Op school leerde ik bij natuur- en scheikunde lessen dat materie in beweging komt door ongelijkheid en...
Alles wat materie heet zoekt zich een weg naar gelijkheid.
Bij de biologie lessen leerde ik dat stilstaand water tot rotting leidt en/of levensvormen doodt.
Mag ik daaruit afleiden dat bewegende of levende materie zich een weg zoekt naar de dood?
Mag ik daaruit afleiden dat een perpetuüm mobilé en/of een oneindig bewegen alleen mogelijk is als er een constant verschil is en/of onevenwichtigheid?
Dat men vroeger leven definieerde voor alles wat in beweging was, zij in overvloede vermeldt.
Wat ik probeer is te zoeken naar het oeroude gegeven "Alleen het allergrootste en het allerkleinste hebben de weg naar oneindig bewegen gevonden en alles daartussen is behept met tijdelijkheid."
Vraagt U mij niet hoe men zonder technologische hulpmiddelen louter door de zintuigen te gebruiken hiertoe ooit in staat was.
Ik weet het niet en probeer op die oude manier te kijken in alles wat ik kan zien of voelen en…
Ik heb daarbij wel een ruggensteun aan de Bijbel, het woord en alles wat wetenschappelijk ontrafeld is.
Niets meer en niets minder!
En wat ik zoal vond probeer ik in diezelfde eenvoud te verhalen, maar nu in een vorm die ik en U misschien wel kan verstaan.
Dit laatste is net zo moeilijk als de ontdekking zelf.
Naarmate ik het verhaal vaker opschrijf, zie ik steeds meer vergelijkingen en wordt het - hoe raar het ook klinkt - steeds simpeler.
Wilt U met mij meelopen op die simpele weg?
Als water via een kanaaltje van de ene bak in de ander loopt is al dat water in beweging. Op het moment dat het niveau in beide gelijk is, is er vlak voor de stilstand een korte periode dat het water heen en weer van de ene bak in de andere stroomt.
Men noemt dat met dure termen "de traagheid van massa".
Laat mij die twee bakken met water nu eens fusie en fissie noemen.
Als men dit kanaaltje tussen beide waterbakken niet loodrecht maar scheef monteert, ziet men het water uit de volle bak de andere kant op draaien dan het instromende water in de andere bak.
Is dat misschien een simpele weergave van het universum, waar alles uni en versum draait?
Voor mij is die eindfase waarin het water een korte periode heen en weer stroomt min of meer vergelijkbaar met het einde van ons uitdijingsproces, waarin zich nieuw leven in de vorm van sterren en planetair leven ontwikkelt. Er stroomt dan "fissie-water" terug in de "fusie-bak" en gaat even heen en weer.
In de kosmos boven ons is het fusie van materie, die weer verbrandt en/of in fissie gaat. Dat is gelijk onze stofwisseling en/of metabolisme.
Maar…
Tenslotte staat het water wel stil.
Ons eindeloos zoeken naar stabiliteit en harmonie hebben we dan ook van niets of niemand vreemd. Het zijn onze roots - kosmisch gerecycled afval met stikstof van Moeder Aarde. [zie deel I en II van dit genesis-verhaal].
Maar in die kosmos boven ons worden de schommelingen in die laatste fase steeds groter en eindigt uiteindelijk in geweldige ontlading in onze fissiewereld.
Dus er is iets anders.
Het is weer als ons zoeken naar stabiliteit en harmonie een tegenovergesteld effect resulteert en dit is weer identiek aan die kannibalistische wereld boven ons.[uitspraak Max Planck Instituut 2006]
Maar in de dieren- en planten-wereld is hier niets van te zien.
Met andere woorden : Er moet nog iets anders zijn; iets dat we misschien kunnen voelen; iets mens-eigens.
Ik ben bijzonder blij dat ik enige tijd in de spirituele wereld werd gevangen, want ik kwam daar in aanraking met iets wat me jarenlang bezig hield als zijnde een probleem.
Als men mensen magnetiseert door met de hand rechtsom te draaien boven het hoofd voelt de energie warm aan en draait men linksom dan voelt het koud en kil.
Kijkt men dan naar de mens die dit alles ondergaat dan wordt die mens rustig bij die rechtsomdraaiende energie en onrustig bij die koude-situatie.
Dit leidde tot allerhande spelletjes met magneetbanden om het hoofd en tenslotte moest ik concluderen dat denkenergie linksom en niet-denkenergie rechtsom draait en dat denken energie absorbeert en "niet-denk-energie" warmte afstaat.
Nu is ons denken onze overlevingskracht en/of ons vechten tegen de dood bij uitstek.
Het werd vroeger al beschreven als zijnde yang en/of de dag.
Dit in tegenstelling tot de volledige overgave of acceptatie en/of de nacht, die als yin werd betiteld.
Dan zegt de taal : "We staan stil bij een probleem om het op te lossen" en…
Is het Zwarte Gat van ons Universum geen stilstand in een ijzig koude wereld, waar alle materie in fusie gaat en alle warmte absorbeert?
Zijn wij mensen misschien schizofrene wezens, die met een been in de fissie-wereld staan en met een ander been in de fusie-wereld?
Boeddha liet ons dit eveneens na en ons beleven in goed en kwaad, liefde en haat, oorlog en vrede ect. is daar ook een typische uiting van. Wij adoreren Boeddha's symbolische uitleg daaromtrent spiegelbeeldig, maar dit is voor mij minder lachwekkend dan het kruis des doods in het centrum van iedere stad: de Kerk of Katedraal.
Maar dit ter zijde.
Is het misschien het temperatuurverschil van beide Universele werelden, die de oneindigheid ervan bewerkstelligt?
Ik heb totaal geen weet van exacte wetenschappen en ben een volkomen oen op het gebied van Quazers, Quarkers en Quantums en weet ik veel meer.
Terecht zei mijn vader, die zelf internist was :"Iedere boerelul kan voor dokter studeren" om me aan te moedigen voor dit vak. Maar hij zei er wel bij "dat het een basiswetenschap was voor het leven".
Dat was maar goed ook, want hij had visie!
Maar!!!
Een ding weet ik zeker: Fusie-energie Yin en fissie-energie Yang in diezelfde materie zijn energetisch duidelijk verschillend.
Het verschil is maar liefs 8 % of te wel 1 baktum ten voordele van fusie en daar behoeft men bepaald geen medicus of Mayaist voor te zijn.
De voorbeelden ervan zijn overvloedig!
Dat is onder andere ook waarom de vrouw een kleine 10 % langer leeft [precieser: leefde] dan de man.
Is dat een van de redenen waarom planten /bomen na de yinne winter groter uit de strijd groeien in de volgende zomer?
Is dat de reden waarom vrouwen als zijnde van origine yin meer geestelijke energetische macht hebben over mannen en nagelaten in de volkswijsheid "De vrouw maakt de geschiedenis in bed".
De voorbeelden in de natuur zijn te overvloedig om op te noemen.
Alleen het evolutieproces zelf al is een groei naar "heethoofdigheid" en daar blinken wij mensen als laatste en kroon op de Schepping wel bijzonder in uit.
Ik schreef niet voor niets ooit "Als Einstein van zijn sokkel valt met zijn magische ½mc² kan men de kosmos pas doorgronden".
Misschien was Einstein zijn tijd wel veel meer vooruit dan een ieder beseft.
De reden van dit verschil tussen yin en yang is mijns inziens net zo simpel als 1 + 1 > 2.
Yange energie is vechtende kracht en dat vechten kost energie.
Yinne energie is zonder enige vechtlust en energie-sparend.
Met andere woorden: Zo Einstein's theorie voor deze yange fusie-wereld de waarheid zelve is, geldt zij slechts voor dit deel van de kosmos.
Hij noemde zijn bevinding dus terecht relativiteits-theorie, die door ons tot absolutiteits-waanzien werd vervormd.
Liet Einstein ons niet na: "De kosmos en menselijke domheid zijn oneindig"?
Maar laat me verder gaan op een simplistische manier, die ik voor mijn eigen mensdommige zelf kan begrijpen.
Nu vraag ik U niet direct te oordelen, omdat u gelezen hebt dat ons deel van het HeelAl nog steeds uitdijt en dus nog springlevend is!
Dat is inderdaad de mening van hen, die zouden moeten weten.
Dat uitdijen is waar, maar heeft mijns inziens niets te maken met vitaal zijn of niet.
Ik keer daarvoor weer even terug naar mijn domme doktersjas en mijn ontrafelingen op het gebied van zwangerschap: de Genesis dus.
Het magische Zwarte Gat is voor mij niets meer dan de Yinne Oerbaarmoeder, waarin steeds meer materie zich opstapelt: materiaal uit ons deel van de kosmos via de Melkweg.
Ons uitdijend deel van de kosmos is daarin de Oerbaarmoederwand, die met de groei van de nieuwe vrucht steeds dunner wordt en blijft uitzetten tot aan de "Openbaring".
Het is net een ballon, die langzaam wordt opgeblazen en waarbij bij iedere uitademing van ons de wand dunner wordt, totdat…
Ik kom op deze vergelijking nog uitvoering.
Aanvankelijk -direct na de Big Bang - was dit Zwarte Gat totaal leeg en die enorme zuigkracht van dat vacuüm zoog als een vacuüm cleaner alle stof van de sterrenverbranding [met een duur woord: metabolisme en letterlijk betekenend opeten van materie] leeg en hield onze wereld schoon van as en/of stof.[zie kosmisch elektromagnetische energiewave]
Niet voor niets werd het kosmisch spel der energieën vaak vergeleken met een zandloper, die als men hem maar op tijd omdraait oneindig beweegt.
Ik vond niets nieuws , researchte slechts en mijn enige conclusie was: "Onze nalatenschap uit de "oude Weettijd" is werkelijk geniaal!"
Nu kan ik U ook met gemak vertellen waarom Einstein's theorie ten aanzien van materie een relatieve weergave was, want in een electron vindt aan de eindfase van iedere elliptische gang een micro² Big Bang plaats.[Koltrick 2002].
Met andere woorden: Het electron stapelt energie op als zijn snelheid om de kern kleiner wordt en dit past weer in Einstein's model dat energie nooit verloren gaat.
Als alles zo groot zo klein is, dan kunnen specialisten op electronen-gebied het kosmisch spel van oneindig bewegen ontrafelen?!
Ook in het electron bleek die bundeling van krachten in die eindfase fasisch te zijn en hoewel men er tot nu maar een energiegolf in heeft waargenomen, ben ik er zeker van dat dit er zes zijn en de zevende is de "micro-Big Bang" zelf: De Genesis dus!
Men noemde deze kortdurende energiepuls zelfs al "beat" en/of slag, wat binnenkort zeker tot hartslag zal worden ontrafeld.
Is dit al niet uiterst bijzonder hoe alles zo groot zo klein is?
In het groot is dit energie die door fusie van materie in die Oerbaarmoeder geen kant op kan en zich dus alsmaar opstapelt.
Hoe tegenstrijdig het misschien ook klinkt, ik ben er vrij zeker van dat met de materiële groei van gelijkheid van beide Universa de energetische verschillen steeds groter worden.
Ik ben er vrij zeker van dat dáár en dáár alleen de sleutel te vinden is van het oneindig bewegen van "het allergrootste en allerkleinste".
Mag ik het verhaal hier onderbreken, omdat het toch weer langer is geworden dan ik hoopte en zal het tweede deel over enkele dagen plaatsen.
Dan kan het even bezinken, want het is en blijft ingewikkeld genoeg.
[deel II]
En wat ik zoal vond probeer ik in diezelfde eenvoud te verhalen, maar nu in een vorm die ik en U misschien wel kan verstaan.
Dit laatste is net zo moeilijk als de ontdekking zelf.
Naarmate ik het verhaal vaker opschrijf, zie ik steeds meer vergelijkingen en wordt het - hoe raar het ook klinkt - steeds simpeler.
Wilt U met mij meelopen op die simpele weg?
Als water via een kanaaltje van de ene bak in de ander loopt is al dat water in beweging. Op het moment dat het niveau in beide gelijk is, is er vlak voor de stilstand een korte periode dat het water heen en weer van de ene bak in de andere stroomt.
Men noemt dat met dure termen "de traagheid van massa".
Laat mij die twee bakken met water nu eens fusie en fissie noemen.
Als men dit kanaaltje tussen beide waterbakken niet loodrecht maar scheef monteert, ziet men het water uit de volle bak de andere kant op draaien dan het instromende water in de andere bak.
Is dat misschien een simpele weergave van het universum, waar alles uni en versum draait?
Voor mij is die eindfase waarin het water een korte periode heen en weer stroomt min of meer vergelijkbaar met het einde van ons uitdijingsproces, waarin zich nieuw leven in de vorm van sterren en planetair leven ontwikkelt. Er stroomt dan "fissie-water" terug in de "fusie-bak" en gaat even heen en weer.
In de kosmos boven ons is het fusie van materie, die weer verbrandt en/of in fissie gaat. Dat is gelijk onze stofwisseling en/of metabolisme.
Maar…
Tenslotte staat het water wel stil.
Ons eindeloos zoeken naar stabiliteit en harmonie hebben we dan ook van niets of niemand vreemd. Het zijn onze roots - kosmisch gerecycled afval met stikstof van Moeder Aarde. [zie deel I en II van dit genesis-verhaal].
Maar in die kosmos boven ons worden de schommelingen in die laatste fase steeds groter en eindigt uiteindelijk in geweldige ontlading in onze fissiewereld.
Dus er is iets anders.
Het is weer als ons zoeken naar stabiliteit en harmonie een tegenovergesteld effect resulteert en dit is weer identiek aan die kannibalistische wereld boven ons.[uitspraak Max Planck Instituut 2006]
Maar in de dieren- en planten-wereld is hier niets van te zien.
Met andere woorden : Er moet nog iets anders zijn; iets dat we misschien kunnen voelen; iets mens-eigens.
Ik ben bijzonder blij dat ik enige tijd in de spirituele wereld werd gevangen, want ik kwam daar in aanraking met iets wat me jarenlang bezig hield als zijnde een probleem.
Als men mensen magnetiseert door met de hand rechtsom te draaien boven het hoofd voelt de energie warm aan en draait men linksom dan voelt het koud en kil.
Kijkt men dan naar de mens die dit alles ondergaat dan wordt die mens rustig bij die rechtsomdraaiende energie en onrustig bij die koude-situatie.
Dit leidde tot allerhande spelletjes met magneetbanden om het hoofd en tenslotte moest ik concluderen dat denkenergie linksom en niet-denkenergie rechtsom draait en dat denken energie absorbeert en "niet-denk-energie" warmte afstaat.
Nu is ons denken onze overlevingskracht en/of ons vechten tegen de dood bij uitstek.
Het werd vroeger al beschreven als zijnde yang en/of de dag.
Dit in tegenstelling tot de volledige overgave of acceptatie en/of de nacht, die als yin werd betiteld.
Dan zegt de taal : "We staan stil bij een probleem om het op te lossen" en…
Is het Zwarte Gat van ons Universum geen stilstand in een ijzig koude wereld, waar alle materie in fusie gaat en alle warmte absorbeert?
Zijn wij mensen misschien schizofrene wezens, die met een been in de fissie-wereld staan en met een ander been in de fusie-wereld?
Boeddha liet ons dit eveneens na en ons beleven in goed en kwaad, liefde en haat, oorlog en vrede ect. is daar ook een typische uiting van. Wij adoreren Boeddha's symbolische uitleg daaromtrent spiegelbeeldig, maar dit is voor mij minder lachwekkend dan het kruis des doods in het centrum van iedere stad: de Kerk of Katedraal.
Maar dit ter zijde.
Is het misschien het temperatuurverschil van beide Universele werelden, die de oneindigheid ervan bewerkstelligt?
Ik heb totaal geen weet van exacte wetenschappen en ben een volkomen oen op het gebied van Quazers, Quarkers en Quantums en weet ik veel meer.
Terecht zei mijn vader, die zelf internist was :"Iedere boerelul kan voor dokter studeren" om me aan te moedigen voor dit vak. Maar hij zei er wel bij "dat het een basiswetenschap was voor het leven".
Dat was maar goed ook, want hij had visie!
Maar!!!
Een ding weet ik zeker: Fusie-energie Yin en fissie-energie Yang in diezelfde materie zijn energetisch duidelijk verschillend.
Het verschil is maar liefs 8 % of te wel 1 baktum ten voordele van fusie en daar behoeft men bepaald geen medicus of Mayaist voor te zijn.
De voorbeelden ervan zijn overvloedig!
Dat is onder andere ook waarom de vrouw een kleine 10 % langer leeft [precieser: leefde] dan de man.
Is dat een van de redenen waarom planten /bomen na de yinne winter groter uit de strijd groeien in de volgende zomer?
Is dat de reden waarom vrouwen als zijnde van origine yin meer geestelijke energetische macht hebben over mannen en nagelaten in de volkswijsheid "De vrouw maakt de geschiedenis in bed".
De voorbeelden in de natuur zijn te overvloedig om op te noemen.
Alleen het evolutieproces zelf al is een groei naar "heethoofdigheid" en daar blinken wij mensen als laatste en kroon op de Schepping wel bijzonder in uit.
Ik schreef niet voor niets ooit "Als Einstein van zijn sokkel valt met zijn magische ½mc² kan men de kosmos pas doorgronden".
Misschien was Einstein zijn tijd wel veel meer vooruit dan een ieder beseft.
De reden van dit verschil tussen yin en yang is mijns inziens net zo simpel als 1 + 1 > 2.
Yange energie is vechtende kracht en dat vechten kost energie.
Yinne energie is zonder enige vechtlust en energie-sparend.
Met andere woorden: Zo Einstein's theorie voor deze yange fusie-wereld de waarheid zelve is, geldt zij slechts voor dit deel van de kosmos.
Hij noemde zijn bevinding dus terecht relativiteits-theorie, die door ons tot absolutiteits-waanzien werd vervormd.
Liet Einstein ons niet na: "De kosmos en menselijke domheid zijn oneindig"?
Maar laat me verder gaan op een simplistische manier, die ik voor mijn eigen mensdommige zelf kan begrijpen.
Nu vraag ik U niet direct te oordelen, omdat u gelezen hebt dat ons deel van het HeelAl nog steeds uitdijt en dus nog springlevend is!
Dat is inderdaad de mening van hen, die zouden moeten weten.
Dat uitdijen is waar, maar heeft mijns inziens niets te maken met vitaal zijn of niet.
Ik keer daarvoor weer even terug naar mijn domme doktersjas en mijn ontrafelingen op het gebied van zwangerschap: de Genesis dus.
Het magische Zwarte Gat is voor mij niets meer dan de Yinne Oerbaarmoeder, waarin steeds meer materie zich opstapelt: materiaal uit ons deel van de kosmos via de Melkweg.
Ons uitdijend deel van de kosmos is daarin de Oerbaarmoederwand, die met de groei van de nieuwe vrucht steeds dunner wordt en blijft uitzetten tot aan de "Openbaring".
Het is net een ballon, die langzaam wordt opgeblazen en waarbij bij iedere uitademing van ons de wand dunner wordt, totdat…
Ik kom op deze vergelijking nog uitvoering.
Aanvankelijk -direct na de Big Bang - was dit Zwarte Gat totaal leeg en die enorme zuigkracht van dat vacuüm zoog als een vacuüm cleaner alle stof van de sterrenverbranding [met een duur woord: metabolisme en letterlijk betekenend opeten van materie] leeg en hield onze wereld schoon van as en/of stof.[zie kosmisch elektromagnetische energiewave]
Niet voor niets werd het kosmisch spel der energieën vaak vergeleken met een zandloper, die als men hem maar op tijd omdraait oneindig beweegt.
Ik vond niets nieuws , researchte slechts en mijn enige conclusie was: "Onze nalatenschap uit de "oude Weettijd" is werkelijk geniaal!"
Nu kan ik U ook met gemak vertellen waarom Einstein's theorie ten aanzien van materie een relatieve weergave was, want in een electron vindt aan de eindfase van iedere elliptische gang een micro² Big Bang plaats.[Koltrick 2002].
Met andere woorden: Het electron stapelt energie op als zijn snelheid om de kern kleiner wordt en dit past weer in Einstein's model dat energie nooit verloren gaat.
Als alles zo groot zo klein is, dan kunnen specialisten op electronen-gebied het kosmisch spel van oneindig bewegen ontrafelen?!
Ook in het electron bleek die bundeling van krachten in die eindfase fasisch te zijn en hoewel men er tot nu maar een energiegolf in heeft waargenomen, ben ik er zeker van dat dit er zes zijn en de zevende is de "micro-Big Bang" zelf: De Genesis dus!
Men noemde deze kortdurende energiepuls zelfs al "beat" en/of slag, wat binnenkort zeker tot hartslag zal worden ontrafeld.
Is dit al niet uiterst bijzonder hoe alles zo groot zo klein is?
In het groot is dit energie die door fusie van materie in die Oerbaarmoeder geen kant op kan en zich dus alsmaar opstapelt.
Hoe tegenstrijdig het misschien ook klinkt, ik ben er vrij zeker van dat met de materiële groei van gelijkheid van beide Universa de energetische verschillen steeds groter worden.
Ik ben er vrij zeker van dat dáár en dáár alleen de sleutel te vinden is van het oneindig bewegen van "het allergrootste en allerkleinste".
Mag ik het verhaal hier onderbreken, omdat het toch weer langer is geworden dan ik hoopte en zal het tweede deel over enkele dagen plaatsen.
Dan kan het even bezinken, want het is en blijft ingewikkeld genoeg.
[deel II]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.