Aan de waarheid kleeft geen stinkend geld en geldingsdrang

bron: vkblog 2006

Na ongeveer het gehele weekend in beslag te zijn genomen met beantwoording van vele inzendingen over de eindtijd, kom ik terug op mijn belofte een van deze reacties om te zetten in een apart artikel om…
Het is een uitdaging richting de "gestatuste weldenkende intelligentia" en media, die ons zo vakkundig naar ons einde loodsen met behoud van geldingsdrang en geldindrang.
Het betrof een lang overzichts-artikel over rechtlijnige /analytische denkers over een kosmos, die in "Alles wat is" verloopt in logaritmisch verlopende cycli van iemand die graag unaniem wil blijven in deze zo corrupte "Orsal Wells wereld" .

Geachte Heer Anoniem,
Wat een uitvoerig wetenschappelijk verslag van alle gissingen rond ons HeelAl.
Hartelijk dank hiervoor.
Persoonlijk voelt het jammer dat al mijn pogingen om met wetenschappers een open dialoog op te starten al zeer lange tijd op niets uitliepen en zeker daar er in Uw lange bespiegeling zeer veel aanknopingspunten te vinden zijn met iets wat naar mijn bescheiden mening al 6000 tot 8000 jaar geleden tot in de perfectie bekend was.
Ik kom daar zo direct op terug, maar moet eerst kwijt dat het uitvoerig verslag helaas alleen iets verhaalt over "recente ontrafelingen", waar ik dan Newton ook mee bedoel.
Dit is allemaal een bespiegeling daterend na onze "evolutie-sprong" naar rechtlijnig /analytisch denken, hetwelk in de oudheid werd gezien als een verarming en/of degeneratie van de menselijke geest.
Hebt U er wel eens bij stilgestaan waarom wij spreken van RE-search in plaats van search en waarom de Bijbel verhaalt dat wij de waarheid aan het einde der dagen zouden hervinden?
Is het toevallig dat dit "Testament" daarin verhaalt dat wij zouden groeien naar ziende blindheid en horende doofheid aan het einde onzer dagen?

Ik was een door erflast geobsedeerde pure medische wetenschapper en atheistisch opgevoed, maar in mijn decennia lang zoeken naar het waarom achter het vermeende daarom werd de Bijbel voor mij met der tijd een steeds grootser wetenschapsboek met als basis-weetheid een tijd die wij als de Sanskriet-periode kennen.
Het is misschien geen toeval dat Henk met zijn reactie de keerzijde van de medaille als reactie plaatste en daarop zal ik separaat reageren.
Ongetwijfeld kent u de muzieksymbolen, maar deze symbolen zijn een van de oudste mij bekende symbolen over de "kosmische muziek" en "de levenscyclus van materie inclusief het planetaire leven".
De C-sleutel als zijnde de laatste "buik" van de G-sleutel symboliseerde het planetaire leven.
Terugkomend op uw kleurschakeringen werd toendertijd het leven van materie gezien in het doorlopen van de regenboogkleuren van het witte licht [Big Bang] naar het zwart en nu bekend als "het zwarte gat".
De C-sleutel symboliseerde daarin het blauw en de levenscyclus van onze planeet.
Ongetwijfeld weet U dat er twee vreemde puntjes boven die C-sleutel prijken en die twee puntjes symboliseerden de exit /loslaten van het leven.
Met andere woorden : de kosmologie als "weetschap" is al oeroud.
Dan is er tenslotte één aspect wat de huidige wetenschap [de eigenwijzigheid van de mens] gewoon niet wil accepteren : oude wijsheid. Hun eindconclusie luidde "Alle cycli in het Universum en voor 'al wat is' zijn elkaars gelijke".
Dit betekent dat als men een cyclus ten volle doorgrond heeft men niet alleen de andere kan zien, maar tevens dat men in verleden, heden en toekomst kan zien.
Helaas viel het mij toe een cyclus tenvolle te vinden en dit betrof de lijdenscyclus, die zich aeonisch aan de mensheid presenteert.[staat elders op de volkskrant]
Ja! Het was helaas, want de medische wetenschap is behalve dat het een louter empirisch vak is [in actie komen "als het kalf verdronken is"] alleen maar op zoek naar genezing van kwalen en niet beseffend dat denken aan ziekte ten grondslag ligt.
Dit deed mij aan de schandpaal belanden, want aan de waarheid kleeft geen stinkend geld en daar leeft de verkankerde wereld louter op.
En door deze vernichting had ik weer een waarom, wat ijzig langzaam in een daarom veranderde.
Dat is Bijbels verhaald als "door schade en schande wijzer worden".
Met name de laatste 12 jaar werd mijn wetenschappelijke obcessie een zoektocht naar dit zo eenvoudig lijkende gegeven van alle cycli, die elkaars gelijke zijn voor "Alles wat is" en/of materie.
Zo kwam ik geleidelijk ook in de kosmos.
Ongetwijfeld hebt U gehoord van de begrippen Yin en Yang, waarin ooit 'Alles wat is' werd samengevat.
Die yin-krachten zijn een fractie groter dan de yangkrachten.
In de nu bekende terminologie der Maya's te spreken bedraagt dit verschil 1 baktun en/of ± 8%.
Vreemd genoeg krijgt een vrouw door zwanger te worden een verhoogde vitaliteit van ± 8%.
Aan het eind van mijn medische klinische werk, maakte ik mensen "schijnzwanger" door inspuitingen van embryo-cellen van zoogdieren.
Het resultaat was een verhoogde vitaliteit en een terugdringen van de ziekteincidence en daarmee een bedreiging voor de farmaceutische industrie, die net als de EU in het vaandel draagt "De economie moet groeien om "gezond verkankerd te blijven".
Nu zie ik de Bijbel als een zwangerschapsboek van Moeder Aarde : een boek van wording en/of Genesis met als apotheose een baring of openbaring en/of loslating van het leven en door Jesus gesymboliseerd als zijnde zijn fictieve geboortedatum.
Dit rekte de levenscyclus van Moeder Aarde met 8% en/of 1 baktun.
Dat is het aardse leven als een groei naar gelijkheid van het Yin en Yang in de kosmos, waar dit verschil ook bestaat en het bewegen om "het zwarte gat" veroorzaakt.
De Melkweg werd niet voor niets melkweg genoemd, daar dit symbolisch de navelstreng van het leven is.
Het is ook gelijk een cultuur aan het einde der dagen gaat recyclen om 8% tijd langer te leven en zo zijn er honderden vergelijkingen te maken.
Zo kon ik uiteindelijk de cyclus van het aardse leven geheel inpassen in de duizenden cycli, die aan elkaar gelijk zijn en zo kwam ik -helaas voor ons- uit op 24 December 2012.
Die laatste jaren gaat alles voorzegd in stroomversnelling, want alle kosmische processen verlopen logaritmisch.
Dat ik enkele jaren geleden alweer een wetenschappelijk electronen-onderzoek onder de neus kreeg, waarin zich aan het eind van een elliptische baan om de kern een proces plaatsvindt dat volkomen identiek is aan het evolutie-proces op aarde - inclusief een mini/mini Big Bang zij hier terzijde als klapstuk vermeldt. [Koltrick 2001?]
Helaas is mijn computer-kunde niet groot genoeg om de prachtige electronenfoto van wat ooit werd genoemd "het allerkleinste" hier te plaatsen.
"Aan het einde der dagen zullen wij door schade en schande de weetheid hervinden en inzien dat rechtlijnig denken de grootste dwaalweg is uit de geschiedenis der evolutie". [oude nalatenschap]

Hopelijk - meneer Anoniem - heeft Uw voorzet de deur geopend voor een verdere dialoog met "dwaalwegers" uit deze verworden maatschappij.
Het is om die reden, dat ik deze reactie [aangepast] eveneens als een separate inzending op de volkskrant zal plaatsen.
Als deze omhoog gevallen "puntzoekers" zouden weten dat de baring op gang komt door micro-kernexplosies in de navelstreng, zouden zij ook niet zoveel nonsens de wereld insturen over nieuwvorming van sterren in de melkweg in het zo "kanibalistische Universum" van het Max Planck Instituut.
Alle cycli in het Universum zijn elkaars gelijke ook al draaien ze uni en versum en zijn hun cyclische krachten ongelijk"
Nogmaals dank voor Uw voorzet, die ik als onervaren voetballer zal proberen in te koppen met dit separate artikel.

Wat is individuele waardigheid, spirituele vrijheid, naastenliefde en respect in deze wereld meer dan illusionaire hoogmoed?

bron: wetenschap-eindtijd.com


Misschien is het wel het allermoeilijkst te verwoorden wat men verstaat onder hoogmoed.
Iedereen probeert zich zo goed mogelijk voor te doen?
Het is onderdeel van onze opvoeding, net zoals ons geleerd wordt respect te hebben voor onze naaste en zeker voor onze meerdere.
Maar wat is respect en wie is onze meerdere?
Is respect een gevoel van hoogachting jegens iemand anders?
Dat zou betekenen dat men zichzelf de mindere voelt van de ander: een minderwaardigheidsgevoel dus.
Waar ligt de grens en wie bepaalt die grens van waardig zijn?
Tezelfdertijd wordt ons aangeleerd dat we leven in een wereld van gelijkwaardigheid voor iedereen.
Is dat geen vreemde situatie?
Weet U wat waardigheid is?
Weet U waar minder- of meerderwaardigheidsgevoel vandaan komt?
Men zegt dat dat met zelfvertrouwen te maken heeft, maar wat is het dat men zichzelf denkt te kunnen vertrouwen?
Wat is vertrouwen?
Anderen vertrouwen we op hun woord, maar zelfvertrouwen is iets anders.
Het heeft eerder iets te maken met jezelf zeker voelen.
Maar kan men zich niet alleen zeker voelen als er niets onverwachts gebeurt?
Het lijkt er haast op dat men zich zekerheden creëert door eer, status of aanzien. Dat zou betekenen dat macht en zelfvertrouwen zeer nauw met elkaar verbonden zijn.
Maar dit druist dan direct in tegen iedere vorm van respect of naastenliefde.
Mede gestuurd door medische ontrafelingen werd meer dan duidelijk dat bij iedere opvolgende generatie de chaos diep van binnen steeds groter wordt.
Wat is chaos meer dan onevenwichtigheid?
Wat is onevenwichtigheid meer dan onzekerheid?
Zou ons gevoel van zekerheid willen en/of zelfvertrouwen een pogen zijn om de chaos het hoofd te bieden?
Voor mij is dit een open deur intrappen en is onze zelfverzekerdheid en/of zelfrespect, maar zeker ook eer, status en macht een overdekken van het tegendeel.
Dit en niets meer is mijns inziens de hoogmoed voor de val waarover de Bijbel ons verhaalt.

Is hoogmoed hetzelfde als arrogantie?
Is zelfrespect of ingenomen zijn met zichzelf niet hetzelfde als arrogantie?
Hoe kan men zichzelf nu respecteren?
Maar wat is zelfingenomenheid meer dan dat men zich goed voelt, die men is?
Waar worden deze gevoelens van waardigheid of goed voelen aan gemeten?
Dat kan mijns inziens alleen aan anderen, want iedere waardebepaling is aan iets anders gerelateerd.
Dat zou betekenen dat zelfrespect of zelfingenomenheid discriminatie inhoudt.
Dat zou betekenen dat onze hele maatschappij geschoeid is op discriminatie.
Maar waarom maakten we dan een antidiscriminatie-wet?
Waarom wordt een minderwaardigheidscomplex door psycheknijpers behandeld en meerderwaardigheid nooit?
Is minderwaardigheid niet een eerste stap naar minderwaardig voelen jegens anderen, wat automatisch leidt tot respect voor de ander?
Wie is onze meerdere en wie bepaalt dit minder of meer zijn?
Is dat iemand die een hogere educatie heeft genoten dan jij zelf?
Wat verstaat men onder educatie?
Is dat je eigen maken van allerhande studies?
Wat is studie meer dan het je eigen maken van kennis van anderen?
Hoe kan men nu respect verwerven met kennis van anderen?

Betekent zelfrespect of zelfingenomenheid niet dat men tevreden is met zichzelf?
Dat zou betekenen dat U alle onvrede die de wereld kleurt, buiten Uzelf plaatst en/of daar geen onderdeel van uitmaakt.
Is zelfingenomenheid hetzelfde als zelfrealisatie en/of spirituele bevrijding?
Wat is spirituele bevrijding of vrijheid?
Betekent dat, dat men het wereldse tranendal vaarwel heeft gezegd en zich nog slechts bezig houdt met het hogere?
Dan is men dus zeer hoog in gemoedstoestand gestegen en kan men nog slechts liefdevol glimlachen om de menselijke zoektocht naar vrede, met afdwingen van respect door middel van geestelijke en materiele wapens.
Dan kan men nog slechts meewarig glimlachen om zogenaamde vredes-legers met tot op de tanden bewapende vredes-soldaten.
Ja!
Dan kan men zelfs liefdevol zeggen dat het mens'dom' niet eerder de ware liefde zal vinden, voordat men het goed en kwaad als vooringenomenheid heeft losgelaten.
Dan kan men respect opbrengen voor ieders mening in het weten dat die zoekende mens nog een lange "Sidhartische" weg te gaan heeft en/of nog iets uit te vechten heeft.
En dan…
Het is gewoon waar dat men in zo'n bevrijdende staat van beleven zich gevrijwaard weet van kommer en kwel, ziekte en oorlog.
Dan is men die fase overstegen.
Dan is men daarvan genezen, want al onze problemen komen immers voort uit ons denken in termen van goed of kwaad.
Het is dan ook niet voor niets dat de volkswijsheid spreekt over 'denken is vijandsbeelden creëren'.
Dan heeft men het stadium bereikt van iets wat men noemt de ware liefde voor het 'Zijn'.
Heeft dit stadium van zijn iets te maken met innerlijke wijsheid?
Het wordt er normaal wel aan gekoppeld.
Weet U wat wijsheid is?
Weet U waarom men spreekt van volkswijsheid en na studeren van 'kennis'?
Is kennis niet iets dat men oppervlakkig kent?
Waardeert men daarmee oppervlakkigheid met eer en status en minacht men daarom volkswijsheden.
Is zelfrealisatie, hetwelk vaak gekoppeld wordt met spiritueel Zijn en met innerlijke wijsheid daarmee een hogersoortige wijsheid dan volkswijsheid?
Men doet dat wel voorkomen en het lijkt erop dat men dan bij leven vergoddelijkt is en men een ieder zijn kleinmenselijkheid kan vergeven.
Dat zou volgens zelfgerealiseerde spiritisten de hoogmoedigste liefde zijn die er is.
Houdt men dit zelfbeeld lang genoeg vast, dan gaat men er zelf in geloven en denkt werkelijk dat men vanuit een andere wereld komt en hier geïncarneerd is om liefde op aarde te brengen.

Wat is aardse liefde meer dan geven in nederigheid en onbaatzuchtigheid.
In het woord liefde zit het werkwoord believen of behagen.
Daar komt het woord alstublieft vandaan en is een verbastaarding van "als het U belieft".
In het Latijn is dit werkwoord placentar en in het Engels please.
Hiervan is weer afgeleid het woord placenta, dat "ik behaag" betekent.
In mijn lange zoektocht naar de mogelijke oorzaak van ons progressief lijden bleek het opeten van de placenta en/of de moederkoek essentieel te zijn voor een goed moederschap.
Is het toevallig dat dit aplacentar 'onbehagen" betekent?
Behalve dat het nalaten ervan de vrouw deed vermannen, kon dit nalaten worden aangewezen als de basisoorzaak van een val in onbehagen.
Dat is wat de Bijbel verhaalt als zijnde de zondeval.
Als liefde en behagen een en dezelfde grootheid is, dan is de basis van ons lijden het verlies aan ware liefde.
Anders gezegd dan is de mensheid vervallen in liefdeloosheid en baatzuchtig. Geven doen we alleen nog in minachting. Het is zoals wij altijd klaar staan met welgemeende adviezen naar anderen. Daar zijn we keien in, zelfs al hebben we er totaal niet voor gestudeerd.
Men behoeft maar iets van zijn levenspijn te laten zien of men wordt overladen met duizenden adviezen. Dit noemt men liefde en respect voor de naaste, maar het is wel hoogmoedigheid dat men denkt te weten.

Wat is de 'nieuwe tijds' liefde - waarmee men denkt vrede op aarde te kunnen bereiken in 's mensens welbehagen'- daarmee meer dan een pure illusie of waanzien?
We zijn in onbehagen gevallen en kunnen nog slechts echte liefde opbrengen voor onszelf. Een soort geestelijke of spirituele zelfbevrediging dus, welke vervolgens op de naaste wordt geprojecteerd.
Al het andere is louter hebzuchtige liefde en zoals het ego nooit tevreden is met wat men heeft, zo dwingt men met prediking van die schijnliefde uit onbehagen slechts respect af en niets meer.
Het is louter emotie en/of een niet opgelost egocentrisch denkbeeld van goed of kwaad.
Wat is respect of liefde afdwingen daarmee meer dan anderen willen beheersen?
Is dit soort liefde niet het summum van iets inbeelden wat niet is en/of wishful thinking?
Is er wederom een verschil met zogenaamde spirituele vrijheid of zelfrealisatie?
Is dit alles misschien onderdeel van een mateloze hoogmoed, die iedere eindfase van een cultuur tekent?

Dan het absurde gevoel van vrijheid en dat terwijl we van alles en nog wat afhankelijk zijn geworden. Als het licht een dag uitvalt schreeuwen we al moord en brand.
Wat is vrijheid?
Waar is vrijheid?
De hele kosmos is een spel van materie, waarin ieder aspect van vrijheid ontbreekt. Alles is met alles verbonden en iedere verandering heeft zijn weerslag in dit zeer complexe systeem. Alles is daarin nederig onderdanig aan elkaar.
Bedoelt men met spirituele vrijheid misschien louter dat men zeggen mag wat men denkt?
De enige spiritus die de mens heeft, zijn zijn denkbeelden in termen van goed en kwaad en zo lang men de mens in zijn uniciteit heeft kunnen volgen is het een weerkerende zoektocht geweest naar iets dat "bevrijding" heet en/of vrijheid van die dwingende gedachten of denkbeelden. Tot nu toe is het effect hooguit averechts geweest. Men vond en vindt nog steeds pas rust nadat men de laatste adem heeft uitgeblazen en niet eerder. Dan pas is er sprake van rust en vrede. Daarom heten kerkhoven ook wel rust en vredehoven. Dan zijn de dwingende gedachten eindelijk verleden tijd.
Dacht U werkelijk dat spiritualiteit beoefenen die denkbeelden als sneeuw voor de zon kan laten verbranden? Men kan ze hooguit even verstoppen of overdekken met een andere beeltenis, zoals men dit met hypnotherapie tracht te doen.
Kijkend in de evolutie van het denken, is de mens steeds meer verstrikt geraakt in zijn eigen denkbeelden van goed en kwaad en is de vrijheid en vrede steeds verder van ons af komen liggen.
Is onze vermeende vrijheid van meningsuiting daarmee louter een verhalen over eigen denkbeelden?
Ja, in dat opzicht is onze vermeende democratie werkelijk vrijheid.
Iedereen mag zeggen wat hij denkt, maar doen wat men goeddunkt hoort daar zeker niet bij.
Is dat niet uiterst vreemd?
Zijn lichaam en geest niet onverbrekelijk met elkaar verbonden?
Werd ons vroeger niet geleerd dat scheiding van beide de dood betekent?
Dan is onze democratische vrijheid van louter het uiten van ons denkbeeld dus een ten dode gedoemd systeem.
Is dat geen demonische en/of demoncratische gedachte?

Wat bedoelt men te zeggen met "spiritueel"?
Naar mijn bescheiden mening is spiritueel afgeleid van spiritus en/of levensvuur. En dat in een systeemdictatuur die de dood predikt met zijn scheiding van lichaam en geest?
In de wereld wordt spiritueel zijn in een adem genoemd met esoterie en/of theosofie.
Het zijn allemaal prachtige woorden voor het ongrijpbare en/of het onbegrijpelijke. Dat zou betekenen dat hoe minder men weet, des te sneller men spiritueel beleeft.
Het is louter een compensatie voor een minderwaardig zijn in een samenleving die slechts meerderwaardigheid honoreert.
Is dit wederom onderdeel van de hoogmoed voor de val?

Men zegt wel dat men is wat men denkt.
Medisch onderzoek kon dit slechts bevestigen.
Het zijn de vele denkbeelden - overerfd en zelf verworven - die iemands karakter vormen. Het bleken genetische vervormingen, die zonder dat wij dit beseffen onze levensloop geheel bepalen.
Men is dus zijn eigen denkbeeld.
Wij kunnen dan wel spreken over een vrije wil, maar dit is niets meer dan een samenraapsel van alle dwingende denkbeelden bij elkaar.
Die maken ons ego en dat staat gelijk met het dwingende van "ik wil".
Die dwingende denkbeelden maken tevens dat men de buitenwereld ziet, zoals men dit in zijn opgeslagen beelden kan waarnemen.
Zo is men wat men als beeld heeft en zo beleeft men tevens de buitenwereld.
Is dat geen griezelige gedachte?
Want dat betekent dat iedereen een ander beeld heeft van de wereld.
Maar dat betekent ook dat men die beelden kan veranderen door er een andere beelden aan toe te voegen.
Ik noemde al hypnose, maar dit kan zelfs bij volle bewustzijn.
Zo kan men nationalisme creëren door mensen via geboden en verboden in eenzelfde keurslijf te dwingen.
Dit alles is wel bekend en op die basis werkt de volkspropaganda en reclame.
Zo bleek de weldenkende machtshebber in staat te zijn door middel van spelen met beelden ieders psyche te kunnen bespelen op veler terrein.
Zo beleven velen dat democratie ons vrede heeft gebracht en dat wij trots moeten zijn op iets wat heet technologische RE-volutie.
Zo is de hedendaagse mens totaal beheersd door beelden, die hem van buiten af zijn ingegeven.
Of we willen of niet iedereen is totaal gebrainwashd en beseft het zelf niet. Men beleeft het immers als zijnde eigen denkbeelden!
Dan is er de al eerder genoemde zelfhypnose dat men goed is die men is.
Als je dit maar lang genoeg tegen jezelf zegt wordt het een vast denkbeeld en kan men het niet anders meer beleven.
Het menselijk denken?!
Men zegt ervan dat het denken nooit tevreden is. Het wil altijd meer en beter.
Voor deze imaginaire beeldvorming geldt hetzelfde.
Hebt U wel eens iemand horen zeggen dat hij de incarnatie is van de schilleboer op de hoek of van een bedelaar of moordenaar?
Hoe veel mensen ik mocht ontmoeten, die of Napoleon of Ramses II en zelfs Karel de Grote waren weet ik niet meer. Het sterft nu van Pleaden-mensen en andere Sterremensen.

Onderwijl wil het menselijk denken alles begrijpen om daarna te kunnen heersen en beheersen.
Door zich met het ongrijpbare bezig te houden wordt men daarmee ongrijpbaar voor de beheersende wereld waarin men leeft.
Dit betekent dat men met zo'n ongrijpbaar denkbeeld de wereld kan beheersen, want… men is werkelijk wat men denkt.
Is dat geen bevrijdende gedachte in deze mateloze systeemdictatuur?
Het is nog de enige vrijheid, die ons daarmee is gegund.
Ook ik heb mij tijdelijk bewogen in deze wereld van het ongrijpbare en kan nog louter zeggen dat het meer weg heeft van egoterie en/of het IK ongrijpbaar maken, dan liefdevol respect voor het onbegrepen KI.
In de wereld van de esoterie wordt gesmeten met het begrip universele liefde.
Wat is universele liefde meer dan liefde van het Universum komende?
Universeel is gelijkstaand met de Goddelijke Perfectie en spelen met universele liefde en spirituele vrijheid is zich meten aan het ongrijpbare.
Als men daar louter een grappig spelletje mee speelde is het nog tot daar aan toe, maar men meent het in volle overtuiging. Het komt er zo open en eerlijk uit, dat men het nog haast zou geloven.
Als dat geen hoogmoed is, weet ik het niet meer.

Ik gaf het grootste deel van mijn leven aan een zoektocht in de spelonken van ons uniek zijn : het denken.
Vreemd genoeg werd mij dit niet in dank afgenomen, want zoals alles zijn voor- en tegendelen heeft, zo heeft het denken net zo veel negatieve als positieve eigenschappen.
Die negatieve pool heet het menselijk lijden.
Het is zeker niet voor niets dat het menselijk denken ooit werd beschreven als een dwaling van de geest van leven.
Vreemd genoeg worden de positieve eigenschappen breeduit beloond en/of opgewaardeerd.
Weldenkendheid is derhalve ook direct gekoppeld aan eer, status, macht en/of superieur zijn. Dat dwingt dit superdenken als vanzelf af.
Men wordt daarmee ongrijpbaar voor minder weldenkenden.
Weldenkendheid dwingt daarmee respect af en verschilt daarin weinig met alles wat zich spiritueel ongrijpbaar maakt.
Zo ontstaat als vanzelf de macht van "iets" [eer, status, weldenkendheid] contra de macht van "niets" [de macht van het ongrijpbare].
Zo wordt de wereld momenteel geregeerd door weldenkendheid en spiritualiteit als zijnde beide het summum van illusionaire beeldvormingen.
Zo worden alle negatieve aspecten van het denken moedwillig weggemoffeld en zo kan onze weldenkende en spirituele beheerszucht tot zulke hoogte groeien, dat niemand nog oog heeft voor de realiteit.

Sedert drie maanden probeerde ik in een "bewustmakings-krant" het een en ander te verhalen over deze negatieve aspecten van ons "uniek zijn".
Natuurlijk was me niet ontgaan dat de hang naar het ongrijpbare in deze krant een duidelijk stempel drukte.
Dit geldt niet alleen voor deze krant, maar is de enig mogelijke uiting van onvrede over de regerende systeemdictatuur. Alle andere methoden worden met harde hand de kop ingedrukt. Tot op heden is deze spirituele tegenpool totaal ongevaarlijk. Integendeel, het heeft zich een marktaandeel verworven.
Maar…
Met de groei van de problemen, groeit ook de ergernis en de enige macht die de weldenkendheid kan ondermijnen is de macht van het ongrijpbare.
In mijn schrijven probeerde ik onder andere te verhalen wat de zin van dit aardse tranendal is en hoe de geschiedenis zich aeonisch volgens eenzelfde stramien van lijden herhaalt.
Gedurende deze drie maanden evolueerde de krant steeds meer richting de spiegel van de heersende weldenkendheid : het ongrijpbare spirituele.
Kortgeleden werd in de krant een oproep gedaan tot - wat ik noem - burgerlijke ongehoorzaamheid en/of oproep tot algemeen protest.
Ik heb de redactie gevraagd wat het oogmerk van dit algemeen protest was.
Ik heb de redactie gevraagd hoe de nieuwe "leeforde" er dan uit moest gaan zien.
Het antwoord was zonneklaar : een samenleving van liefde, wederzijds respect en aandacht voor de zeer bijzondere mensen, die volgens de redactie bezield waren met een uit de kosmos komende liefdes-energie : indigo-, kristal- of sterre-kinderen.
Schreef ik niet reeds over dit soort bijzondere mensen en de ware oorzaak van hun verschijnen aan ieder einde van een cultuur?
Ik ben de laatste die meent de wereld te kunnen veranderen.
Ik ben misschien een van de weinigen, die weet dat de geschiedenis zich tot het einde der dagen zal herhalen en dat alles - maar dan ook alles - volgens de perfectie van de kosmos ging en zal blijven gaan.
Door deze duidelijke stellingname van de krant kan ik helaas niet anders dan van het schrijversplatform te verdwijnen.
Terugkijkend kan ik slechts zeggen: Helaas heb ik U niet kunnen bewegen Uw denkbeelden ten aanzien van het fout van de wereld en het goed van het spirituele aan een kritische zelfbeoordeling te laten onderwerpen.
Die confrontatie tussen Uw wereld van goed en de andere van fout zal er zeker komen.
In het groot heet dit de voorzegde Guerra Santa.
In het weten van "alles is zo groot zo klein", is de oproep van deze krant hier slechts een kleinere versie van.
Zo ging het in vroeger dagen en zo zal de geschiedenis zich herhalen.
Het is in twee druppels water identiek aan onze foute beoordeling van Jesus als zijnde het goed en Hitler het fout, waarover een van de artikelen gaat.
Het is deze stap die ons als voorzegd tenslotte fataal zal worden.
Zo zal het gaan en dan heet het geschiedenis te zijn.

Toch dank ik een ieder voor zijn/haar reacties op mijn vaak wat te lange artikelen en kan U slechts een goede reis in het ongrijpbare wensen.
Gelukkig kan ik U zeggen dat het allemaal onderdeel is van het voor iedereen ongrijpbare plan God's, waardoor wij allen en niemand uitgezonderd het Hemelrijk der Hemelen zullen binnentreden.

Het is de wereld waar goed en fout niet bestaat en waar men kan spreken van ware liefde en respect.

voetnoot:
Zij die menen het woord Liefde of zelfs God's Liefde in de mond te nemen doen er beter aan naar een psycheknijper te gaan.
Misschien kan hij U duidelijk maken dat God het goed en kwaad vertegenwoordigt en Uw lifde meer weg heeft van "liefdevolle castratie" of "geestelijke incest".

Wie ben ik dat ik zeg?

bron: wetenschap-eindtijd.com

Het is volkomen terecht, dat U grote twijfels hebt ten aanzien van mijn overduidelijke stellingname en/of conclusies over het naderend einde.
Voor velen doet het voorkomen alsof ik de wijsheid "in pacht heb".
Zo zegt men dat toch :"De Wijsheid in pacht hebben"?
We noemen dit ook wel erfpacht.
Het is niet voor niets, want wijsheid heeft men nooit van zichzelf.

Zo heeft men alle overlevingsdriften - medisch geconditioneerde overlevingsreflexen - van alle voorouders geerfd.
Het is een gift die ook wel erflast heet, daar alles twee kanten heeft.
Zonder deze reflexen zou men hopeloos verloren in het leven staan.
Al die reflexen tezamen maken iemands Ego en/of het schild voor overleven, gelijk een boom zonder bast geen overlevingskansen heeft.
Men zou zich hopeloos verloren voelen, omdat men niet is meegegroeid met iets wat heet tijdgeest. Dan kan men zich bijzonder moeilijk in het beleven van de medemens inleven en zich al helemaal niet als zodanig aanpassen.

Onder bepaalde omstandigheden - Bijbels verteld als levend onder de armsten der armen - kan het gebeuren dat men die overlevingsmodules niet meekrijgt.
Zo werd ik op stapel gezet in het hartje van Rotterdam in 1942, waar iedere vorm van "willen overleven" bij mijn vader verdwenen was.
Mijn vader vegeteerde nog slechts en had al zijn overlevingsreflexen verbrand, gelijk een bijna doodervaring mensen zo op slag kan doen veranderen.
Hij had het vechten voor overleven toen losgelaten en zag geen uitweg meer.
Later na de oorlog kwam dat wel weer terug, maar werd volgens mijn moeder nooit meer de oude.
Nu wilde het lot dat ik van de erflijn van mijn vader kwam en van hem erfde ik dus geen geen beschermend Ego-jasje. Wat er niet meer inzit kan er ook niet uitkomen.
Vindt U het nog vreemd dat ik me niet alleen vreemde voelde in deze wereld, maar bovendien een onvoorstelbaar minderwaardigheidsgevoel had?
Het tekende zeker mijn jonge jaren.
Ik hoorde er voor mijn gevoel nooit echt bij en in de groep vond ik allerhande kwajongensstreken zo vreemd dat ik me er eigenlijk voor schaamde.
Was dit de reden dat ik "van afstand keek" naar de wereld om mij heen?
Was dit ook de reden dat ik al vroeg afvroeg waarom goed en kwaad of zwart/wit denken mijn buitenwereld zo intens kleurde?

Tegenwoordig worden er vele van dit soort vreemde eenden geboren en men noemt ze wel indigo-, kristal- of half-sterrekinderen.
De reden daarvan is een enigszins andere, maar laat ik hier even rusten.
Ze worden nu herkend en krijgen al direct een speciale opvang, maar dit was zeker direct na de oorlog niet het geval.
Over het goed of kwaad van deze opvang schreef ik elders uitvoerig.

Maar!
Door dit gemis aan een goede overlevingsbast had ik een zeer bizar leven.
Ik moest de familie-traditie opvolgen en werd naar de Universiteit gestuurd om net als mijn vader en grootvader voor doktertje te gaan spelen.
Ik deed wat mij opgedragen was, maar zowel in het studentenleven als in de Universiteitsbanken was ik altijd een soort zombi.
Erger werd het toen ik mij ging specialiseren tot chirurg, omdat - ja lach niet - ik eigenlijk timmerman had willen worden.
Naarmate mijn specialisatie vordere werd ik steeds verbaasder.
-Allereerst waren er al die zieke mensen, die in mijn ogen door het chirurgisch mes gemutileerd werden en er nog blij mee schenen te zijn ook.
-Dan waren er mijn collegae, die naarmate de specialisatie vorderde in mijn ogen steeds meer naast hun schoenen gingen lopen van trots.
En dat terwijl ik me steeds meer afvroeg, hoe gek we met z'n allen bezig waren.
Ja gek, want niemand scheen zich af te vragen waarom wij steeds zieker werden!
-Tenslotte was er het "getrapte systeem" van macht, waarin iedereen afhankelijk van zijn schreden op die ladder òf naar beneden trapte òf naar boven likte.
Ik probeerde me er wel zoveel mogelijk bij aan te passen, maar er behoefde maar iets niet op rolletjes te lopen of ik viel uit die beheersingsboot.
Dan vergat ik iedere vorm van hedendaagse normen en waarden met alle gevolgen van dien.
Dat dit weer tot veroordelingen leidde moge duidelijk zijn.
Het liefst van alles studeerde ik maar in mijn uppie om alle vreemde bevindingen een plekje te geven.

Nu ben ik de 60 gepasseerd en kan zeggen dat ik een zeer bizar leven heb gehad : een leven dat ik absoluut niemand zou gunnen.
Het waren 60 jaar van diep vallen en maar weer opkrabbelen.
Het waren 60 jaar van eigenlijk constant studeren, omtrent alles wat mij zo deed verbazen in de wereld waarin ik was neergezet en eigenlijk niet in thuishoorde.
Ik kreeg allerhande grote banen aangeboden, maar weigerde iedere keer omdat ik mij daar niet capabel voor voelde en van mijzelf wist dat ik die status nooit kon waarmaken. Alleen al het moeten dragen van een stropdas gaf mij het gevoel al voor mijn dood gestropt te zijn.
Nu heb ik eindelijk rust gevonden en weet wie ik ben.
Ik ben niets en zal nooit iets worden.

Alles wat ik in die lange studiereis vond, had niets te maken met waarom men gaat studeren : het opvoeren van de overlevings-beheerszucht van mijn medemens.
Alles wat ik vond op die lange reis was eerder het tegendeel en had te maken met mijn waanzien van een wereld, die steeds zwart-witter ging beleven en onderwijl steeds zieker en oorlogszuchtiger werd.
Toen ik vond dat dáár de kern van ons probleem lag, werd de afstand tussen mij en mijn medemens onoverbrugbaar groot en…
Nu kan ik daar nog slechts van zeggen dat men door afstand nemen pas overzicht krijgt en hoe groter de afstand des te meer ook het kunnen zien.
Raar, maar waar!
Raar maar waar, want iedereen doet het tegenovergestelde!
Als ik zeg dat dát ons probleem is, lijkt het wel of ik voor harstikke gek versleten wordt.

Maar nu de de toren van beheerszucht duidelijk aan het wankelen is, vind ik het mijn plicht dat wat ik aan vreemde ontdekkingen deed bij mijn medemens ik dit ook weer terug dien te geven.
Die wijsheid had ik nooit gevonden als ik niet in die voor mij zo vreemde wereld was neergezet.
Wijsheid of iets weten is nooit van iemand en wordt nooit iemands eigendom.
Niets van alles wat ik aan het geduldig papier toevertrouw, behoort mij toe en zou het nooit stiekem met mij in mijn graf willen meenemen. Ik zou me er hooglijk schuldig bij voelen.

Misschien is de grootste boodschap die ik kreeg wel, het zeker weten dat iedereen en niemand uitgezonderd "Uitverkorene Gods is"
Ik mag dan wel te boek staan als een atheist, maar ik heb de Bijbel leren kennen als zijnde het grootste Wijsheidsboek wat de aarde rijk is en waar ik hooguit 10 % als pure wijsheid van mocht ontvangen.
Misschien is het grootste cadeautje wat ik mocht ontvangen wel "Wat de zin van dit aardse tranendal van lijden aan ziekten en oorlogen is".

Natuurlijk is het voor velen de geschiftheid zelve als ik zeg dat "alles maar dan ook alles exact volgens Gods of Kosmisch Plan verloopt". Het gaat in mijn ogen allemaal Perfect en kan niet beter!
Velen zullen om dit weten woest worden.
Maar wat kan ik aan dit oordeel veranderen?
Niets!
Helemaal niets!
Ik kan alleen maar zeggen dat iedereen individueel en/of collectief dit bij zijn/haar laatste ademtocht zal beleven.
Niemand uitgezonderd!
Het waren mijn zeer diepe dalen, die werelds niets verschilden van bijna dood ervaringen en waardoor ik met der tijd een steeds grotere vreemde werd in deze wereld en terugliep in de tijd waar beheerszucht nog niet bestond.
Vindt U het dan nog verwonderlijk dat ik bij leven al tot monddode werd verketterd?

De vele verhalen die hier prijken, zijn louter kleinmenselijke imperfecte weergaven van iets wat te complex is om te beschrijven.
Helaas kan het niet anders, daar een beweging nooit in statische denkbeelden te vatten is.
Het is mijn pogen om U desondanks deze handicap te verhalen over "De Perfectie van het Magisch Niets" en/of "Het zwarte gat van ons bestaan".

voetnoot:
De stamboom is een vergaarbak van vorige levens.
Is het niet prachtig om nu naar de jaarringen van een boom te kijken?
Alle cycli in het Universum zijn elkaars gelijke.