Onsterfelijkheid en Einstein's 'relativiteits-theorie' deel II

bron: volkskrant blog, nov 2006

[deel I]

Ik was gebleven bij mijn veronderstelling : Hoe tegenstrijdig het misschien ook klinkt, ik ben er vrij zeker van dat met de materiele groei van gelijkheid van beide Universa de energetische verschillen steeds groter worden.

Laat mij allereerst verder gaan met "de vacuüm cleaner" als zijnde het Zwarte Gat en het spel van oneindig bewegen en mij niet meer laten afleiden door Quarkers, Quakers of Quantummers die "in Nature" slechts sterretjes zien.
Nu ben ik een man en wars van stofzuigen, maar ik weet wel dat mijn vrouw precies weet wanneer die stofzak vol is : als de zuigkracht afneemt.
Ik weet, dat - als ze hem dan niet leegt - er een moment komt dat de hitte de stofzuiger dan kan laten ontploffen, omdat de ingeblazen lucht [energie door stroom] geen kant op kan.
Dat zie ik als een prachtige vergelijking met het spel in de kosmos.
Mijn vrouw leegt die stofzak in de hoop dat hij het eeuwig leven zal hebben, maar in de kosmos gebeurt dat niet.
Daar wordt de stofzak als zijnde het "Zwarte Gat" niet geleegd en worden de problemen steeds groter : evolutie dus in het groot en in het klein.
De fase vlak vóór die ontploffing zie ik als de levenscyclus op onze planeet.
Het stof fuseert volgens Einstein's wetten en komt daarna door verhitting tot ontbranding .
Diezelfde fusie van stof kan men ook gewoon zien in een mannenhuishouden waar geen stof gezogen wordt. Het stof gaat dan aan elkaar klitten.
Die fusie en weer verbranding van stof is een tijdelijke oplossing voor dit groeiend kosmisch probleem.
Dat uitte zich in de ons welbekende ijstijden.
De kosmische oorlog tegen vervuiling "klaarde daarmee de lucht" tijdelijk, zoals dat in de volksmond zo kernachtig wordt gezegd.
Maar met der tijd en met de groeiende vervuiling worden de explosies groter.
Het is dan ook niet voor niets dat het Johannes-evangelie vermeldt, dat wij dit spektakel aan het einde onzer dagen aan de hemelboog zullen aanschouwen.[1]
Het grappige van dit alles is, dat al die explosies ["nieuwe stervorming" en planetair leven] zo veel hitte produceert dat er ogenschijnlijk geen afname meer is van de vitaliteit van dit deel van de kosmos.
Maar de ogen zien slechts schijn, want het is gezichtsbedrog en identiek aan recycling in iedere eindfase van een cultuur, die altijd weer in een oorlog eindigt.
De vitaliteit van ons deel van de kosmos neemt wel degelijk af en om die reden moet er wel steeds meer gerecycled worden.
Dat proces is niet oneindig en eindigt uiteindelijk met "zelf-recycling".
Het is - om het voorbeeld van de ballon weer aan te halen - de oerknal die de ballon in flarden gereten in lucht laat opgaan.
Het is ook identiek aan hoe ons "oplossingen zoeken" eindig is en eindigt met zelfoplossing. Dat laatste noemen we oorlog!
Werd deze zelfoplossing door oorlog ook niet nagelaten in het "geloofsboek"?
Maar laat mij terugkeren naar de wereld boven ons.

De vervuilingsproblemen worden daar dus steeds groter.
Om die redenen werden de ijstijden ook steeds korter, gelijk wij met der tijd als voorzegd de nacht verdreven om aan de groeiende overlevings-eisen van Moeder Aarde te voldoen.
Het is als het opblazen van die luchtballon vlak voor de "oerknal" steeds moeizamer gaat. [Ik neem aan dat U dat wel eens hebt gedaan]
Met andere woorden : Wij verdreven door onze progressieve warmteproductie aards ook een ijstijd.
En dat is waarom wij nu aankijken tegen een steeds groeiende temperatuur.
Het is aards weer volkomen identiek aan het verdrijven van de nacht door het kunstlicht, maar dit terzijde.
Wij verdreven de ijstijd met onze progressieve artificiële warmteproductie en dit wetende deed mij wereldwijd aandacht vragen voor de "global warming" na de publicatie van National Geographic, maar de respons op honderden brieven en e-mails naar vele leading cartels in de wereld bleef totaal "zero". [2]
Stond er niet beschreven dat wij als Lucifer God's spel zouden nabootsen?
Is dat niet precies wat wij deden?
Dan moet men dit toch alles tot in de perfectie geweten hebben!

En dan meldde Nature recent vol trots dat het magnetisme van de kosmos en van aarde al 200 miljoen jaar onveranderd is gebleven!
Ik heb totaal geen zin meer nog pogingen te doen om "weldenkers" te benaderen, maar…
Over enkele maanden zal dit met zekerheid 360 miljoen jaar zijn als zijnde de evolutiecyclus van het aardse leven.
Dan werd er in Nature ook nog eens gewichtig gesproken van een wolk van nevel, die ze hebben ontdekt. Al eerder werd gemeld, dat die "wolk" hooguit schade zou kunnen veroorzaken aan allerhande electronische machines, maar gelukkig na 2012 weer zou verdwijnen.
Ja geen wonder, want die stofmassa wordt nu niet meer verbrandt, maar dan knapt de ballon.
Hadden ze iets fantastisch ontdekt?
Neen herontdekt van iets wat de Maya's al hadden voorspeld en de Maya's hadden het weer van de "Alta Andes"-cultuur, die na haar plotseling verdwijnen tot Atlantis werd.
Grappig is het wel dat de Oude Wijsheid ons naliet "Het leven is dood gaan", maar we beseften niet dat deze "Wijsneuzen" veel verder keken dan onze neus lang was.
En tenslotte verhaalde Jesus aan zijn discipelen over de kosmos : "De begeerte van materie, die zijn gelijke niet kent". [3].
Is dit alles niet wonderbaarlijk precies nagelaten?
En…
Echt!
Wij hebben het echt niet van een vreemde!

De publicaties van de Maya-voorspellingen over een groei van 12 naar 13 baktuns was voor mij de kroon op mijn lange zoektocht.
Het leek wel of al mijn puzzel-stukjes goed lagen, ook al misten en missen er nog steeds een paar.
Het klopte precies met mijn visie op de groei naar materialistische gelijkheid en een groeiende energetisch/geestelijke ongelijkheid tussen man en vrouw, die ik daarvoor had opgebouwd.
We zijn inmiddels gegroeid tot een dertiende baktun en rekten de cirkelgang van de aarde van 12 maanden van 28 dagen naar 13 maan-maanden.
We zijn nu dus gegroeid naar gelijkheid van yin en yang en terugkerend naar de zwangerschap is onze zwangerschaps-cyclus in het groot daarmee beeindigd.
We zijn tot die 13-de baktun gegroeid en zien nu opeens dat alles dreigt fout te gaan.
Is dat alles toeval?
Is dat fout gaan?
De vrucht is volgroeid en worstelt zich naar buiten!
Zo natuurlijk is dat!
Aards noemen we dat ook Vrijheidsstrijders!
Maar laat mij dit onderwerp vooral hier niet verder uitdiepen.

Terugkomend op mijn vreemde ontrafelingen van ons kille linksomdraaiende denken, weet ik ook dat deze energetische verschillen op het noordelijk en zuidelijk halfrond terug te vinden zijn.
Men behoeft maar water door de gootsteen te laten lopen en men ziet de tegengestelde draaiing.
Met dit weten kan ik niet anders dan het vermoeden uitspreken dat ooit lang geleden dit zorgvuldig "watchen" naar alles wat is en beweegt op het zuidelijk halfrond "in alle rust" moet zijn begonnen.
Ja "in alle rust", want het was toen nog geen vechten voor overleven, doch gewoon "zien en verbazen" en de magnetische draaing op het Zuidelijk halfrond werkte dit rustig louter obseveren in de hand.
Dat recentelijk het mogelijk "Atlantis" als ruïne in de bergen van de Andes [het Alto Andes en verbastaard tot Atlantis] werd teruggevonden, lijkt me derhalve zeer aannemelijk en waarschijnlijk.
Deze pure wetenschap van de Alto Andes - zonder enige vorm van beheerszucht - werd daarna meegenomen en verder geperfectioneerd op het noordelijk halfrond en wel in het Oude China.
Maar dit was niet toevallig ook het moment dat het denken als pure vechtlust om te overleven extreme vormen aannam.
Het was die andersom draaiende energie op het noordelijk halfrond, die het denken meer kracht gaf.
Mijn zoektocht is zeker nog niet voltooid en zal altijd onvoltooid blijven.
Daar is het leven veel te complex voor.
Maar het is wel de bron waar ik mijn zoektocht naar hervinden van de waarheid begon.

Mag ik U tot slot van deze "Unvolendete" in het kort meenemen naar de Goddelijke Drieeenheid, die ooit als "Watch" door watchers in elkaar werd gezet en waar wij ons uurwerk van nabootsten?
Ons uitdijend deel van de kosmos kent drie dimensies en/of cycli, die alle met raderen aan elkaar verbonden zijn.
De vierde dimensie waar wij als voorzegd naar zouden groeien is "het Zwarte Gat".
Is het niet gillen van het lachen als we nu kijken naar lichtwerkers en zelfgerealiseerde figuren, die in de vierde dimensie menen te leven? [4]
Maar dit ter zijde.
Zo heeft die kosmische klok [met de klepel als het Zwarte Gat] een grote wijzer, een kleine wijzer en een secondewijzer.
De raderen van die klok zijn dus als die van een motor precies met elkaar gelinkt en draaien linksom en rechtsom.
Ze zijn het yin en yang en respectievelijk links- en rechtsom draaiend.
Dat is ook de reden dat onze maanden en die van de 12 sterretijden spiegelbeeldig hun cyclus draaien.
Die klok heeft het 't gemakkelijkst als alle wijzers naar beneden vallen en het moeilijkst als al die wijzers richting 12 uur lopen.
Dan treedt slijtage van die raderen op, waardoor die klok moeilijker gaat lopen.
De voorgaande ijstijden waren tijden dat die klok het hele uur sloegen.
De ijstijden waren een tijdelijke stilstand, waarna het weer even voor de wind ging.
Op "drie seconden voor 12 uur" introduceerde de Oude Weetwijzen het Instituut "Geloof, Hoop ende Vertrouwen" dat alles goed was wat er was.
Dit werd in de volksmond "De kosmische klok staat op 3 secondes voor 12 uur" en in Portugal zegt men "Het leven is slechts drie dagen".
Het is de volkswijsheid "Het is een run tegen de klok".
De klok ging steeds langzamer draaien en… dat hebben we nu aards bereikt.
Om 12 uur zijn de raderen totaal versleten en is er van verschillen tussen yin en yang [klok en klepel] niets meer over.
Maar in tegenstelling tot de twee waterbakken - die ik fusie en fissie noemde - ontploft de fissie-bak door "watervervuiling" en dan…
Dan loopt de fusie-bak ook leeg.
Om 12 uur slaat de aardse Big Ben [over toeval gesproken] zijn laatste slag en is de aardse Big Bang in de vorm van Uranus een feit.
Het is het einde van de klok, die precies was afgestemd om 13 uur te draaien.
Ja! Dertien uur!
U leest het goed.
Ik ben geen "ijstijd-heilige", maar ben er zeker van dat alle ijstijden tezamen - het tijdelijk stilstaan van het leven - precies "één kosmisch uur" bedraagt .
Kort daarna - wat is 1000 jaar meer dan een halve seconde op dit spel der energieën - stort het uurwerk in elkaar en spreken we van een Big Crunch.
Ook hier zal weer gelden "De laatsten zullen de eersten zijn" [zie Volkkrant-artikel "het hervonden paradijs"] en dat zou betekenen dat eerst de maan op de aarde valt en beide vervolgens op de zon.
Dan valt de Oerbaarmoederwand van het Zwarte Gat weg en een "halve seconde later" om die redenen explodeert het nieuwe leven naar buiten en begint de cyclus opnieuw.
Wat er nog over is van het uitdijende deel zal direct door de nieuwe vacuüm cleaner worden opgezogen, zodat "de nieuwe wereldorde" met een schone lei kan beginnen.
En zo zijn wij getuige van de Goddelijke Drie-Eenheid, die voor al wat is geldt.
Laat mij maar niet te lang stilstaan bij de metaforische gekte in de Kerk, waar een kerkvader met volle bewustzijn onder het slaan van het kruis des doods de gemeente toeroept Van Vader op Zoon en de Heilige geest en waarop men in devotie "Amen" roept. Dat a van a-men de ontkenning van men of mens is en/of het begin van de loslating van het leven is al lachwekkend genoeg.
Kosmisch gezien is het de Big Bang in dit deel, gevolgd door de Big Crunch waarna de Heilige Geest voor het HeelAl [het Zwarte Gat] weer nieuw leven wordt ingeblazen.
Misschien was Steiner er het dichtst bij met zijn drie-eenheid van incarnatie > reincarnatie > excarnatie.
Ik vond het medisch als een groei naar energetische onevenwichtigheid tussen de organen als gevolg van groeiende zielelast of karma, die tenslotte "ontploft" in "een sterrekinderen-regen" [5].["onbevlekte ontvangenis" voor gelovigen]
Ik vond het tenslotte in onze genen waar RNA de representant van onze yange kosmos vertegenwoordigt en DNA het stabiele Zwarte Gat.
Hierover staat voldoende op de website, maar is eigenlijk onbelangrijk.
Deze ontrafelingen waren voor mij nodig om geleidelijk het grote te kunnen zien. Nu is het voor mij louter leuke ballast.

Ik laat graag aan astronomen en astrologen, om die klok met hun gegevens op kennis-niveau te reconstrueren, wetende dat ik dat in pure kosmische onwetendheid deed.
Ik had slechts één gegeven "Alles is uni en versum".
Siegfried Bok

Referentie:
1. Apocalypsis van A.de Linge o.a. hoofdstuk 18.
2. Worldwide summons
3. Het Evangelie van Maria Magdalena van Jacob Slavenburg blz. 58.
4. Verlichting en Zelfrealisatie
5. Indigo-kinderen aan de rand van de beschaving