Perfectie van het Magisch Niets" en/of "Het zwarte gat van ons bestaan".
voetnoot:
De stamboom is een vergaarbak van vorige levens.
Is het niet prachtig om nu naar de jaarringen van een boom te kijken?
Alle cycli in het Universum zijn elkaars gelijke.
maandag 13 juni 2011
Het Argusoog interview
bron: www.argusoog.org
Hierbij de link naar het Argusoog interview met Siegfried in 2009.
Uw webmaster.
Hierbij de link naar het Argusoog interview met Siegfried in 2009.
Uw webmaster.
zaterdag 5 maart 2011
De Mattheus Passion hoort bij Pasen
bron: volkskrant blog, april 2009
Ik geloof niet dat ik me nog behoef voor te stellen als - voor velen - een notoire zwartkijker over onze steeds dichterbij komende "Dag des oordeels": de dag dat de satanisch Lucifer op duivelse wijze een einde maakt aan de "Schepping Gods" en weergegeven met de symbolische geboortedag van Jesus 24 December. Alleen het jaartal werd ons onthouden.
De Mattheus Passion hoort bij Pasen, zoals Jesus hoort bij "Witte Donderdag", "Goede Vrijdag" en de kruisiging van ieder heiligdom van Roma als zijnde de spiegel van Amor in deze oorlogszuchtige wereld.
Vreemd!!!
Uiterst vreemd hoe deze zwarte dagen zulke amoreuze namen - Witte Donderdag en Goede Vrijdag - kregen en wij het kruis des doods zijn gaan vereren als zijnde "onze weg".
Het sterremensje "Je suis cruzified" en/of Jesus Christus en/of de Zoon van God, die door het lot "onbezield van erflast" geboren werd onder de armsten der armen.
Zo'n bijzonderlingetje is - hoe vreemd het ook klinkt - bijzonder intelligent, omdat hij zonder "zieligheid" geboren werd.
Ja zielig, want het is onze ziel die ons onze extreme overlevingsdrift geeft en daarmee het collectief van leven vernietigt.
Daarom werd juist Hij "gevangen genomen en gebrainwashd" door de "Witte Broederschap" om ons op zondelinge wijze te gaan verhalen over het "naderend einde der tijden" aan het einde van deze Zodiac.
Ja! Op zeer bijzondere wijze en wel door hemzelf als toonbeeld van onze eigen kruisiging te laten gebruiken.
Jesus speelde één groot pantomimespel waarin Hij zelfs zijn eigen kruis moest dragen.
Hij symboliseerde daarmee ons mensen, die onbewust van alles het kruis des doods zelf aandragen door onze mateloze individuele overlevingsdrift.
Dit is onder andere kernachtig verwoord in de volkswijsheid "Ieder huisje draagt zijn kruisje": een kruisje waar we liever niet over praten, omdat ...
Omdat dit onze eigenwaarde aantast!
Ik kan dit nu wel zeggen nu wij geconfronteerd worden met het feit dat het echt op alle fronten fout gaat met "onze Moeder Aarde" en ... de natuur en ons eigen welzijn!
We lijken nu "echt in scheiding te liggen" met dat wat ons zo "dierbaar" is: het collectief van leven, dat onder onze druk bezwijkt.
Pasen dat met der tijd evolueerde of devolueerde tot een kinderfeest met de Paashaas en de verstopte eieren in de tuin.
Allemaal kleinmenselijke interpretaties van dat wat Hij ons - de door zielelast gekruisigde kinderen Gods en angsthazen voor de dood - probeerde te vertellen.
De eieren in de "Hof van Eden", die wij tenslotte "door schade en schande" zouden vinden als zijnde het symbool van het nieuwe leven in Gods wereld: de kosmos!
Laat ons niet verder gaan met de vele 10-talle symbolieken die dit geniale sterremens "Ik ben"/ Je suis/ Jesus Christus ons naliet, want ...
Ten eerste heeft U heel andere beelden in Uw denken, terwijl God ons er zo nadrukkelijk voor waarschuwde geen beeltenissen te maken.
Ten tweede werd ik tijdens het schrijven opgeschrikt door rumoer op straat.
Ouders rennen naar buiten met bakjes chocolade-eitjes in hun hand.
De Palmpasenstoet komt voorbij, alwaar vrolijk gesierde kinderen gelaafd worden met zoetigheid door in rijkdom verblinde ouders.
Kinderen die zo symbolisch ongeordend achter de juf aanlopen om een zo groot mogelijke buit binnen te halen en onderwijl trots een "versierd kruis des doods" omhoog houden!
Ja, versierd met de palmtak als zijnde het symbool voor het nieuwe leven dat groeit op de humusrijke dood, die winter heet!
Een prachtige symboliek uit de "oude doos".
Het Paasfeest dat in onze heidense tijd al werd gevierd als het feest van de nieuwe lente en/of het nieuw ontspruitende leven en dat door het Christendom bewust werd overgenomen om ons heidenen te bekeren.
Oh mijn God!
Wat een triest spektakel hebben wij ervan gemaakt!
Is het niet om te sidderen?
En dan was er gisteravond op de TV de generale repetitie van het meesterwerk van Johan Sebastiaan Bach: de Mattheus Passion .
Ook die nalatenschap van Bach, werd net zo verkracht als ... "als alles wat is".
Ik vind het vreemd van mijzelf hoe ik bij het horen van vooral de aria's zo emotioneel gevangen wordt.
Ja vreemd, want...
De Mattheus Passion werd mij - zoals men dit zegt - met de paplepel ingegeven.
Mijn moeder zong onder leiding van de onvergetelijke Bertus van Lier ieder jaar mee in de Laurenskerk in Rotterdam: de kerk die op zo'n wonderbaarlijke wijze door het swastikakruis werd gespaard tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Rotterdam dat "zijn hart verloor" en waar ik in de Hongerwinter ter wereld kwam.
Was dit ook de reden dat ik al als jonge puber jaarlijks werd meegenomen naar de generale repetitie van Bach's meesterwerk?
Of hoorde dit misschien bij mijn adellijke elitaire opvoeding?
Rond mijn 12-de jaar kreeg ik op mijn verjaardag de ingebonden partituur van de Mattheus Passion en niet veel later mocht of moest ik mee naar de uitvoering zelf.
Langzaam maar zeker kende ik de partituur van buiten.
Vreemd!
Was dat mijn lot en/of het toeval wat mij toeviel om mij - zoals een paragnost mij ooit influisterde - als voorbode van dit naderend einde te gaan ontpoppen, zoals ik dit al tijdens Atlantis had gedaan?
Ik geloofde er toen geen snars van, maar misschien was het toch de geschiedenis die zich tot het einde der dagen herhaalt.
Vreemd ook dat ik nu zo emotioneel gevangen wordt door deze muziek en vroeger totaal niet.
Ik leerde het hele verhaal van Jesus' kruisiging en alle frutsels en fratsels er omheen waarderen, maar emotie was mij vreemd.
En nu ruim 50 jaar later krijg ik bij iedere aria koude rillingen over mijn lijf en springen de tranen mij in de ogen.
Het is niet voor niets dat ik bij de opnames van de tweede video over "de uniciteit van de mens" als wens had dat op de achtergrond de hele Mattheus Passion moest doorklinken.
Goed! Het was iets te veel voor de regisseur en dus bleef het bij de prachtige slotaria "Wir sitsen uns im tranen nieder" aan het slot van dit video-spektakel.
Twee duizend jaar Christendom dat de wereld moest veroveren en waar we nog steeds te vuur en te zwaard aan werken.
Ik denk terug aan mijn lange ballingschap van 15 jaar in Portugal waar een ingewortelde volkswijsheid luidt "Het leven is slechts drie dagen" en precies overeenkomt met het moment dat religie en wetenschap zich geleidelijk gingen scheiden als zijnde ogenschijnlijk "afscheidelijke grootmachten".
Ik denk terug aan het Rapport van Rome in de 60-er jaren alwaar wetenschappers van toen ons nalieten dat de klok op 3 minuten voor 12 stond en wij echt iets moesten gaan doen om onszelf niet de das om te doen.
Ik kijk terug naar mijn ontrafelingen over onze progressieve verzieking, waar nog steeds iedereen bezig is met vijandsbeelden creëren.
Vijandsbeelden creëren als uiting van onze hoogmoed dat wij zelf goed zijn die wij zijn.
Godverdoemmij, dat wij oordelen over anderen en de hele wereld aan onze voeten eisen!
En dat terwijl wij als laatste cultuur een technologische Revolutie hebben ontketend, die zijn gelijke niet kent.
Misschien schaam ik mij over ons arrogant gedrag en zijn dat de tranen die mij nu vangen bij het horen van deze prachtig uitgebeelde muziek over onze waanzienigheid.
Vreemd, want onderwijl besef ik dat het nooit anders had kunnen gaan en ons niet voor niets werd nagelaten "God overzag zijn Schepping aan het einde van de 6-de dag, zag dat het goed was en hij liet ze".
Drie maal heeft de haan van de "Witte Broederschap" gekraaid en drie maal is het geloof bijgesteld om ons te verwittigen dat wij als "Lucifer Petrus" met onze individualistische overlevingsdrift satanisch bezig waren.
Drie maal verloochenden wij onszelf en zochten en zoeken nog steeds de Petrus buiten onszelf.
En nu?
Nu is het zo ver!
Onbewust van alles voelen wij dat er meer aan de hand is dan louter een mondiale crisis, die dreigt de ergste uit de geschiedenis der mensheid te worden.
Wij vechten voor vrede en het resultaat is tegenovergesteld.
Wij schreeuwen om verandering en onderwijl gaan we op dezelfde manier verder.
Dan luister ik naar de aria "Mache dich mein Herze rein" en moet denken aan mijn medisch onderzoek waar ik tot de schrikbarende ontdekking kwam dat wij in de laatste ademtocht onze zielelast oplossen en gelijk de zielloze Jesus in het hemelrijk der hemelen worden opgenomen.
Onze ziel, die de bakermat van alle leed bleek te zijn.
Onze zielelast die ons behalve voorspoed zoveel tegenspoed gaf.
Nu leven wij als "Hoogmoed voor de val" en zullen ons weldra "mit Tranen nieder setzen" en in erbarmen uitroepen "Wir haben es nicht gewusst".
Ik denk terug aan de tijd dat ik zwangerschaps-onderzoek deed als voorloper op een andere wildgroei van cellen die kanker heette.
Vreemd dat ik hierdoor leerde zien hoe dit in alles volkomen identiek bleek aan de Genesis.
Het bleek een getrouwe copie ervan te zijn en waar de bevalling wordt opgewekt op het moment dat het kind zijn eigen stofwisseling ter hand nam.
Ik schrok me rot toen ik mij realiseerde dat de mens met zijn warmteproductie hierin precies hetzelfde doet en daarmee de Genesis-bevalling of Open-baring van het leven inluidt.
Ach laat mij stoppen met mijmeren...
Een jaar geleden verwachtte ik dat met deze Pasen de voorzegde wederopstanding van Jesus ten tonele zou verschijnen: een sterrekind dat nu op identieke wijze als Jesus door diezelfde "Witte Broederschap" wordt voorbereid op zijn taak om de mensheid te begeleiden.
Maar hij zal pas verschijnen op het moment dat wij beseffen dat wij door het lot gestuurd werden om "de onsterfelijkheid van de kosmos" te garanderen en wij zijn nog net niet zo ver om ons dit te realiseren.
Laat ons derhalve nog één keer mijmeren van het menselijk meesterwerk van Bach: zijn Mattheus Passion!
Voetnoot:
Het is met dankbaarheid dat ik bemerk dat dát wat ik grotendeels als "dief in de nacht" ontving, langzaam grond onder de voeten krijgt.
Velen zijn - zo blijkt - ieder op zich met facetten van "aan het einde der dagen zullen we alles herontdekken" [research] bezig.
Dit deed mij besluiten wederom een "samenzijn" te organiseren om...
Mijn kennis Dennis verwoordde het zo kernachtig met... "Juist het samen hierover praten verzacht de wond en geeft nog net de spirit om door te gaan".
Mag ik eenieder die dit ook zo beleeft vragen mij persoonlijk te mailen, zodat ik dit rond Pinksteren gestalte kan geven?
Ik geloof niet dat ik me nog behoef voor te stellen als - voor velen - een notoire zwartkijker over onze steeds dichterbij komende "Dag des oordeels": de dag dat de satanisch Lucifer op duivelse wijze een einde maakt aan de "Schepping Gods" en weergegeven met de symbolische geboortedag van Jesus 24 December. Alleen het jaartal werd ons onthouden.
De Mattheus Passion hoort bij Pasen, zoals Jesus hoort bij "Witte Donderdag", "Goede Vrijdag" en de kruisiging van ieder heiligdom van Roma als zijnde de spiegel van Amor in deze oorlogszuchtige wereld.
Vreemd!!!
Uiterst vreemd hoe deze zwarte dagen zulke amoreuze namen - Witte Donderdag en Goede Vrijdag - kregen en wij het kruis des doods zijn gaan vereren als zijnde "onze weg".
Het sterremensje "Je suis cruzified" en/of Jesus Christus en/of de Zoon van God, die door het lot "onbezield van erflast" geboren werd onder de armsten der armen.
Zo'n bijzonderlingetje is - hoe vreemd het ook klinkt - bijzonder intelligent, omdat hij zonder "zieligheid" geboren werd.
Ja zielig, want het is onze ziel die ons onze extreme overlevingsdrift geeft en daarmee het collectief van leven vernietigt.
Daarom werd juist Hij "gevangen genomen en gebrainwashd" door de "Witte Broederschap" om ons op zondelinge wijze te gaan verhalen over het "naderend einde der tijden" aan het einde van deze Zodiac.
Ja! Op zeer bijzondere wijze en wel door hemzelf als toonbeeld van onze eigen kruisiging te laten gebruiken.
Jesus speelde één groot pantomimespel waarin Hij zelfs zijn eigen kruis moest dragen.
Hij symboliseerde daarmee ons mensen, die onbewust van alles het kruis des doods zelf aandragen door onze mateloze individuele overlevingsdrift.
Dit is onder andere kernachtig verwoord in de volkswijsheid "Ieder huisje draagt zijn kruisje": een kruisje waar we liever niet over praten, omdat ...
Omdat dit onze eigenwaarde aantast!
Ik kan dit nu wel zeggen nu wij geconfronteerd worden met het feit dat het echt op alle fronten fout gaat met "onze Moeder Aarde" en ... de natuur en ons eigen welzijn!
We lijken nu "echt in scheiding te liggen" met dat wat ons zo "dierbaar" is: het collectief van leven, dat onder onze druk bezwijkt.
Pasen dat met der tijd evolueerde of devolueerde tot een kinderfeest met de Paashaas en de verstopte eieren in de tuin.
Allemaal kleinmenselijke interpretaties van dat wat Hij ons - de door zielelast gekruisigde kinderen Gods en angsthazen voor de dood - probeerde te vertellen.
De eieren in de "Hof van Eden", die wij tenslotte "door schade en schande" zouden vinden als zijnde het symbool van het nieuwe leven in Gods wereld: de kosmos!
Laat ons niet verder gaan met de vele 10-talle symbolieken die dit geniale sterremens "Ik ben"/ Je suis/ Jesus Christus ons naliet, want ...
Ten eerste heeft U heel andere beelden in Uw denken, terwijl God ons er zo nadrukkelijk voor waarschuwde geen beeltenissen te maken.
Ten tweede werd ik tijdens het schrijven opgeschrikt door rumoer op straat.
Ouders rennen naar buiten met bakjes chocolade-eitjes in hun hand.
De Palmpasenstoet komt voorbij, alwaar vrolijk gesierde kinderen gelaafd worden met zoetigheid door in rijkdom verblinde ouders.
Kinderen die zo symbolisch ongeordend achter de juf aanlopen om een zo groot mogelijke buit binnen te halen en onderwijl trots een "versierd kruis des doods" omhoog houden!
Ja, versierd met de palmtak als zijnde het symbool voor het nieuwe leven dat groeit op de humusrijke dood, die winter heet!
Een prachtige symboliek uit de "oude doos".
Het Paasfeest dat in onze heidense tijd al werd gevierd als het feest van de nieuwe lente en/of het nieuw ontspruitende leven en dat door het Christendom bewust werd overgenomen om ons heidenen te bekeren.
Oh mijn God!
Wat een triest spektakel hebben wij ervan gemaakt!
Is het niet om te sidderen?
En dan was er gisteravond op de TV de generale repetitie van het meesterwerk van Johan Sebastiaan Bach: de Mattheus Passion .
Ook die nalatenschap van Bach, werd net zo verkracht als ... "als alles wat is".
Ik vind het vreemd van mijzelf hoe ik bij het horen van vooral de aria's zo emotioneel gevangen wordt.
Ja vreemd, want...
De Mattheus Passion werd mij - zoals men dit zegt - met de paplepel ingegeven.
Mijn moeder zong onder leiding van de onvergetelijke Bertus van Lier ieder jaar mee in de Laurenskerk in Rotterdam: de kerk die op zo'n wonderbaarlijke wijze door het swastikakruis werd gespaard tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Rotterdam dat "zijn hart verloor" en waar ik in de Hongerwinter ter wereld kwam.
Was dit ook de reden dat ik al als jonge puber jaarlijks werd meegenomen naar de generale repetitie van Bach's meesterwerk?
Of hoorde dit misschien bij mijn adellijke elitaire opvoeding?
Rond mijn 12-de jaar kreeg ik op mijn verjaardag de ingebonden partituur van de Mattheus Passion en niet veel later mocht of moest ik mee naar de uitvoering zelf.
Langzaam maar zeker kende ik de partituur van buiten.
Vreemd!
Was dat mijn lot en/of het toeval wat mij toeviel om mij - zoals een paragnost mij ooit influisterde - als voorbode van dit naderend einde te gaan ontpoppen, zoals ik dit al tijdens Atlantis had gedaan?
Ik geloofde er toen geen snars van, maar misschien was het toch de geschiedenis die zich tot het einde der dagen herhaalt.
Vreemd ook dat ik nu zo emotioneel gevangen wordt door deze muziek en vroeger totaal niet.
Ik leerde het hele verhaal van Jesus' kruisiging en alle frutsels en fratsels er omheen waarderen, maar emotie was mij vreemd.
En nu ruim 50 jaar later krijg ik bij iedere aria koude rillingen over mijn lijf en springen de tranen mij in de ogen.
Het is niet voor niets dat ik bij de opnames van de tweede video over "de uniciteit van de mens" als wens had dat op de achtergrond de hele Mattheus Passion moest doorklinken.
Goed! Het was iets te veel voor de regisseur en dus bleef het bij de prachtige slotaria "Wir sitsen uns im tranen nieder" aan het slot van dit video-spektakel.
Twee duizend jaar Christendom dat de wereld moest veroveren en waar we nog steeds te vuur en te zwaard aan werken.
Ik denk terug aan mijn lange ballingschap van 15 jaar in Portugal waar een ingewortelde volkswijsheid luidt "Het leven is slechts drie dagen" en precies overeenkomt met het moment dat religie en wetenschap zich geleidelijk gingen scheiden als zijnde ogenschijnlijk "afscheidelijke grootmachten".
Ik denk terug aan het Rapport van Rome in de 60-er jaren alwaar wetenschappers van toen ons nalieten dat de klok op 3 minuten voor 12 stond en wij echt iets moesten gaan doen om onszelf niet de das om te doen.
Ik kijk terug naar mijn ontrafelingen over onze progressieve verzieking, waar nog steeds iedereen bezig is met vijandsbeelden creëren.
Vijandsbeelden creëren als uiting van onze hoogmoed dat wij zelf goed zijn die wij zijn.
Godverdoemmij, dat wij oordelen over anderen en de hele wereld aan onze voeten eisen!
En dat terwijl wij als laatste cultuur een technologische Revolutie hebben ontketend, die zijn gelijke niet kent.
Misschien schaam ik mij over ons arrogant gedrag en zijn dat de tranen die mij nu vangen bij het horen van deze prachtig uitgebeelde muziek over onze waanzienigheid.
Vreemd, want onderwijl besef ik dat het nooit anders had kunnen gaan en ons niet voor niets werd nagelaten "God overzag zijn Schepping aan het einde van de 6-de dag, zag dat het goed was en hij liet ze".
Drie maal heeft de haan van de "Witte Broederschap" gekraaid en drie maal is het geloof bijgesteld om ons te verwittigen dat wij als "Lucifer Petrus" met onze individualistische overlevingsdrift satanisch bezig waren.
Drie maal verloochenden wij onszelf en zochten en zoeken nog steeds de Petrus buiten onszelf.
En nu?
Nu is het zo ver!
Onbewust van alles voelen wij dat er meer aan de hand is dan louter een mondiale crisis, die dreigt de ergste uit de geschiedenis der mensheid te worden.
Wij vechten voor vrede en het resultaat is tegenovergesteld.
Wij schreeuwen om verandering en onderwijl gaan we op dezelfde manier verder.
Dan luister ik naar de aria "Mache dich mein Herze rein" en moet denken aan mijn medisch onderzoek waar ik tot de schrikbarende ontdekking kwam dat wij in de laatste ademtocht onze zielelast oplossen en gelijk de zielloze Jesus in het hemelrijk der hemelen worden opgenomen.
Onze ziel, die de bakermat van alle leed bleek te zijn.
Onze zielelast die ons behalve voorspoed zoveel tegenspoed gaf.
Nu leven wij als "Hoogmoed voor de val" en zullen ons weldra "mit Tranen nieder setzen" en in erbarmen uitroepen "Wir haben es nicht gewusst".
Ik denk terug aan de tijd dat ik zwangerschaps-onderzoek deed als voorloper op een andere wildgroei van cellen die kanker heette.
Vreemd dat ik hierdoor leerde zien hoe dit in alles volkomen identiek bleek aan de Genesis.
Het bleek een getrouwe copie ervan te zijn en waar de bevalling wordt opgewekt op het moment dat het kind zijn eigen stofwisseling ter hand nam.
Ik schrok me rot toen ik mij realiseerde dat de mens met zijn warmteproductie hierin precies hetzelfde doet en daarmee de Genesis-bevalling of Open-baring van het leven inluidt.
Ach laat mij stoppen met mijmeren...
Een jaar geleden verwachtte ik dat met deze Pasen de voorzegde wederopstanding van Jesus ten tonele zou verschijnen: een sterrekind dat nu op identieke wijze als Jesus door diezelfde "Witte Broederschap" wordt voorbereid op zijn taak om de mensheid te begeleiden.
Maar hij zal pas verschijnen op het moment dat wij beseffen dat wij door het lot gestuurd werden om "de onsterfelijkheid van de kosmos" te garanderen en wij zijn nog net niet zo ver om ons dit te realiseren.
Laat ons derhalve nog één keer mijmeren van het menselijk meesterwerk van Bach: zijn Mattheus Passion!
Voetnoot:
Het is met dankbaarheid dat ik bemerk dat dát wat ik grotendeels als "dief in de nacht" ontving, langzaam grond onder de voeten krijgt.
Velen zijn - zo blijkt - ieder op zich met facetten van "aan het einde der dagen zullen we alles herontdekken" [research] bezig.
Dit deed mij besluiten wederom een "samenzijn" te organiseren om...
Mijn kennis Dennis verwoordde het zo kernachtig met... "Juist het samen hierover praten verzacht de wond en geeft nog net de spirit om door te gaan".
Mag ik eenieder die dit ook zo beleeft vragen mij persoonlijk te mailen, zodat ik dit rond Pinksteren gestalte kan geven?
zondag 27 februari 2011
Hiep Hoi! Het is weer carnaval
bron: volkskrant blog, 2006
Dat doen we normaal het hele jaar, maar met Carnaval val je op als je geen materiele uiting geeft aan je geestelijke maskerade van alle dag!
Dat dit heerlijk voelt leidt geen twijfel!
Het is één gróót feest!
Schijnheiligen die we zijn!
Schijnheidenen die we zijn!Natuurlijk is dit feest tot op het bot commercieel te gelde gemaakt.
Maar wat niet?
Wat dat betreft doet Carnaval zeker niet onder voor de Kerstviering of het Paasfeest.
Wat dat betreft doet dit oorspronkelijk Heidens feest niet onder voor de democratie zelf, die door ge- en verboden de aflaatgelden van de Kerk heeft afgenomen.
Alle Heidense Feest-of Offerdagen werden door middel van sprookjes tot Christelijke Holy Days omgetoverd.
Dat was een must, want dit instituut moest immers een Wereld aankondiging zijn voor de Eindtijd!
Nu zijn die oorspronkelijke Holy Days weer omgetoverd tot hollydays om even te vluchten uit deze worcoholic maatschappij en… niet te vergeten de realiteit van vandaag de dag, dat de tekenen van de eindtijd al lang geen ver van mijn bed show meer is!
Met name het Carneval [carne is vlees en val is het laten vallen van vlees als voedingsbron] was ooit een oeroud gebruik bij de Heidenen.
Het was het tijdelijk verbieden van vlees, hetgeen men nog kent als een jachtverbod in het vroege voorjaar.
Het was het weten dat het voorjaar in aantocht was en dat het wild bezwangerd zou worden van nieuw leven.
Het was een bittere noodzaak voor die heidenen om te overleven!
Daarnaast was het tevens het feest dat zij die de harde wintermaanden hadden overleefd zich weer konden verheugen op betere tijden.
Volgens Wikipedia [onze wandelende encyclopedie] is het feest verworden om op een gemaskerde manier iemand anders de spiegel voor te houden en/of iemand ongezouten de waarheid te vertellen.
Mag ik U vragen?
Is dit niet een zeer kleinzielige manier?
Lekker met een masker van onherkenbaarheid te schelden op een ander!
Doen we trouwens al de hele dag niet anders dan elkaar onze eigen waarheid over ons vemeende goed en kwaad te zeggen?
Ja, we doen het de hele dag met het masker van "liefde" uit angst niet lief gevonden te worden.
We zijn en blijven toch Heidenen als het er op aan komt.
We kunnen onze afkomst immers nooit verloochenen!
zaterdag 19 februari 2011
Eindtijd en de verkankeringsfase voor kosmisch welzijn
bron: renescience, april 2005 (link)
Enige tijd geleden maakten kosmologen bekend dat er een electro-magnetische golf in aantocht is, waardoor er allerhande vreemde natuurverschijnselen te verwachten zijn. Deze golf zou rond 2012 zijn maximum bereiken en zou speculatief voor de mensheid misschien wel een episode van verandering gaan betekenen, maar verder werd er niet veel bijzonders vermeld.
Is het toevallig dat de Maya-kalender eind 2012 eindigt?
Is het toevallig dat 24 December -als zijnde de fictieve geboortedag van Jesus- daarmee samenvalt?
Lezen wij het leven op aarde als een groot wordingsproces en/of genesis of zwangerschap, dan lijkt de geboorte van Jesus één van de duizenden vergelijkingen van een boek dat als waarheidsboek door gelovigen wordt gehanteerd. [Zie o.a. op Niburu de zwangerschap van Moeder Aarde en de zin van het leven].
Daar komt zeker bij dat het aantal voortekenen met allerhande rampen ook al niet veel goeds voor de toekomst laat zien.
Zijn dit de ontsluitingsweeën en Bijbels verhaald als Openbaring, waarover ik eerder schreef?
Dit verhaal over deze kosmische superwave werd de wereld ingestuurd door een Belgische groep zoekers, die -gelijk de Niburukrant in Nederland- nieuws brengen, dat gangbare volksomroepers laten liggen.
Het artikel kreeg de naam : "Exponentiele zonnevlammen kan ons bewustzijn buiten ons lichaam doen treden".
De vertalers van dit wetenschappelijk artikel eindigen dan met de voorzichtige conclusie, dat alle levende wezens spiritueel zouden kunnen worden en dat de wereld dan wel eens een heel vredige plaats zal worden.
Naar mijn beste weten zijn lichaam en geest één en is iedere vorm van spiritualiteit een wishfull thinking in magie, welke verdwijnt als men weet heeft.
Lezen wij de bijbel in de context van een Moeder die "genesis" (zwanger) wordt van een struggle for life onder Haar dekmantel, dan zou vredigheid voor Haar terugkeren als Zij die onrust (het leven) losgelaten heeft (openbaring). Dat zou dan misschien het 1000 jarig vredesrijk kunnen zijn.
Is het toevallig dat deze publicatie samenviel met een beschrijving over aionische ziektegolven gestuurd door -wat ik noemde- een kosmische hartslag als zijnde wisselende electromagnetische energieën?
Hierin werd tevens verhaald dat deze kosmische energie uiteindelijk leidt tot de vernietiging van de dan heersende cultuur. [Niburu artikelen over ziekte en kanker].
Dit is een steeds weerkerend fenomeen, waardoor de geschiedenis zich tot het einde der dagen herhaalt, zoals ooit werd nagelaten.
Ik ben slechts een discipel van de Oude Wijsheid. Het was een ommekeer in mijn leven na mijn jarenlang zoeken naar kanker en ons lijden in het algemeen. Die ommekeer begon toen ik de ziekte kanker had ontrafeld en ontdekte dat dit ziektebeeld in zijn perfectie al duizenden jaren geleden beschreven was.
Deze wijsheid -vervat in de 5-elementenleer- liet ons na dat 'alles wat is' eenzelfde cirkelgang doorloopt en dat alles tezelfdertijd gebeurt. Vanaf die tijd heette mijn re-search "kijken" naar alles wat leven heet en dit proberen te vervatten in termen van "alles is zo groot zo klein".
Mijn conclusies over de gevolgen van deze superwave staan wel haaks op enerzijds de wetenschappelijke toekomst voorspellingen en zeker op de idee van de schrijvers alsof we tijdelijk in een soort vredig spiritueel Paradijs zouden belanden.
Toch hebben zij die denken 'in een soort transformatie naar een hoger bewustzijn' ten dele gelijk.
Het is mijn inziens de halve waarheid en daarmee de leugen, die als wishfull thinking regeert. Het is essenties aanraken en dit 'weten' transformeren in 'denken te weten' en/of zijn spiegelbeeld.
Het is de weerkerende dwaling, die ieder einde van een cultuurcyclus met spirituele illusies haar hoogtepunt bereikt, alvorens zichzelf te vernietigen.
Zo er al sprake is van een transformatie, is het een transformatie van de eerste graad van bewustzijn [het louter Ik-beleven] naar een vierde als zijnde de verstoffelijkte staat. Het zijn alle door het denken spiegelbeeldig geinterpreteerde beelden komend uit de oude weetheid van weleer. [zie o.a. www.geocities.com/conscious_growth]
In de eerste plaats is bekend dat deze verhoogde electromagnetische stralingen de mens in een soort trance-toestand kan brengen.
Electromagnetische energie is een energie afkomstig van de Big Bang, die alle materie in beweging zette en die energie neemt af met der tijd.
Deze energie was aanvankelijk een evenwichtige sinusoide golfbeweging en vervormde geleidelijk in een beeld dat identiek is aan het electrocardiogram. Dit fenomeen werd uitgebreid beschreven in het boekje "Krijgt de Bijbel toch gelijk". [Downloadbaar op www.confissius.com]
Deze vreemde piekgolf van electromagnetische energie is er al heel lang.
Deze piekgolf is er al net zo lang als dat er leven is op deze planeet en heet in Jesus vertellingen "Het vechten van materie, die zijn gelijke niet kent".
Ten tijde van het ontstaan van het leven, was deze vervorming nog minimaal en groeide met der tijd.
Zij houdt momenteel gelijke tred met het verdwijnen van culturen en is identiek aan de recycling van die culturen.
Deze golf ontstond ooit als episodische recycling van kosmisch stof en deed ooit -zo'n 360 mljoen jaar geleden- de waterfase op onze planeet ontstaan, waaruit het leven evolueerde.
Met der tijd werd die episodische recycling steeds groter en nu ontstaan uit dat stof nieuwe sterren en meteorieten.
Ik kom daar later in het kader van "alles is zo boven zo onder elkaars gelijke" nog uitvoeriger op terug.
Momenteel is het electromagnetisme van de Aarde zelf bijzonder laag en volgens wetenschappelijke metingen lager dan ooit tevoren.
Dit was vroeger zeker anders en zo werd al zo'n 6000 jaar geleden niet alleen de acupunctuur-plekken op het lichaam in kaart gebracht, maar tevens die van onze Moeder : Moeder Aarde.
Dat dit weer het gelijkheidsprincipe voor "Al wat Is" vertegenwoordigt zei ten overvloede vermeldt.
Deze acupunctuurplekken en/of kruispunten van meridianen of Ley-lijnen zijn plaatsen van verhoogde electromagnetische uitstralingen.
Dit geldt voor het lichaam en dit geldt voor de aarde exact hetzelfde.
Op aarde leidden deze acupunctuurpunten tot een bijzondere "natuurverschijnsel".
Op aarde waren dit de offerplaatsen van natuurvolkeren, waar in later tijden tempels en kerken herrezen.
Vanuit de oudheid werd ons nagelaten, dat deze zogenaamde offerplaatsen plaatsen waren waar men niet kon leven. Men raakte daar in een soort vreemde trance en verloor de spirit of life en/of de individuele overlevingsdrift. Men verloor zijn Ego.
Het was alsof men op die plaatsen uit zijn lichaam trad en contact kreeg met het hogere.
Die plaatsen waren destijds de plekken van samenkomst voor rituele dansen als voorbereiding voor een oorlog. In die trance raakte men de angst voor de dood kwijt en kon men zich geheel en al aan de oorlog overgeven.
Later werden op die plaatsen de kerken gebouwd om de "heidenen" tot het geloof en met name het Cristendom te bekeren.
Was dit niet de uitgelezen plek om kerken te bouwen?
Het vreemde daarbij was dat deze plaatsen ook nog eens een soort magische bescherming genoten tegen èn natuurgeweld èn mensenhand-geweld!
Rond die magische plekken verzamelden zich mensen en zo ontstonden de grote steden.
Dit is één stukje van de puzzel, waarin men nu niet voor niets deze invulling geeft aan deze kosmische superwave van electromagnetische energie.
Maar er is meer!
Uit antropologische onderzoekingen kon men vaststellen dat het niet alleen oorlogen waren, die na een fase van recycling verdwenen. Tevens bleek dit gepaard te gaan met spontane branden : branden die uit het niets leken te ontstaan.
Ook dat is een gevolg van deze kosmische superwave van electromagnetische energie.
Die superwave is nu een nieuwe wetenschappelijke vondst, maar was er in feite al miljoenen jaren.
Het is onze technologie, die als voorzegd aan het einde der dagen de waarheid omtrent onder ander de sprongsgewijze evolutie zou herontdekken.
Het is re-searchen daar alles ooit tot in de perfectie researched was.
Dit werd ons nagelaten als : dat Alles in het Universum een gelijke cirkelgang doorloopt en dat alles tezelfdertijd gebeurt.
Is onze technologische explosie tezamen met een weerkerend proces van recycling als ultimate poging te overleven hieraan identiek met wat zich boven ons afspeelt?
Voor mij is dit derhalve een retorische vraag.
Wat hier gebeurt, gebeurt boven ons in het groot en precies op hetzelfde moment.
We leven momenteel al enige tijd in de fase, dat electromagnetische energie stijgende is en nu als de zogenaamde Shumann-resonantie bekendheid kreeg.
Deze verhoogde electromagnetische energie leidde nu al tot onvoorstelbare branden, die onder andere een derde van de Portugese bebossing in vlammen deed opgaan.
Het werd als typische menseigenschap vijandsdenkend toebedeeld aan criminelen, maar velen hebben deze branden spontaan zien ontstaan. Het zijn de ontladingen van deze electromagnetische energie, die het hars in de bomen doet ontbranden.
Waarschijnlijk is beide waar, daar ook de mens door die superwave agressiever wordt, gelijk de "heidenen" van weleer.
Was het ook al niet door paragnosten voorspeld, dat het gehele Iberisch Schiereiland in woestijn zou veranderen?
Maar we leven nu nog maar het begin van deze energetische golf.
Die golf van kosmische energie zal in de nabije toekomst nog vele en vele malen groter worden. Gaat dan alles verbranden?
Was dit het branden in Uranus, wetende dat het geloof haar oorsprong vond in deze Oude verkeerd geinterpreteerde Weetheid?
Maar ook de menselijke reacties op dit nu zichtbaar geworden fenomeen, laten zich ook al zien.
Mag ik slechts een voorbeeld noemen?
Steeds meer jongeren, die de interne controle /beheersing verliezen (uit hun bol gaan) krijgen allerhande uittredingen door deze stijgende electromagnetische golf en dit uit zich in extreme feesten, maar eveneens in progressieve geweldpleging.
De eerste wordt gestimuleerd, omdat het veel geld in het laatje brengt en de keerzijde wordt met keiharde hand teneergeslagen als "tolerantia zero".
De recente rellen in Parijs zijn daar een goed voorbeeld van.
Dit uit de bol gaan zijn ontladingen van de denkhersenen.
Maar zo beneden zo boven.
Ook in de kosmos zijn deze spontane ontladingen.
Werden de mysterieuze graancirkels door Russische onderzoekers recent niet toegschreven aan deze kosmische energieen?
Het zijn allemaal verschijnselen, die -als U het electrocardiogram en/of hartfilmpje voor de geest haalt met die hoge piek en dat diepe dal aan het eind ervan- in een extreme versnelling zullen gaan!
Het is de hartslag van de kosmos, die zich tijdens de evolutie op aarde tezelfdertijd boven ons ontwikkelde.
Is het niet onvoorstelbaar hoe oude weetheid dit op zo'n simpele manier beschreef met "alle cycli zijn elkaars gelijke en alles gebeurt tezelfdertijd"?
Deze versnelling van de gebeurtenissen werd ons Bijbels nagelaten als "Aan het einde der dagen zal alles in stroomverselling gaan".
Dat is ook de reden dat haast niemand kan geloven dat die transformatie zich in 7 jaar zou kunnen voltrekken, terwijl "alles er nog zo gecontroleerd en natuurlijk lijkt uit te zien".
Maar er is nog veel meer dat de aandacht opeist.
Een ander verschijnsel is, dat op dit moment de spirituele groeperingen als paddestoelen uit de grond schieten.
Allerhande "uittredingen" en "trance"-ervaringen (zeker in de heersende cultuur : het westen) wordt een steeds normaler verschijnsel.
Men voelt dat en om dat gevoel te versterken grijpen steeds meer jongeren naar stimulantia van allerlei drugs. Ook hierover schreef ik o.a. in Niburu recentelijk.
Was dit in vroeger tijden niet precies hetzelfde?
Maar al deze "spiritus-bewegingen" met al hun allerhande inwijdingen en therapieën zijn wel Ego-versterkende middelen en zo worden de "bovennatuurlijke" contacten, -gelijk de heidenen ooit- wél voor eigen overleven en/of eigengewin ingezet.
Elders noemde ik dit "de glimp van het weten wordt door het denken te weten in haar spiegelbeeld getranformeerd".
Dat deze spirituele groeperingen in de wereld als ware Ik-machtsblokken naar buiten treden is menigeen duidelijk. Sommigen hebben het over "Heling van de Aarde" en anderen wijzen U er zelfs op dat… als U zich niet laat bekeren, bent U als mensenziel verloren.
Voor hen die de controle over het denken dreigen te verliezen, zijn al deze spirituele groepen dan ook "gefundenes Fressen".
Is er een verschil met het geloof in een God, die altijd weer in tijden van nood een soort "Hooppil" was voor verder leven? [Zie o.a. de magie van het geloof].
Zij die enigszins bekend zijn met oude overleverde wijsheden ten aanzien van de astrologie, weten dat deze 12 dierenriem-tekens niet louter een 12 maandelijkse aardse invulling zijn van iemands karakter en levensloop.
Het is onderdeel van een 12-tallig sterretekens, die het leven op aarde sterk beïnvloeden.
Zo zijn alle levensvormen, die in het voorjaar geboren woorden behebd met een grote overlevingsdrift "Ik" en hebben alle levensvormen in najaar en winter een zwakkere levensspirit.
Ook deze levensspirit is weer nauw gerelateerd aan deze kosmische electromagnetische energieën die gedurende een jaar sterk wisselt.
Voor mij staat vast dat wij onbewust van deze energiegolven vechten tegen de negatieve of voor ons levens-bedreigende fasen vechten en in fasen van "overvloed" -om in Bijbelse termen te spreken- in hoogmoed vervallen.
Deze cyclus is ook weer in alles terug te vinden, daar alle cycli in ons Universum elkaars gelijke zijn en bovendien -gelijk de raderen van een klok- met elkaar gelinkt.
Mensen met kennis van deze Oude Weetheid weten ook dat iedere kosmische cyclus een cyclus is van 12 keer ±2000 jaar en energetisch weer vergelijkbaar zijn met onze cyclus van zomer en winter.
Wij vieren dan wel een knallend feest met nieuwjaar, maar dit gebeurt kosmisch ook. Wetenschappers noemen dit kil en koud een evolutiesprong, alsof het er zo maar in een keer is! Maar het is allemaal onderdeel van een cyclus, die kosmisch bepaald volledig vastligt. Het zijn allemaal aardse uitingen van deze door recycling ontstane kosmische electromagnetische golven.
Wij zijn met der tijd door ons beheerszuchtig denken al zo ver af komen te staan van al deze energiegolven, dat we deze niet of nauwelijks meer voelen.
Dat betekent dat die negatieve veranderingen in die cyclus voor ons als donderslag bij heldere hemel, ons als noodlot overkomt.
Dit is het gevolg van ons progressief denken, waardoor wij meer en meer in onze Ik-wereld gaan leven. Dit werd ons nagelaten als zijnde mensdom en levend in de eerste graad van bewustzijn. Hierdoor zouden wij "door schade en schande wijs worden" en deze oude weetheid hervinden.
Iedere "sterremaand" aards en kosmisch is een evolutiesprong.
Zelfs iedere dag-nacht cyclus is een mini-mini-evolutiesprong.
Dat voelen we al helemaal niet meer als zodanig.
Bij de evolutiesprong die 'jaar' heet kunnen wij dit tenminste nog met eigen ogen zien aan bijvoorbeeld de groeisnelheidsveranderingen van een jaarring in een boom.
Maar voelen doen we dit ook al helemaal niet meer.
We realiseren ons al helemaal niet dat deze mini-evolutiesprongen een getrouwe afspiegeling is van deze kosmische "jaarcyclus" van 24000 jaar en dat daar net als op aarde 7 vette maanden en 5 magere maanden zijn.
En dan te bedenken dat er zich nog vele van dergelijke systemen zijn, die door nog veel grotere cycli worden gestuurd.
Dat gaat dan onze pet ver te boven en dan vertalen we dat als zijnde magie, totdat wij weten.
Maar één ding weten wij wel al met vrij grote zekerheid.
Iedere ± 24000 jaar -als zijnde een sterrenjaar- zijn er grote omwentelingen.
Dit is nog maar één van de kleinere raderen van de kosmische klok in een 12-tallig stelsel.
Iedere sterretijd vertegenwoordigt daarin een seconde.
Toen men die klok door louter "zien en verbazen" of "watchen" zo'n 6000 jaar geleden in kaart had gebracht, wist men dat wij als mensheid nog slechts 3 "seconden" te leven hadden. Het mag geen toeval heten dat het rapport van Rome hierover sprak en dat het nog zeer gelovige Portugal als volkswijsheid zegt "het leven is slechts drie dagen". Het zijn allemaal vermenselijkte gezegdes afkomstig van die Oude Weetheid.
Wij kunnen dan misschien nu al uit onze bol gaan (=beheersing verliezen), maar dit weerkerend proces is wel al vele duizenden jaren gaande!
Dit proces is onderwijl -zoals alles- in evolutie en/of groeit, gelijk onze culturen groeiden in grootte en in de mate van artificiele electromagnetische energie-productie.
Dat was ook de reden, waardoor mensen van weleer door louter "watchen" de kosmisch klok of watch in kaart konden brengen.
Het is daarmee een proces in evolutie en/of wordt ieder einde van een sterretijd extremer.
Dat de weldenkende beheerszucht op dit moment mensen met volkspropaganda en reclame volkomen kan bespelen, is slechts één luttel voorbeeld hoe wij de controle over onze buitenwereld aan het verliezen zijn. En niet alleen de buitenwereld, maar op veler terrein is ook al zichtbaar hoe het individuele denken de mathematische controle verliest.
Dat wij allen aan deze veranderingen onderhevig zijn, maakte tevens dat er een computer moest worden gemaakt : een machine die voor ons denkt!
Ik kan me bijzonder goed voorstellen dat bijna niemand dit als zodanig beleeft, maar het is wel de realiteit!
Dit alles betekent tevens dat de electromagnetische energiegolf die er nu aankomt, mensen nog veel meer uit hun bol zal doen gaan dan 2000 jaar geleden en al helemaal vergeleken bij 10.000 jaar geleden toen die cyclus van "verval" pas begon en het denken als overlevingddrift het weten ging verdringen!
Als het erop aan komt weten we in feite nog maar een fractie van hetgeen ooit tot in de perfectie geweten is.
Vreemd genoeg beleven wij onze denkevolutie als een groot goed, maar als we ons realiseren dat we na de evolutiesprong naar analytisch rechtlijnig denken de aarde opeens weer als een plat vlak gingen zien, zullen we daar toch vraagtekens bij moeten plaatsen!
Als wij daarbij in ogenschouw nemen dat het lijden -ondanks al ons gedokter- steeds extremere vormen aanneemt, dient men zich toch ook af te vragen waar we zo trots op zijn.
Alles wat de mens ooit aan snufjes ontdekte, was louter ten behoeve van ons overleven. Maar echt beseffen waarom wij zo vreemd bezig waren was er nooit.
De ware zin van het leven was en is voor velen nog steeds een open boek.
Gedurende die denkevolutie gingen wij dus progressief vechten tegen de negatieve fasen van deze zogenaamde kosmische energiegolven.
Ten eerste leidde dit tot zelfoverleven van de mens.
Maar tevens beschermden wij hiermee de natuur.
Naar mijn bescheiden mening deden wij dit al vele sterretijden en staan nu op de vooravond van iets dat vroeger tot een evolutiesprong zou hebben geleid : een ijs-periode.
Met andere woorden : wij verdrongen die ijs-periode en kijken daarom nu aan tegen een snel groeiende aardse temperatuur. [Zie o.a. www.geocities.com/genenboek]
Bovendien leven we nu op de vooravond van de omwenteling van zo'n kosmisch sterrejaar : een groter omwenteling dus.
En dat niet alleen.
Deze keer valt deze piekgolf samen met veel grotere piekgolven uit nog grotere cycli.
Met ander woorden : we leven dus waarlijk in een bijzondere tijd.
Om in vergelijkingen te spreken leven wij in de tijd dat de Big Ben in het hart van Engelenland Londen precies 12 uur slaat en ons terugzet in het jaar 'Zero' - om met Maya-voorzeggingen te spreken.
Maar nu weer terug naar het hier en nu en de dag van morgen.
Er staat inderdaad een veel grotere omwenteling te verwachten dan wetenschappers nu suggereren.
Het is niet voor niets dat de longen van de aarde [de Amazone] dreigen droog te vallen en dat de bloedsomloop van Moeder Aarde [de koude en warme golfstroom] dreigt stil te vallen, als zijnde één van de vele vroegsymptomen.
Het zal waarschijnlijk geen omwenteling zijn van de aardas, doch allereerst een correctie ervan. Het is een correctie daar deze aardasdraaing door mensenhand en/of door onze artificiele electromagnetische energie lange tijd is tegengehouden. Dat is ook waarom culturen zich met der tijd van Oost naar West verplaatsten.
Deze aardascorrectie alleen al zal voldoende zijn om een tsunamie als nooit tevoren te bewerkstelligen.
Of we deze "Noach-fase" nog zullen meemaken betwijfel ik sterk, maar doet weinig te zaken.
Daarvoor zal er - evenals wat in het verleden gebeurde, maar nu grootser dan ooit tevoren - een oorlog uitbreken.
Dit is de voorzegde oorlog tussen de "Macht van Niets" te verliezen hebben en de "Macht van Iets" (rijkdom te verliezen hebben).
Dit is Bijbels beschreven als de laatste en Heilige oorlog tussen Oost en West.
Dat dit met kernbommen over en weer zal gaan is onvermijdelijk, want het is een vechten op leven en dood.
Ten tweede zullen de natuurrampen als gevolg van de door de mensenplaag ontstane opwarming van de aarde allereerst nog extreem toenemen.
Dat kerncentrales hierdoor ook getroffen gaan worden is onvermijdelijk.
Met andere woorden :
Er zal zeer veel energie vrijkomen, die identiek is aan de kosmische energie, die ooit ons uitdijend deel deed gaan bewegen : kernenergie.
Deze energie zal meewerken om de aarde tijdelijk weer opladen en zijn terugval op de zon tegenhouden.
Ten derde zal wederom gestuurd door deze electromagnetische piekgolf de aardse atmosfeer dunner worden, waardoor de aarde ook nog eens een speelbal wordt voor meteoriet-inslagen. Over de herkomst van deze meteorieten kom ik later nog terug.
Dit gebeurde met zekerheid ook in een van de vroegere grote omwentelingen, waardoor de dinosaurus zo acuut verdween.
Maar wederom is deze omwenteling nu groter dan voorheen.
Dat alles tezamen zal het leven nemen en misschien al wel direct het water der zeeën doen vervliegen in de kosmos.
Ook dit gebeurde al tijdens de voorgaande Genesis-dagen, waardoor er steeds meer vast land uit de zee tevoorschijn kwam.
Misschien dat er nog mensen zijn die dit alles wel voor mogelijk zullen houden, maar desondanks blijft iedereen heilig geloven dat dit verlies van leven net zoals vroeger weer tijdelijk zal zijn.
Ik vrees dat er weinig mensen beseffen dat dit onmogelijk is.
Het is onmogelijk, want wij bereikten met onze beheerszucht het plafond van ons kunnen en wisten zelfs de bron van kosmisch bewegen en/of de kern van energie [kernenergie] te gebruiken voor…
Allereerst voor eigen overleven, maar ten tweede om daarmee de natuur te sparen en ten derde om de aarde voor een terugval op de zon te behoeden.
Maar laat mij eerst verder gaan.
De cirkelgang van de aarde om de zon is -in termen van natuurwetten- hoogst bijzonder.
Alle cycli in het Universum zijn elliptische, met uitzondering van planeten zoals de aarde. Het is een evenwichts-situatie, maar -gelijk een balans in evenwicht een zeer onstabiele. Er behoeft maar iets te gebeuren of de balans slaat door. Hoe die balans door het levensmagnetisme exact in evenwicht wordt gehouden wordt later nog nader uiteengezet.
Toen de aarde nog woest en ledig was, was Haar energie ook vele malen hoger en was de baan om de zon nog elliptisch.
Zelfs de weg die de aarde na zijn geboorte uit de zon aflegde was in de Sanskriet-tijd [een ware 'sans écrire' tijd of een tijd zonder schrijven] als symbool aan ons nagelaten. [Zie o.a. op Niburu levenssymbolen].
Het is een symbool dat wij ons eigen maakten als muzieksymbool : de G-sleutel.
Het symbool voor de linkerhand was ooit het symbool over de levenscyclus op aarde zelf en voor ingewijden in de muziek zijn die twee puntjes boven de C de in de Bijbel vernoemde Uranus-brand of Hellevuur.
Het lijkt voor velen ongelofelijk, dat men bij het weten kan komen door de Oude Weetheid over de cirkelgang des levens te bestuderen en neergelegd in dit simpel symbool der 5 elementen. Toch is dit waar.
Wat ik in feite deed was in plaats van de cirkel linksom te doorlopen, rechtsom te gaan.
Het uiteindelijk punt in die cirkelgang is wel eenzelfde.
Alles was tot in de perfectie geweten en is door het eigenwijze denken -zoals alles-totaal verbastaard in zijn spiegelbeeld.
Die "onnatuurlijke" cirkelgang van de aarde wordt allereerst in stand gehouden door het leven.
Men noemt dit het levensmagnetisme.
En aangezien de electromagnetisch energie van de aarde langzaam afneemt werd het leven met zijn levensmagnetisme steeds "vuriger".
Het werd van koud- tot warmbloedig en tenslotte "heethoofdig".
De laatste in die evolutiereeks was de mens, die naast dit levensmetabolisme ook artificiele electromagnetische energie wist te maken.
Ware dit leven nooit ontstaan dan was de aarde al lang op de zon teruggevallen.
Als ik mijn "gedegenereerd mathematisch rekenbrein" erop loslaat, heeft de hele evolutie-cyclus de levenscyclus van Moeder Aarde met zo'n 24.000 jaar gerekt en daarvan is het menselijk aandeel -inclusief het 1000 jarig vredesrijk- zo'n 7000 jaar en/of globaal 33 %.
Dat wij om die reden Bijbels als Lucifer en/of God's rechterhand zijn benoemd, die het leven van onze planeet en de levensvormen daarmee zo lang wist te rekken, mag hier misschien voldoende zijn.
We kunnen dan momenteel wel aankijken tegen een natuur die zwaar te lijden heeft van onze menselijke beheerszucht en een mensenplaag, maar we hebben het collectief van leven als geheel wel al die tijd in leven gehouden.
Dat betekent ook dat als dit leven wat met het menselijk denken zijn absolute hoogtepunt heeft bereikt verdwijnt, die extra krachten ook zullen verdwijnen.
Dan is een terugval op de zon onvermijdelijk.
Voor hen die van rekenen houden en zich verdiept hebben in de Maya-overleveringen met het verhaal van de 12 en 13 baktums zullen zien dat wij momenteel precies gegroeid zijn tot het baktum 13. Het is een groei van een cyclus om de zon van 48 naar 52 weken.
Het spijt me dat het verhaal zo lang wordt, maar het zijn wel louter weetheden die U kunnen doen inzien dat we werkelijk in een zeer bijzondere tijd leven : een tijd van openbaring in alle betekenissen van het woord.
Mag ik als adempause een klein stukje inlassen over de verschuiving van de Greenich-time?
Tijdklok bijgesteld.
In de krant Het Volk [Belgie] werd op 10-11 jongstleden een nogal kille mededeling gedaan dat onze tijdklok moest worden aangepast, omdat de omloopsnelheid van de aarde om de zon iets vertraagd was.
Het is bijzonder jammer, dat dit fenomeen niet enige verdieping kreeg daar het op zich heel bijzonder is en niet zomaar een computerberekening.
Ten eerste is de [bijna] cirkelgang om de zon natuurkundig gezien al een zeer vreemd verschijnsel.
Toen de evolutie van het het leven op deze planeet begon, bedroeg de omgangssnelheid om de zon 48 weken en/of precies 12 maancycli van 28 dagen.
Naar alle waarschijnlijkheid was deze omwenteling toen nog een elliptische.
Deze verlenging van het jaar van 48 tot 52 weken werd en wordt nog steeds veroorzaakt door het leven onder de atmosferische dekmantel van Moeder Aarde.
Sterker nog!
Het is het leven met zijn levensmagnetisme, dat een terugval van de aarde op de zon voorkwam. Dit levensmagnetisme groeide met der tijd van eencellige organismen naar koudbloedige en daarna warmbloedige organismen. Het was een constante groei van levensmagnetisme om de electromagnetische energie van de aarde op peil te houden. Tenslotte plakte de mens daar door zijn artificiele electromagnetisch energie nog een extra periode aan.
Het is het vechten van "materie" tegen het langzaam afnemende electromagnetisme van de aarde zelf, als zijnde een restant van de Big Bang van biljoenen jaren geleden.
Nog bijzonderder is het wel om te weten waarom de culturen aionisch verschuiven van oost naar west om daarmee de aarde precies in balans te houden ten opzichte van de veranderende positie [door die vertraging] t.o.v. ons sterrestelsel.
Wij kunnen dan wel beangstigend kijken hoe nu de natuur door klimatologische veranderingen als gevolg van onze technologische revolutie momenteel zo onder druk staat dat èn de longen van de aarde [het Amozone-gebied] èn de bloedsomloop [de golfstromen] dreigen stil te gaan vallen, maar zonder ons toedoen was het wel al veel eerder gebeurd.
Ook dit is zeker de moeite waard om onder de aandacht te brengen.
Tenslotte is nog het vermelden waard dat door deze vertaging van de aarde om de zon de datum van de nieuwjaar-instelling met die verschuiving van de culturen eveneens veranderde.
Dit vertragingseffect is de laatste tijd sterk toegenomen, maar helaas mag over dit fenomeen niet openlijk gepraat worden, want...
Het zijn kosmische processen, die ik in een elders verschenen artikel over kanker beschreef als het kankerproces van ons uitdijende deel van ons Heelal, dat op het punt staat als Big Crunch ineen te vallen.
Het is onderdeel van "alle cycli die universeel gelijk zijn en waar alles tezelfdertijd plaatsvindt". Het is de mondiaal verkankerde samenleving, die op dit moment aan zijn uitmergelingsfase is begonnen. Het is onderdeel van de mensenplaag als tumor in de natuur, die het leven nu aan een zijden draadje laat hangen.
In het voorgaande heb ik -zei het zeer summier- uitleg gegeven aan het ontstaan van deze kosmische golf van electromagnetische energie als zijnde identiek aan de evolutie van de hartslag in de 6 Genesis-dagen.
Met andere woorden : onze hartslag is een getrouwe afspiegeling van wat er kosmisch gebeurt.
Met evenveel recht had ik dit kosmisch gebeuren kunnen spiegelen met onze recycling van ons afval als zijnde een kankerproces.
Het is in dit geval recycling van afval van het sterren-metabolisme, dat als Melkweg bekend staat en waaruit èn nieuwe sterren ontstaan èn ooit het leven op planeten is ontstaan. Door deze recycling neemt de electromagnetische energie in de kosmos tijdelijk weer toe. Is dit niet weer exact hetzelfde als dat wij door recycling het leven rekken?
De nieuwvorming van sterren is nu astronomisch aangetoond en die sterren verbranden weer, waardoor ze electromagnetische energie afgeven.
Ten eerste is dit m.i. de electromagnetische piekgolf en ten tweede een verklaring voor het nu zo snel stijgende CO2 gehalte in de atmosfeer.
Dat deze sterren gelijk astroiden of meteorieten het leven kunnen nemen -zoals dit ten tijde van de dinosaurus gebeurde- lijkt mij zeer aannemelijk.
Die enorme electromagnetische golf van kosmische energie tezamen met alle kernenergie, die wij gedurende de afgelopen halve eeuw hebben opgebouwd zal de aarde aan de buitenkant wederom opladen.
Die energie is voldoende om enerzijds een directe terugval op de zon te voorkomen en houdt ook de maan vooreerst in een cirkelgang rond de aarde.
Helaas ziet het er voor mij uit dat wij mensen niets meer zijn dan materie en in het spel van de kosmos slechts een schakeltje zijn.
Dat op andere planeten leven is geweest wordt steeds evidenter en ook daar is met zekerheid een evolutie van leven geweest wat zich gestuurd door deze kosmische recycling van sterren-afval en de geleidelijke verminderde vitaliteit van die planeten exact op eenzelfde wijze ontwikkelde.
Dit leven heeft zich al in vroeger dagen "opgeblazen" en deed die planeten -identiek aan waar wij nu mee bezig zijn- weer opgeladen door kernenergie.
Dat zij nog niet op de zon zijn teruggevallen, is mijns inziens louter de veel grotere afstand tot de zon en een andere inclinatie-hoek ten opzichte van ons sterrenbeeldig jaar van evolutiesprongen.
De verhalen van o.a. von Dänicken over vroeger leven dat deze planeet bezocht, zijn voor mij al lang geen science-fiction meer.
Dat het in de kosmos met zijn vele sterrestelsels wemelt van levensvormen, die net als wij in de laatste fase van dit uitdijende deel de kosmos zijn gaan exploreren is daarmee ook iets waarin ik totaal niet aan twijfel.
Dat kan zeker ook een reden zijn dat andere levens -net als wij nu- zich een uitweg zoeken om te overleven en dezelfde kennis hebben om de ruimte te onderzoeken.
Maar laat ons verder gaan met "hoe verder voor onze aarde".
Heel summier beschreef ik hoe deze kosmische energiegolven zich aan ons manifesteert in fasen die samenvallen met zogenaamde aeonen of sterretijden.
Met andere woorden : na deze piekgolf komt er zeker weer een volgende dip.
En die volgende dip van kosmische electromagnetische energie zal ongeveer een halve sterretijd later zijn.
Maar op dat moment is er geen levensmagnetisme meer wat deze dip met artificiele energie tegenwerkt - zoals het leven als geheel dit deed en de mens in extreme mate. Dan zal naar mijn mening eerst de maan weer op de aarde en daarna zal dit complex op de zon terugvallen.
Dit is het begin van een domino-effect wat logaritmisch versneld het gehele expanderende deel van dit deel van het Universum ineen zal laten vallen.
Het is alsof de film van dit expanderende deel in een razend tempo wordt teruggedraaid.
Het is ook om in termen van Stephen Hawking te spreken een Big Crunch, die samenvalt met een Big Bang in het andere deel en/of het grootste zwarte gat in de kosmos.
Het is daarmee de geboorte van een totaal nieuw sterrestelsel en een verdwijnen van dit deel in een nieuw zwart gat.
Ooit werd ons nagelaten dat alle cycli in ons Universum elkaars gelijke zijn, omdat alles uit alles geboren werd.
Twintig jaar van mijn leven gaf ik al mijn energie aan het levenselicter voor de zoogdier 'mens' : het moederkoek-enzym hyaluronidase. Zodoende kwam ik achter het lijden aan ziekten en oorlogen.
Tien jaar van mijn leven gaf ik al mijn energie aan de levenselicter voor kosmisch bewegen : de electromagnetische energie afkomstig van een Big Bang van biljoenen jaren geleden.
Tientalle, misschien wel een kleine honderd cycli heb ik weten te ontrafelen en steeds weer bleek de oude wijsheid aangaande 'de cycli die elkaars gelijke zijn' de waarheid zelve.
Natuurlijk worden voorspellingen hieromtrent met grote scepsis bezien.
Wij geloven slechts dát wat wij wetenschappelijk hebben kunnen bewijzen.
Wij geloven slechts wat we met eigen ogen kunnen zien.
Dan pas is het een vaststaand feit, maar we vergeten dat alles in beweging is en constant verandert. Daarom lopen we altijd achter de feiten aan.
Zeker als het handelt over iets waar we als de dood voor zijn -"de dood zelve"- bekritiseren we dit met "eerst zien en dan geloven".
Maar is dat niet het manko van het menselijk denken, waardoor wij altijd weer handelen als het kalf al verdronken is?
Tenslotte iets waar ik al zoekend naar "Het al wat Is" mee geworsteld heb als visueel beeld van ons Universum als geheel en wat geleidelijk door wetenschappelijke ontrafelingen ten aanzien van ons Universum steeds meer vorm kreeg.
Waar bevindt zich het inkrimpende deel van ons Universum?
Is dit binnenin het uitdijende deel of is dit een grootmacht daarbuiten?
In een enkele jaren geleden geschreven boekje "Krijgt de Bijbel toch gelijk" met als subtitel "De zwangerschap van Moeder aarde" beschreef ik beide delen nog als aparte grootheden, doch suggereerde reeds dat het ook heel goed een geheel zou kunnen zijn.
Nu enkele jaren later kan ik met vrij grote zekerheid zeggen dat -sprekend in vergelijkingen- ons Universum als geheel gelijk een "baarmoeder" is, waarvan de baarmoeder-wand het expanderende deel van het Universum is en het super-zwarte gat de nieuwe vrucht is die zich in het donker ontwikkeld en na een zwangeschapsduur van biljoenen jaren als een ware Openbarende Big Bang naar buiten wurmt.
Een van de recente ontrafelingen op kosmisch niveau is, dat men heeft kunnen vaststellen dat ons expanderende deel van het Universum nog steeds uitdijt.
De conclusie die hier in wetenschappelijke kringen aan wordt verbonden is, dat een door Stephen Hawking gesuggereerde op handen zijnde Big Crunch nu nog utopia is. Maar die mening kan ik zeker niet delen.
Het "inkrimpende deel" [het grote zwarte gat] van het Universum staat op springen en is gelijk een ballon nu nog steeds groeiende.
Zo heeft het er alle schijn van dat ons expanderend deel nog lang niet is opgebrand, maar het is wel de schijn die bedriegt.
De recente ontdekkingen van nieuwe sterren in de Melkweg geven nog extra steun aan deze utopie. Maar het is wel recycling van sterrenstof of afval van die sterrenverbranding, gelijk wij ieder einde van een cultuur gingen recyclen om het leven te rekken.
Het is zoals kanker een ultimate poging is om het leven te rekken en wat versneld tot een uitmergeling leidt.
Het is zoals onze verkankerde samenleving aan het recyclen is als een ultimate poging te overleven.
Terecht zult U tenslotte de vraag stellen hoe dit progressieve recyclingsproces in de kosmos kon ontstaan.
Terecht zult U vragen waarom dit proces er niet altijd is geweest.
Ook daarover kan ik nu eenvoudiger spreken nu men met de technologie in staat bleek diep in het Universum door te dringen.
Men heeft die Melkweg inmiddels zichtbaar kunnen maken. Het is een spiraalvormige sliert, die vanuit het centrum van het Universum lijkt te ontstaan.
Men weet al heel lang dat dit deel van het Universum warmer is dan het inkrimpende deel. Tevens weet men dat een bomontploffing in het centrum een soort vacuüm doet ontstaan. Dit zal zeker bij een Big Bang ook zo zijn geweest.
Zo werkt dit zwarte gat als een soort draaikolk en/of een stofzuiger voor het sterrenstof. Naarmate die stofzuiger voller wordt wordt zijn zuigkracht minder en onderwijl neemt de electromagnetische kracht van materie daarbuiten af.
Tenslotte komt er een moment dat de sterren dreigen te stikken in hun eigen vuil en dan zal de wrijvingswarmte van sterren met hun eigen afval. Die wrijvingswarmte zal zowel de sterren als dit vuil weer opwarmen. Dat is de recycling aan het einde van de lemniscaat van uitdijiing. Dat is het rekken van de levendigheid van dit deel van het Universum.
Dit betekent dat het nieuwe leven uit het grote zwarte gat -"Alles is in alles elkaars gelijke"- ook weer uit stof geboren wordt.
Is het sprekend in vergelijkingen niet weer exact hetzelfde hoe een zwangerschap in de baarmoeder groeit door voeding van buiten?
Als men zou hebben geweten dat niet alleen de aarde een groei doormaakt van 12 naar 13 baktums door iets wat heet recycling, maar dat dit exact hetzelfde opgaat voor de sterrenhemel boven ons, hadden wetenschappers zeker niet zo snel geweest om zulksoortige luchthartigheid de wereld in te sturen.
Op dit moment zijn de verschillen tussen yin-krachten [fusie of inkrimping] en yang-krachten [fissie of uitdijing] zo goed als aan elkaar gelijk gegroeid en Bijbels beschreven als "Groei naar gelijkheid".
Is het toevallig dat de vrouw als yin vroeger ± 8 % langer leefde dan de man als yang?
Is het toevallig dat dit verschil momenteel zeer snel genivelleerd wordt?
Is het toevallig dat onze zwangerschapscyclus van 36 weken exact overeenkomt met een genesiscyclus van Moeder Aarde en dat dit bij de vrouw tot een vitaliteits-verhoging leidt van een kleine 10 %.
Is het toevallig dat de bevalling op gang komt als de ongeboren vrucht zijn eigen stofwisseling ter hand neemt en dat de mens als Lucifer met zijn artificiele warmteproductie in feite hetzelfde doet?
Zo zijn er honderden toevalligheden, die erop wijzen dat de energetische verschillen tussen yin en yang genivelleerd zijn.
In termen van de energetica van eb en vloed zouden we kunnen spreken van dood tij.
Dat is wat de spanningen in ons Universum als geheel momenteel zo hoog doet oplopen en niets meer, gelijk de spanningen tussen man en vrouw de laatste tijd zo groot zijn geworden.
Wat boven ons gebeurt is niets meer of minder dan ons oeverloos gevecht te overleven.
De vertellingen van Jesus in het Evangelie van Maria Magdalena als dat de begeerte van materie om te overleven zijn gelijke niet kent, is mijns inziens zeker niet van toepassing op de materialistische mens alleen. Het verhaalt over het kosmische proces van recycling om te overleven.
Het is het menselijk denken dat altijd weer spiegelbeeldige conclusies trekt uit gegevens als zijnde de spiegel en/of omkering van het diepe weten.
Het is ook weer een van de duizenden nalatenschappen van de Oude Weetheid, die daarmee wist dat wij slechts door vallen en opstaan en door schade en schande wijs zouden worden.
Het was tenslotte de tijd, die mij deed zien dat die Oude Wijsheid helaas gelijk had.
Ook ik had graag het tegendeel gezien.
Hoe graag ik dit alles voor menselijke maatstaven positiever had ingevuld, voor mij is zeker dat de Oude Wijsheid gelijk had met haar nagelaten visie : "Het einde der tijden is daar als wij zouden zijn uitgegroeid tot een wereldcultuur".
De zin van het planetaire leven was niets meer dan een onderdeel van een proces in het uitdijende deel van de kosmos, dat heet : een nivellering van het energetisch verschil van ± 8% en/of 1 baktum ten nadele van deze fissiewereld.
Door deze nivellering werd het oneindig bewegen van de kosmos gegarandeerd.
Enige tijd geleden maakten kosmologen bekend dat er een electro-magnetische golf in aantocht is, waardoor er allerhande vreemde natuurverschijnselen te verwachten zijn. Deze golf zou rond 2012 zijn maximum bereiken en zou speculatief voor de mensheid misschien wel een episode van verandering gaan betekenen, maar verder werd er niet veel bijzonders vermeld.
Is het toevallig dat de Maya-kalender eind 2012 eindigt?
Is het toevallig dat 24 December -als zijnde de fictieve geboortedag van Jesus- daarmee samenvalt?
Lezen wij het leven op aarde als een groot wordingsproces en/of genesis of zwangerschap, dan lijkt de geboorte van Jesus één van de duizenden vergelijkingen van een boek dat als waarheidsboek door gelovigen wordt gehanteerd. [Zie o.a. op Niburu de zwangerschap van Moeder Aarde en de zin van het leven].
Daar komt zeker bij dat het aantal voortekenen met allerhande rampen ook al niet veel goeds voor de toekomst laat zien.
Zijn dit de ontsluitingsweeën en Bijbels verhaald als Openbaring, waarover ik eerder schreef?
Dit verhaal over deze kosmische superwave werd de wereld ingestuurd door een Belgische groep zoekers, die -gelijk de Niburukrant in Nederland- nieuws brengen, dat gangbare volksomroepers laten liggen.
Het artikel kreeg de naam : "Exponentiele zonnevlammen kan ons bewustzijn buiten ons lichaam doen treden".
De vertalers van dit wetenschappelijk artikel eindigen dan met de voorzichtige conclusie, dat alle levende wezens spiritueel zouden kunnen worden en dat de wereld dan wel eens een heel vredige plaats zal worden.
Naar mijn beste weten zijn lichaam en geest één en is iedere vorm van spiritualiteit een wishfull thinking in magie, welke verdwijnt als men weet heeft.
Lezen wij de bijbel in de context van een Moeder die "genesis" (zwanger) wordt van een struggle for life onder Haar dekmantel, dan zou vredigheid voor Haar terugkeren als Zij die onrust (het leven) losgelaten heeft (openbaring). Dat zou dan misschien het 1000 jarig vredesrijk kunnen zijn.
Is het toevallig dat deze publicatie samenviel met een beschrijving over aionische ziektegolven gestuurd door -wat ik noemde- een kosmische hartslag als zijnde wisselende electromagnetische energieën?
Hierin werd tevens verhaald dat deze kosmische energie uiteindelijk leidt tot de vernietiging van de dan heersende cultuur. [Niburu artikelen over ziekte en kanker].
Dit is een steeds weerkerend fenomeen, waardoor de geschiedenis zich tot het einde der dagen herhaalt, zoals ooit werd nagelaten.
Ik ben slechts een discipel van de Oude Wijsheid. Het was een ommekeer in mijn leven na mijn jarenlang zoeken naar kanker en ons lijden in het algemeen. Die ommekeer begon toen ik de ziekte kanker had ontrafeld en ontdekte dat dit ziektebeeld in zijn perfectie al duizenden jaren geleden beschreven was.
Deze wijsheid -vervat in de 5-elementenleer- liet ons na dat 'alles wat is' eenzelfde cirkelgang doorloopt en dat alles tezelfdertijd gebeurt. Vanaf die tijd heette mijn re-search "kijken" naar alles wat leven heet en dit proberen te vervatten in termen van "alles is zo groot zo klein".
Mijn conclusies over de gevolgen van deze superwave staan wel haaks op enerzijds de wetenschappelijke toekomst voorspellingen en zeker op de idee van de schrijvers alsof we tijdelijk in een soort vredig spiritueel Paradijs zouden belanden.
Toch hebben zij die denken 'in een soort transformatie naar een hoger bewustzijn' ten dele gelijk.
Het is mijn inziens de halve waarheid en daarmee de leugen, die als wishfull thinking regeert. Het is essenties aanraken en dit 'weten' transformeren in 'denken te weten' en/of zijn spiegelbeeld.
Het is de weerkerende dwaling, die ieder einde van een cultuurcyclus met spirituele illusies haar hoogtepunt bereikt, alvorens zichzelf te vernietigen.
Zo er al sprake is van een transformatie, is het een transformatie van de eerste graad van bewustzijn [het louter Ik-beleven] naar een vierde als zijnde de verstoffelijkte staat. Het zijn alle door het denken spiegelbeeldig geinterpreteerde beelden komend uit de oude weetheid van weleer. [zie o.a. www.geocities.com/conscious_growth]
In de eerste plaats is bekend dat deze verhoogde electromagnetische stralingen de mens in een soort trance-toestand kan brengen.
Electromagnetische energie is een energie afkomstig van de Big Bang, die alle materie in beweging zette en die energie neemt af met der tijd.
Deze energie was aanvankelijk een evenwichtige sinusoide golfbeweging en vervormde geleidelijk in een beeld dat identiek is aan het electrocardiogram. Dit fenomeen werd uitgebreid beschreven in het boekje "Krijgt de Bijbel toch gelijk". [Downloadbaar op www.confissius.com]
Deze vreemde piekgolf van electromagnetische energie is er al heel lang.
Deze piekgolf is er al net zo lang als dat er leven is op deze planeet en heet in Jesus vertellingen "Het vechten van materie, die zijn gelijke niet kent".
Ten tijde van het ontstaan van het leven, was deze vervorming nog minimaal en groeide met der tijd.
Zij houdt momenteel gelijke tred met het verdwijnen van culturen en is identiek aan de recycling van die culturen.
Deze golf ontstond ooit als episodische recycling van kosmisch stof en deed ooit -zo'n 360 mljoen jaar geleden- de waterfase op onze planeet ontstaan, waaruit het leven evolueerde.
Met der tijd werd die episodische recycling steeds groter en nu ontstaan uit dat stof nieuwe sterren en meteorieten.
Ik kom daar later in het kader van "alles is zo boven zo onder elkaars gelijke" nog uitvoeriger op terug.
Momenteel is het electromagnetisme van de Aarde zelf bijzonder laag en volgens wetenschappelijke metingen lager dan ooit tevoren.
Dit was vroeger zeker anders en zo werd al zo'n 6000 jaar geleden niet alleen de acupunctuur-plekken op het lichaam in kaart gebracht, maar tevens die van onze Moeder : Moeder Aarde.
Dat dit weer het gelijkheidsprincipe voor "Al wat Is" vertegenwoordigt zei ten overvloede vermeldt.
Deze acupunctuurplekken en/of kruispunten van meridianen of Ley-lijnen zijn plaatsen van verhoogde electromagnetische uitstralingen.
Dit geldt voor het lichaam en dit geldt voor de aarde exact hetzelfde.
Op aarde leidden deze acupunctuurpunten tot een bijzondere "natuurverschijnsel".
Op aarde waren dit de offerplaatsen van natuurvolkeren, waar in later tijden tempels en kerken herrezen.
Vanuit de oudheid werd ons nagelaten, dat deze zogenaamde offerplaatsen plaatsen waren waar men niet kon leven. Men raakte daar in een soort vreemde trance en verloor de spirit of life en/of de individuele overlevingsdrift. Men verloor zijn Ego.
Het was alsof men op die plaatsen uit zijn lichaam trad en contact kreeg met het hogere.
Die plaatsen waren destijds de plekken van samenkomst voor rituele dansen als voorbereiding voor een oorlog. In die trance raakte men de angst voor de dood kwijt en kon men zich geheel en al aan de oorlog overgeven.
Later werden op die plaatsen de kerken gebouwd om de "heidenen" tot het geloof en met name het Cristendom te bekeren.
Was dit niet de uitgelezen plek om kerken te bouwen?
Het vreemde daarbij was dat deze plaatsen ook nog eens een soort magische bescherming genoten tegen èn natuurgeweld èn mensenhand-geweld!
Rond die magische plekken verzamelden zich mensen en zo ontstonden de grote steden.
Dit is één stukje van de puzzel, waarin men nu niet voor niets deze invulling geeft aan deze kosmische superwave van electromagnetische energie.
Maar er is meer!
Uit antropologische onderzoekingen kon men vaststellen dat het niet alleen oorlogen waren, die na een fase van recycling verdwenen. Tevens bleek dit gepaard te gaan met spontane branden : branden die uit het niets leken te ontstaan.
Ook dat is een gevolg van deze kosmische superwave van electromagnetische energie.
Die superwave is nu een nieuwe wetenschappelijke vondst, maar was er in feite al miljoenen jaren.
Het is onze technologie, die als voorzegd aan het einde der dagen de waarheid omtrent onder ander de sprongsgewijze evolutie zou herontdekken.
Het is re-searchen daar alles ooit tot in de perfectie researched was.
Dit werd ons nagelaten als : dat Alles in het Universum een gelijke cirkelgang doorloopt en dat alles tezelfdertijd gebeurt.
Is onze technologische explosie tezamen met een weerkerend proces van recycling als ultimate poging te overleven hieraan identiek met wat zich boven ons afspeelt?
Voor mij is dit derhalve een retorische vraag.
Wat hier gebeurt, gebeurt boven ons in het groot en precies op hetzelfde moment.
We leven momenteel al enige tijd in de fase, dat electromagnetische energie stijgende is en nu als de zogenaamde Shumann-resonantie bekendheid kreeg.
Deze verhoogde electromagnetische energie leidde nu al tot onvoorstelbare branden, die onder andere een derde van de Portugese bebossing in vlammen deed opgaan.
Het werd als typische menseigenschap vijandsdenkend toebedeeld aan criminelen, maar velen hebben deze branden spontaan zien ontstaan. Het zijn de ontladingen van deze electromagnetische energie, die het hars in de bomen doet ontbranden.
Waarschijnlijk is beide waar, daar ook de mens door die superwave agressiever wordt, gelijk de "heidenen" van weleer.
Was het ook al niet door paragnosten voorspeld, dat het gehele Iberisch Schiereiland in woestijn zou veranderen?
Maar we leven nu nog maar het begin van deze energetische golf.
Die golf van kosmische energie zal in de nabije toekomst nog vele en vele malen groter worden. Gaat dan alles verbranden?
Was dit het branden in Uranus, wetende dat het geloof haar oorsprong vond in deze Oude verkeerd geinterpreteerde Weetheid?
Maar ook de menselijke reacties op dit nu zichtbaar geworden fenomeen, laten zich ook al zien.
Mag ik slechts een voorbeeld noemen?
Steeds meer jongeren, die de interne controle /beheersing verliezen (uit hun bol gaan) krijgen allerhande uittredingen door deze stijgende electromagnetische golf en dit uit zich in extreme feesten, maar eveneens in progressieve geweldpleging.
De eerste wordt gestimuleerd, omdat het veel geld in het laatje brengt en de keerzijde wordt met keiharde hand teneergeslagen als "tolerantia zero".
De recente rellen in Parijs zijn daar een goed voorbeeld van.
Dit uit de bol gaan zijn ontladingen van de denkhersenen.
Maar zo beneden zo boven.
Ook in de kosmos zijn deze spontane ontladingen.
Werden de mysterieuze graancirkels door Russische onderzoekers recent niet toegschreven aan deze kosmische energieen?
Het zijn allemaal verschijnselen, die -als U het electrocardiogram en/of hartfilmpje voor de geest haalt met die hoge piek en dat diepe dal aan het eind ervan- in een extreme versnelling zullen gaan!
Het is de hartslag van de kosmos, die zich tijdens de evolutie op aarde tezelfdertijd boven ons ontwikkelde.
Is het niet onvoorstelbaar hoe oude weetheid dit op zo'n simpele manier beschreef met "alle cycli zijn elkaars gelijke en alles gebeurt tezelfdertijd"?
Deze versnelling van de gebeurtenissen werd ons Bijbels nagelaten als "Aan het einde der dagen zal alles in stroomverselling gaan".
Dat is ook de reden dat haast niemand kan geloven dat die transformatie zich in 7 jaar zou kunnen voltrekken, terwijl "alles er nog zo gecontroleerd en natuurlijk lijkt uit te zien".
Maar er is nog veel meer dat de aandacht opeist.
Een ander verschijnsel is, dat op dit moment de spirituele groeperingen als paddestoelen uit de grond schieten.
Allerhande "uittredingen" en "trance"-ervaringen (zeker in de heersende cultuur : het westen) wordt een steeds normaler verschijnsel.
Men voelt dat en om dat gevoel te versterken grijpen steeds meer jongeren naar stimulantia van allerlei drugs. Ook hierover schreef ik o.a. in Niburu recentelijk.
Was dit in vroeger tijden niet precies hetzelfde?
Maar al deze "spiritus-bewegingen" met al hun allerhande inwijdingen en therapieën zijn wel Ego-versterkende middelen en zo worden de "bovennatuurlijke" contacten, -gelijk de heidenen ooit- wél voor eigen overleven en/of eigengewin ingezet.
Elders noemde ik dit "de glimp van het weten wordt door het denken te weten in haar spiegelbeeld getranformeerd".
Dat deze spirituele groeperingen in de wereld als ware Ik-machtsblokken naar buiten treden is menigeen duidelijk. Sommigen hebben het over "Heling van de Aarde" en anderen wijzen U er zelfs op dat… als U zich niet laat bekeren, bent U als mensenziel verloren.
Voor hen die de controle over het denken dreigen te verliezen, zijn al deze spirituele groepen dan ook "gefundenes Fressen".
Is er een verschil met het geloof in een God, die altijd weer in tijden van nood een soort "Hooppil" was voor verder leven? [Zie o.a. de magie van het geloof].
Zij die enigszins bekend zijn met oude overleverde wijsheden ten aanzien van de astrologie, weten dat deze 12 dierenriem-tekens niet louter een 12 maandelijkse aardse invulling zijn van iemands karakter en levensloop.
Het is onderdeel van een 12-tallig sterretekens, die het leven op aarde sterk beïnvloeden.
Zo zijn alle levensvormen, die in het voorjaar geboren woorden behebd met een grote overlevingsdrift "Ik" en hebben alle levensvormen in najaar en winter een zwakkere levensspirit.
Ook deze levensspirit is weer nauw gerelateerd aan deze kosmische electromagnetische energieën die gedurende een jaar sterk wisselt.
Voor mij staat vast dat wij onbewust van deze energiegolven vechten tegen de negatieve of voor ons levens-bedreigende fasen vechten en in fasen van "overvloed" -om in Bijbelse termen te spreken- in hoogmoed vervallen.
Deze cyclus is ook weer in alles terug te vinden, daar alle cycli in ons Universum elkaars gelijke zijn en bovendien -gelijk de raderen van een klok- met elkaar gelinkt.
Mensen met kennis van deze Oude Weetheid weten ook dat iedere kosmische cyclus een cyclus is van 12 keer ±2000 jaar en energetisch weer vergelijkbaar zijn met onze cyclus van zomer en winter.
Wij vieren dan wel een knallend feest met nieuwjaar, maar dit gebeurt kosmisch ook. Wetenschappers noemen dit kil en koud een evolutiesprong, alsof het er zo maar in een keer is! Maar het is allemaal onderdeel van een cyclus, die kosmisch bepaald volledig vastligt. Het zijn allemaal aardse uitingen van deze door recycling ontstane kosmische electromagnetische golven.
Wij zijn met der tijd door ons beheerszuchtig denken al zo ver af komen te staan van al deze energiegolven, dat we deze niet of nauwelijks meer voelen.
Dat betekent dat die negatieve veranderingen in die cyclus voor ons als donderslag bij heldere hemel, ons als noodlot overkomt.
Dit is het gevolg van ons progressief denken, waardoor wij meer en meer in onze Ik-wereld gaan leven. Dit werd ons nagelaten als zijnde mensdom en levend in de eerste graad van bewustzijn. Hierdoor zouden wij "door schade en schande wijs worden" en deze oude weetheid hervinden.
Iedere "sterremaand" aards en kosmisch is een evolutiesprong.
Zelfs iedere dag-nacht cyclus is een mini-mini-evolutiesprong.
Dat voelen we al helemaal niet meer als zodanig.
Bij de evolutiesprong die 'jaar' heet kunnen wij dit tenminste nog met eigen ogen zien aan bijvoorbeeld de groeisnelheidsveranderingen van een jaarring in een boom.
Maar voelen doen we dit ook al helemaal niet meer.
We realiseren ons al helemaal niet dat deze mini-evolutiesprongen een getrouwe afspiegeling is van deze kosmische "jaarcyclus" van 24000 jaar en dat daar net als op aarde 7 vette maanden en 5 magere maanden zijn.
En dan te bedenken dat er zich nog vele van dergelijke systemen zijn, die door nog veel grotere cycli worden gestuurd.
Dat gaat dan onze pet ver te boven en dan vertalen we dat als zijnde magie, totdat wij weten.
Maar één ding weten wij wel al met vrij grote zekerheid.
Iedere ± 24000 jaar -als zijnde een sterrenjaar- zijn er grote omwentelingen.
Dit is nog maar één van de kleinere raderen van de kosmische klok in een 12-tallig stelsel.
Iedere sterretijd vertegenwoordigt daarin een seconde.
Toen men die klok door louter "zien en verbazen" of "watchen" zo'n 6000 jaar geleden in kaart had gebracht, wist men dat wij als mensheid nog slechts 3 "seconden" te leven hadden. Het mag geen toeval heten dat het rapport van Rome hierover sprak en dat het nog zeer gelovige Portugal als volkswijsheid zegt "het leven is slechts drie dagen". Het zijn allemaal vermenselijkte gezegdes afkomstig van die Oude Weetheid.
Wij kunnen dan misschien nu al uit onze bol gaan (=beheersing verliezen), maar dit weerkerend proces is wel al vele duizenden jaren gaande!
Dit proces is onderwijl -zoals alles- in evolutie en/of groeit, gelijk onze culturen groeiden in grootte en in de mate van artificiele electromagnetische energie-productie.
Dat was ook de reden, waardoor mensen van weleer door louter "watchen" de kosmisch klok of watch in kaart konden brengen.
Het is daarmee een proces in evolutie en/of wordt ieder einde van een sterretijd extremer.
Dat de weldenkende beheerszucht op dit moment mensen met volkspropaganda en reclame volkomen kan bespelen, is slechts één luttel voorbeeld hoe wij de controle over onze buitenwereld aan het verliezen zijn. En niet alleen de buitenwereld, maar op veler terrein is ook al zichtbaar hoe het individuele denken de mathematische controle verliest.
Dat wij allen aan deze veranderingen onderhevig zijn, maakte tevens dat er een computer moest worden gemaakt : een machine die voor ons denkt!
Ik kan me bijzonder goed voorstellen dat bijna niemand dit als zodanig beleeft, maar het is wel de realiteit!
Dit alles betekent tevens dat de electromagnetische energiegolf die er nu aankomt, mensen nog veel meer uit hun bol zal doen gaan dan 2000 jaar geleden en al helemaal vergeleken bij 10.000 jaar geleden toen die cyclus van "verval" pas begon en het denken als overlevingddrift het weten ging verdringen!
Als het erop aan komt weten we in feite nog maar een fractie van hetgeen ooit tot in de perfectie geweten is.
Vreemd genoeg beleven wij onze denkevolutie als een groot goed, maar als we ons realiseren dat we na de evolutiesprong naar analytisch rechtlijnig denken de aarde opeens weer als een plat vlak gingen zien, zullen we daar toch vraagtekens bij moeten plaatsen!
Als wij daarbij in ogenschouw nemen dat het lijden -ondanks al ons gedokter- steeds extremere vormen aanneemt, dient men zich toch ook af te vragen waar we zo trots op zijn.
Alles wat de mens ooit aan snufjes ontdekte, was louter ten behoeve van ons overleven. Maar echt beseffen waarom wij zo vreemd bezig waren was er nooit.
De ware zin van het leven was en is voor velen nog steeds een open boek.
Gedurende die denkevolutie gingen wij dus progressief vechten tegen de negatieve fasen van deze zogenaamde kosmische energiegolven.
Ten eerste leidde dit tot zelfoverleven van de mens.
Maar tevens beschermden wij hiermee de natuur.
Naar mijn bescheiden mening deden wij dit al vele sterretijden en staan nu op de vooravond van iets dat vroeger tot een evolutiesprong zou hebben geleid : een ijs-periode.
Met andere woorden : wij verdrongen die ijs-periode en kijken daarom nu aan tegen een snel groeiende aardse temperatuur. [Zie o.a. www.geocities.com/genenboek]
Bovendien leven we nu op de vooravond van de omwenteling van zo'n kosmisch sterrejaar : een groter omwenteling dus.
En dat niet alleen.
Deze keer valt deze piekgolf samen met veel grotere piekgolven uit nog grotere cycli.
Met ander woorden : we leven dus waarlijk in een bijzondere tijd.
Om in vergelijkingen te spreken leven wij in de tijd dat de Big Ben in het hart van Engelenland Londen precies 12 uur slaat en ons terugzet in het jaar 'Zero' - om met Maya-voorzeggingen te spreken.
Maar nu weer terug naar het hier en nu en de dag van morgen.
Er staat inderdaad een veel grotere omwenteling te verwachten dan wetenschappers nu suggereren.
Het is niet voor niets dat de longen van de aarde [de Amazone] dreigen droog te vallen en dat de bloedsomloop van Moeder Aarde [de koude en warme golfstroom] dreigt stil te vallen, als zijnde één van de vele vroegsymptomen.
Het zal waarschijnlijk geen omwenteling zijn van de aardas, doch allereerst een correctie ervan. Het is een correctie daar deze aardasdraaing door mensenhand en/of door onze artificiele electromagnetische energie lange tijd is tegengehouden. Dat is ook waarom culturen zich met der tijd van Oost naar West verplaatsten.
Deze aardascorrectie alleen al zal voldoende zijn om een tsunamie als nooit tevoren te bewerkstelligen.
Of we deze "Noach-fase" nog zullen meemaken betwijfel ik sterk, maar doet weinig te zaken.
Daarvoor zal er - evenals wat in het verleden gebeurde, maar nu grootser dan ooit tevoren - een oorlog uitbreken.
Dit is de voorzegde oorlog tussen de "Macht van Niets" te verliezen hebben en de "Macht van Iets" (rijkdom te verliezen hebben).
Dit is Bijbels beschreven als de laatste en Heilige oorlog tussen Oost en West.
Dat dit met kernbommen over en weer zal gaan is onvermijdelijk, want het is een vechten op leven en dood.
Ten tweede zullen de natuurrampen als gevolg van de door de mensenplaag ontstane opwarming van de aarde allereerst nog extreem toenemen.
Dat kerncentrales hierdoor ook getroffen gaan worden is onvermijdelijk.
Met andere woorden :
Er zal zeer veel energie vrijkomen, die identiek is aan de kosmische energie, die ooit ons uitdijend deel deed gaan bewegen : kernenergie.
Deze energie zal meewerken om de aarde tijdelijk weer opladen en zijn terugval op de zon tegenhouden.
Ten derde zal wederom gestuurd door deze electromagnetische piekgolf de aardse atmosfeer dunner worden, waardoor de aarde ook nog eens een speelbal wordt voor meteoriet-inslagen. Over de herkomst van deze meteorieten kom ik later nog terug.
Dit gebeurde met zekerheid ook in een van de vroegere grote omwentelingen, waardoor de dinosaurus zo acuut verdween.
Maar wederom is deze omwenteling nu groter dan voorheen.
Dat alles tezamen zal het leven nemen en misschien al wel direct het water der zeeën doen vervliegen in de kosmos.
Ook dit gebeurde al tijdens de voorgaande Genesis-dagen, waardoor er steeds meer vast land uit de zee tevoorschijn kwam.
Misschien dat er nog mensen zijn die dit alles wel voor mogelijk zullen houden, maar desondanks blijft iedereen heilig geloven dat dit verlies van leven net zoals vroeger weer tijdelijk zal zijn.
Ik vrees dat er weinig mensen beseffen dat dit onmogelijk is.
Het is onmogelijk, want wij bereikten met onze beheerszucht het plafond van ons kunnen en wisten zelfs de bron van kosmisch bewegen en/of de kern van energie [kernenergie] te gebruiken voor…
Allereerst voor eigen overleven, maar ten tweede om daarmee de natuur te sparen en ten derde om de aarde voor een terugval op de zon te behoeden.
Maar laat mij eerst verder gaan.
De cirkelgang van de aarde om de zon is -in termen van natuurwetten- hoogst bijzonder.
Alle cycli in het Universum zijn elliptische, met uitzondering van planeten zoals de aarde. Het is een evenwichts-situatie, maar -gelijk een balans in evenwicht een zeer onstabiele. Er behoeft maar iets te gebeuren of de balans slaat door. Hoe die balans door het levensmagnetisme exact in evenwicht wordt gehouden wordt later nog nader uiteengezet.
Toen de aarde nog woest en ledig was, was Haar energie ook vele malen hoger en was de baan om de zon nog elliptisch.
Zelfs de weg die de aarde na zijn geboorte uit de zon aflegde was in de Sanskriet-tijd [een ware 'sans écrire' tijd of een tijd zonder schrijven] als symbool aan ons nagelaten. [Zie o.a. op Niburu levenssymbolen].
Het is een symbool dat wij ons eigen maakten als muzieksymbool : de G-sleutel.
Het symbool voor de linkerhand was ooit het symbool over de levenscyclus op aarde zelf en voor ingewijden in de muziek zijn die twee puntjes boven de C de in de Bijbel vernoemde Uranus-brand of Hellevuur.
Het lijkt voor velen ongelofelijk, dat men bij het weten kan komen door de Oude Weetheid over de cirkelgang des levens te bestuderen en neergelegd in dit simpel symbool der 5 elementen. Toch is dit waar.
Wat ik in feite deed was in plaats van de cirkel linksom te doorlopen, rechtsom te gaan.
Het uiteindelijk punt in die cirkelgang is wel eenzelfde.
Alles was tot in de perfectie geweten en is door het eigenwijze denken -zoals alles-totaal verbastaard in zijn spiegelbeeld.
Die "onnatuurlijke" cirkelgang van de aarde wordt allereerst in stand gehouden door het leven.
Men noemt dit het levensmagnetisme.
En aangezien de electromagnetisch energie van de aarde langzaam afneemt werd het leven met zijn levensmagnetisme steeds "vuriger".
Het werd van koud- tot warmbloedig en tenslotte "heethoofdig".
De laatste in die evolutiereeks was de mens, die naast dit levensmetabolisme ook artificiele electromagnetische energie wist te maken.
Ware dit leven nooit ontstaan dan was de aarde al lang op de zon teruggevallen.
Als ik mijn "gedegenereerd mathematisch rekenbrein" erop loslaat, heeft de hele evolutie-cyclus de levenscyclus van Moeder Aarde met zo'n 24.000 jaar gerekt en daarvan is het menselijk aandeel -inclusief het 1000 jarig vredesrijk- zo'n 7000 jaar en/of globaal 33 %.
Dat wij om die reden Bijbels als Lucifer en/of God's rechterhand zijn benoemd, die het leven van onze planeet en de levensvormen daarmee zo lang wist te rekken, mag hier misschien voldoende zijn.
We kunnen dan momenteel wel aankijken tegen een natuur die zwaar te lijden heeft van onze menselijke beheerszucht en een mensenplaag, maar we hebben het collectief van leven als geheel wel al die tijd in leven gehouden.
Dat betekent ook dat als dit leven wat met het menselijk denken zijn absolute hoogtepunt heeft bereikt verdwijnt, die extra krachten ook zullen verdwijnen.
Dan is een terugval op de zon onvermijdelijk.
Voor hen die van rekenen houden en zich verdiept hebben in de Maya-overleveringen met het verhaal van de 12 en 13 baktums zullen zien dat wij momenteel precies gegroeid zijn tot het baktum 13. Het is een groei van een cyclus om de zon van 48 naar 52 weken.
Het spijt me dat het verhaal zo lang wordt, maar het zijn wel louter weetheden die U kunnen doen inzien dat we werkelijk in een zeer bijzondere tijd leven : een tijd van openbaring in alle betekenissen van het woord.
Mag ik als adempause een klein stukje inlassen over de verschuiving van de Greenich-time?
Tijdklok bijgesteld.
In de krant Het Volk [Belgie] werd op 10-11 jongstleden een nogal kille mededeling gedaan dat onze tijdklok moest worden aangepast, omdat de omloopsnelheid van de aarde om de zon iets vertraagd was.
Het is bijzonder jammer, dat dit fenomeen niet enige verdieping kreeg daar het op zich heel bijzonder is en niet zomaar een computerberekening.
Ten eerste is de [bijna] cirkelgang om de zon natuurkundig gezien al een zeer vreemd verschijnsel.
Toen de evolutie van het het leven op deze planeet begon, bedroeg de omgangssnelheid om de zon 48 weken en/of precies 12 maancycli van 28 dagen.
Naar alle waarschijnlijkheid was deze omwenteling toen nog een elliptische.
Deze verlenging van het jaar van 48 tot 52 weken werd en wordt nog steeds veroorzaakt door het leven onder de atmosferische dekmantel van Moeder Aarde.
Sterker nog!
Het is het leven met zijn levensmagnetisme, dat een terugval van de aarde op de zon voorkwam. Dit levensmagnetisme groeide met der tijd van eencellige organismen naar koudbloedige en daarna warmbloedige organismen. Het was een constante groei van levensmagnetisme om de electromagnetische energie van de aarde op peil te houden. Tenslotte plakte de mens daar door zijn artificiele electromagnetisch energie nog een extra periode aan.
Het is het vechten van "materie" tegen het langzaam afnemende electromagnetisme van de aarde zelf, als zijnde een restant van de Big Bang van biljoenen jaren geleden.
Nog bijzonderder is het wel om te weten waarom de culturen aionisch verschuiven van oost naar west om daarmee de aarde precies in balans te houden ten opzichte van de veranderende positie [door die vertraging] t.o.v. ons sterrestelsel.
Wij kunnen dan wel beangstigend kijken hoe nu de natuur door klimatologische veranderingen als gevolg van onze technologische revolutie momenteel zo onder druk staat dat èn de longen van de aarde [het Amozone-gebied] èn de bloedsomloop [de golfstromen] dreigen stil te gaan vallen, maar zonder ons toedoen was het wel al veel eerder gebeurd.
Ook dit is zeker de moeite waard om onder de aandacht te brengen.
Tenslotte is nog het vermelden waard dat door deze vertaging van de aarde om de zon de datum van de nieuwjaar-instelling met die verschuiving van de culturen eveneens veranderde.
Dit vertragingseffect is de laatste tijd sterk toegenomen, maar helaas mag over dit fenomeen niet openlijk gepraat worden, want...
Het zijn kosmische processen, die ik in een elders verschenen artikel over kanker beschreef als het kankerproces van ons uitdijende deel van ons Heelal, dat op het punt staat als Big Crunch ineen te vallen.
Het is onderdeel van "alle cycli die universeel gelijk zijn en waar alles tezelfdertijd plaatsvindt". Het is de mondiaal verkankerde samenleving, die op dit moment aan zijn uitmergelingsfase is begonnen. Het is onderdeel van de mensenplaag als tumor in de natuur, die het leven nu aan een zijden draadje laat hangen.
In het voorgaande heb ik -zei het zeer summier- uitleg gegeven aan het ontstaan van deze kosmische golf van electromagnetische energie als zijnde identiek aan de evolutie van de hartslag in de 6 Genesis-dagen.
Met andere woorden : onze hartslag is een getrouwe afspiegeling van wat er kosmisch gebeurt.
Met evenveel recht had ik dit kosmisch gebeuren kunnen spiegelen met onze recycling van ons afval als zijnde een kankerproces.
Het is in dit geval recycling van afval van het sterren-metabolisme, dat als Melkweg bekend staat en waaruit èn nieuwe sterren ontstaan èn ooit het leven op planeten is ontstaan. Door deze recycling neemt de electromagnetische energie in de kosmos tijdelijk weer toe. Is dit niet weer exact hetzelfde als dat wij door recycling het leven rekken?
De nieuwvorming van sterren is nu astronomisch aangetoond en die sterren verbranden weer, waardoor ze electromagnetische energie afgeven.
Ten eerste is dit m.i. de electromagnetische piekgolf en ten tweede een verklaring voor het nu zo snel stijgende CO2 gehalte in de atmosfeer.
Dat deze sterren gelijk astroiden of meteorieten het leven kunnen nemen -zoals dit ten tijde van de dinosaurus gebeurde- lijkt mij zeer aannemelijk.
Die enorme electromagnetische golf van kosmische energie tezamen met alle kernenergie, die wij gedurende de afgelopen halve eeuw hebben opgebouwd zal de aarde aan de buitenkant wederom opladen.
Die energie is voldoende om enerzijds een directe terugval op de zon te voorkomen en houdt ook de maan vooreerst in een cirkelgang rond de aarde.
Helaas ziet het er voor mij uit dat wij mensen niets meer zijn dan materie en in het spel van de kosmos slechts een schakeltje zijn.
Dat op andere planeten leven is geweest wordt steeds evidenter en ook daar is met zekerheid een evolutie van leven geweest wat zich gestuurd door deze kosmische recycling van sterren-afval en de geleidelijke verminderde vitaliteit van die planeten exact op eenzelfde wijze ontwikkelde.
Dit leven heeft zich al in vroeger dagen "opgeblazen" en deed die planeten -identiek aan waar wij nu mee bezig zijn- weer opgeladen door kernenergie.
Dat zij nog niet op de zon zijn teruggevallen, is mijns inziens louter de veel grotere afstand tot de zon en een andere inclinatie-hoek ten opzichte van ons sterrenbeeldig jaar van evolutiesprongen.
De verhalen van o.a. von Dänicken over vroeger leven dat deze planeet bezocht, zijn voor mij al lang geen science-fiction meer.
Dat het in de kosmos met zijn vele sterrestelsels wemelt van levensvormen, die net als wij in de laatste fase van dit uitdijende deel de kosmos zijn gaan exploreren is daarmee ook iets waarin ik totaal niet aan twijfel.
Dat kan zeker ook een reden zijn dat andere levens -net als wij nu- zich een uitweg zoeken om te overleven en dezelfde kennis hebben om de ruimte te onderzoeken.
Maar laat ons verder gaan met "hoe verder voor onze aarde".
Heel summier beschreef ik hoe deze kosmische energiegolven zich aan ons manifesteert in fasen die samenvallen met zogenaamde aeonen of sterretijden.
Met andere woorden : na deze piekgolf komt er zeker weer een volgende dip.
En die volgende dip van kosmische electromagnetische energie zal ongeveer een halve sterretijd later zijn.
Maar op dat moment is er geen levensmagnetisme meer wat deze dip met artificiele energie tegenwerkt - zoals het leven als geheel dit deed en de mens in extreme mate. Dan zal naar mijn mening eerst de maan weer op de aarde en daarna zal dit complex op de zon terugvallen.
Dit is het begin van een domino-effect wat logaritmisch versneld het gehele expanderende deel van dit deel van het Universum ineen zal laten vallen.
Het is alsof de film van dit expanderende deel in een razend tempo wordt teruggedraaid.
Het is ook om in termen van Stephen Hawking te spreken een Big Crunch, die samenvalt met een Big Bang in het andere deel en/of het grootste zwarte gat in de kosmos.
Het is daarmee de geboorte van een totaal nieuw sterrestelsel en een verdwijnen van dit deel in een nieuw zwart gat.
Ooit werd ons nagelaten dat alle cycli in ons Universum elkaars gelijke zijn, omdat alles uit alles geboren werd.
Twintig jaar van mijn leven gaf ik al mijn energie aan het levenselicter voor de zoogdier 'mens' : het moederkoek-enzym hyaluronidase. Zodoende kwam ik achter het lijden aan ziekten en oorlogen.
Tien jaar van mijn leven gaf ik al mijn energie aan de levenselicter voor kosmisch bewegen : de electromagnetische energie afkomstig van een Big Bang van biljoenen jaren geleden.
Tientalle, misschien wel een kleine honderd cycli heb ik weten te ontrafelen en steeds weer bleek de oude wijsheid aangaande 'de cycli die elkaars gelijke zijn' de waarheid zelve.
Natuurlijk worden voorspellingen hieromtrent met grote scepsis bezien.
Wij geloven slechts dát wat wij wetenschappelijk hebben kunnen bewijzen.
Wij geloven slechts wat we met eigen ogen kunnen zien.
Dan pas is het een vaststaand feit, maar we vergeten dat alles in beweging is en constant verandert. Daarom lopen we altijd achter de feiten aan.
Zeker als het handelt over iets waar we als de dood voor zijn -"de dood zelve"- bekritiseren we dit met "eerst zien en dan geloven".
Maar is dat niet het manko van het menselijk denken, waardoor wij altijd weer handelen als het kalf al verdronken is?
Tenslotte iets waar ik al zoekend naar "Het al wat Is" mee geworsteld heb als visueel beeld van ons Universum als geheel en wat geleidelijk door wetenschappelijke ontrafelingen ten aanzien van ons Universum steeds meer vorm kreeg.
Waar bevindt zich het inkrimpende deel van ons Universum?
Is dit binnenin het uitdijende deel of is dit een grootmacht daarbuiten?
In een enkele jaren geleden geschreven boekje "Krijgt de Bijbel toch gelijk" met als subtitel "De zwangerschap van Moeder aarde" beschreef ik beide delen nog als aparte grootheden, doch suggereerde reeds dat het ook heel goed een geheel zou kunnen zijn.
Nu enkele jaren later kan ik met vrij grote zekerheid zeggen dat -sprekend in vergelijkingen- ons Universum als geheel gelijk een "baarmoeder" is, waarvan de baarmoeder-wand het expanderende deel van het Universum is en het super-zwarte gat de nieuwe vrucht is die zich in het donker ontwikkeld en na een zwangeschapsduur van biljoenen jaren als een ware Openbarende Big Bang naar buiten wurmt.
Een van de recente ontrafelingen op kosmisch niveau is, dat men heeft kunnen vaststellen dat ons expanderende deel van het Universum nog steeds uitdijt.
De conclusie die hier in wetenschappelijke kringen aan wordt verbonden is, dat een door Stephen Hawking gesuggereerde op handen zijnde Big Crunch nu nog utopia is. Maar die mening kan ik zeker niet delen.
Het "inkrimpende deel" [het grote zwarte gat] van het Universum staat op springen en is gelijk een ballon nu nog steeds groeiende.
Zo heeft het er alle schijn van dat ons expanderend deel nog lang niet is opgebrand, maar het is wel de schijn die bedriegt.
De recente ontdekkingen van nieuwe sterren in de Melkweg geven nog extra steun aan deze utopie. Maar het is wel recycling van sterrenstof of afval van die sterrenverbranding, gelijk wij ieder einde van een cultuur gingen recyclen om het leven te rekken.
Het is zoals kanker een ultimate poging is om het leven te rekken en wat versneld tot een uitmergeling leidt.
Het is zoals onze verkankerde samenleving aan het recyclen is als een ultimate poging te overleven.
Terecht zult U tenslotte de vraag stellen hoe dit progressieve recyclingsproces in de kosmos kon ontstaan.
Terecht zult U vragen waarom dit proces er niet altijd is geweest.
Ook daarover kan ik nu eenvoudiger spreken nu men met de technologie in staat bleek diep in het Universum door te dringen.
Men heeft die Melkweg inmiddels zichtbaar kunnen maken. Het is een spiraalvormige sliert, die vanuit het centrum van het Universum lijkt te ontstaan.
Men weet al heel lang dat dit deel van het Universum warmer is dan het inkrimpende deel. Tevens weet men dat een bomontploffing in het centrum een soort vacuüm doet ontstaan. Dit zal zeker bij een Big Bang ook zo zijn geweest.
Zo werkt dit zwarte gat als een soort draaikolk en/of een stofzuiger voor het sterrenstof. Naarmate die stofzuiger voller wordt wordt zijn zuigkracht minder en onderwijl neemt de electromagnetische kracht van materie daarbuiten af.
Tenslotte komt er een moment dat de sterren dreigen te stikken in hun eigen vuil en dan zal de wrijvingswarmte van sterren met hun eigen afval. Die wrijvingswarmte zal zowel de sterren als dit vuil weer opwarmen. Dat is de recycling aan het einde van de lemniscaat van uitdijiing. Dat is het rekken van de levendigheid van dit deel van het Universum.
Dit betekent dat het nieuwe leven uit het grote zwarte gat -"Alles is in alles elkaars gelijke"- ook weer uit stof geboren wordt.
Is het sprekend in vergelijkingen niet weer exact hetzelfde hoe een zwangerschap in de baarmoeder groeit door voeding van buiten?
Als men zou hebben geweten dat niet alleen de aarde een groei doormaakt van 12 naar 13 baktums door iets wat heet recycling, maar dat dit exact hetzelfde opgaat voor de sterrenhemel boven ons, hadden wetenschappers zeker niet zo snel geweest om zulksoortige luchthartigheid de wereld in te sturen.
Op dit moment zijn de verschillen tussen yin-krachten [fusie of inkrimping] en yang-krachten [fissie of uitdijing] zo goed als aan elkaar gelijk gegroeid en Bijbels beschreven als "Groei naar gelijkheid".
Is het toevallig dat de vrouw als yin vroeger ± 8 % langer leefde dan de man als yang?
Is het toevallig dat dit verschil momenteel zeer snel genivelleerd wordt?
Is het toevallig dat onze zwangerschapscyclus van 36 weken exact overeenkomt met een genesiscyclus van Moeder Aarde en dat dit bij de vrouw tot een vitaliteits-verhoging leidt van een kleine 10 %.
Is het toevallig dat de bevalling op gang komt als de ongeboren vrucht zijn eigen stofwisseling ter hand neemt en dat de mens als Lucifer met zijn artificiele warmteproductie in feite hetzelfde doet?
Zo zijn er honderden toevalligheden, die erop wijzen dat de energetische verschillen tussen yin en yang genivelleerd zijn.
In termen van de energetica van eb en vloed zouden we kunnen spreken van dood tij.
Dat is wat de spanningen in ons Universum als geheel momenteel zo hoog doet oplopen en niets meer, gelijk de spanningen tussen man en vrouw de laatste tijd zo groot zijn geworden.
Wat boven ons gebeurt is niets meer of minder dan ons oeverloos gevecht te overleven.
De vertellingen van Jesus in het Evangelie van Maria Magdalena als dat de begeerte van materie om te overleven zijn gelijke niet kent, is mijns inziens zeker niet van toepassing op de materialistische mens alleen. Het verhaalt over het kosmische proces van recycling om te overleven.
Het is het menselijk denken dat altijd weer spiegelbeeldige conclusies trekt uit gegevens als zijnde de spiegel en/of omkering van het diepe weten.
Het is ook weer een van de duizenden nalatenschappen van de Oude Weetheid, die daarmee wist dat wij slechts door vallen en opstaan en door schade en schande wijs zouden worden.
Het was tenslotte de tijd, die mij deed zien dat die Oude Wijsheid helaas gelijk had.
Ook ik had graag het tegendeel gezien.
Hoe graag ik dit alles voor menselijke maatstaven positiever had ingevuld, voor mij is zeker dat de Oude Wijsheid gelijk had met haar nagelaten visie : "Het einde der tijden is daar als wij zouden zijn uitgegroeid tot een wereldcultuur".
De zin van het planetaire leven was niets meer dan een onderdeel van een proces in het uitdijende deel van de kosmos, dat heet : een nivellering van het energetisch verschil van ± 8% en/of 1 baktum ten nadele van deze fissiewereld.
Door deze nivellering werd het oneindig bewegen van de kosmos gegarandeerd.
Abonneren op:
Posts (Atom)