bron: wetenschap-eindtijd.com
Hoewel tot op heden iedere poging uitleg te geven over de ontstaan-wijze van kanker mislukte, probeer ik het opnieuw.
Misschien denkt U dat ik gek ben, omdat de hele wetenschappelijke medische wereld naar het ontstaan van kanker op zoek is.
Maar dat is niet waar!
Men zoekt niet naar de oorzaak of het ontstaan ervan.
Men zoekt naar een oplossing van de ziekte kanker, omdat het in onze ogen een vijand is.
Wij denken dat het een vijand is, maar eigenlijk is het een vriend; een hele grote vriend.
Ik durf te stellen dat als er geen kanker zou zijn er geen leven was.
Ik durf zelfs te stellen dat als er geen kanker was, er geen leven op planeten was en/of geen evolutie.
Tenslotte weet ik zeker dat als er op aarde geen kanker was, zou het kosmisch leven eindig zijn.
Heb ik hiermee voldoende aandacht /spanning gekweekt om Uw verbunkerde denkraam over die vermeende vijand in de ogen te durven zien?
Hadden wij geen kanker gemaakt, dan hadden wij nooit door God - als substituut voor onwetendheid - zijn rechterhand Lucifer geheten.
Tenslotte behoeft U mij niet gek te verklaren want die status heb ik al decennia, nadat ik decennia geleden kanker van zijn geheimzinnig imago ontdeed.
En ik ben zeer dankbaar dat mij dat gestatust eerbetoon te beurt viel, want…
Vanaf die tijd had ik alle tijd van de wereld om te studeren zonder dat ik mij zorgen behoefde te maken voor mijn dagelijks brood als levend in de verzekerde verzorgingsstaat.
Maar…
Laat mij beginnen Uw verbunkerde denkraam te openen met frisse lucht.
De cirkelgang des levens.
Laat mij eerst een klein foutje wegwerken door te zeggen dat frisse lucht een beetje eufemistisch is, want het is in lucht opgegane en/of tot stof vergane wijsheid van duizenden jaren geleden.
Flarden van die oude weettijd hebben wij - in onze begeerte te overleven - bewaard en de essenties ervan hebben wij weggegooid als zijnde ballast. Maar deze werd God zij dank bewaard in optekeningen van die "nazaadjes" van weleer.
Die overleveringen zijn met magie behangen en zolang wij in onze verkankerde geest de magie met het stinkend geld blijven vereren, zal de magie en/of de essentie van leven die kanker heet nooit opgelost worden.
"Uit stof zijn wij geboren en tot stof zullen wij vergaan" staat ergens in dat magisch boek dat het label meekreeg van het Woord dat zuiver zou blijven.
Wederom moet ik de democratische systeemdictatuur waarin ik leef bedanken voor mijn status, want het kostte mij decennia studeren om nu te kunnen schrijven dat er niets nieuws onder de zon is.
Wij zijn het gerecycled stof van de sterren-verbranding (- ik noem het metabolisme) en zijn de sintels die door metabolisme weer opbranden.
Dat en dat alleen is kanker en dat betekent dat kanker een onderdeel is van ons Universum.
Universum is daarin net zo zuiver in het woord als recycling en de verzamelnamen van al die zuiver gebleven woorden noemen wij het Woord.
Wij verstaan onder recycling dat wij ons afval weer tot een nieuw product omtoveren, maar is kosmisch stof geen afval dat tot leven wordt omgetoverd?
Maar recycling in de zuiverheid van het woord betekent wel de cirkel terugdraaien en voor de ziekte kanker is dat overduidelijk. Het is overduidelijk, omdat eens zo gespecialiseerde cellen weer ongespecialiseerd gaan worden en steeds ongespecialiseerder met der tijd.
Dat we kijkend diep van binnen ook weer vrij chlorophyl in de bloedbaan kunnen aantonen, lijkt erop dat we re-cyclen naar het stadium van het plantenbestaan.
Onwetend van dit alles creëerden wij een kasplantenbestaan en noemden dit verzorgingsstaat.
Onwetend van dit alles creëerden een verkankerde samenlevingsvorm als uiting van het feit dat lichaam en geest één zijn.
Kanker in lichaam en geest is alleen al om die reden een recyclingsproces in de ware betekenis van het woord.
Dan het woord Universum dat we als woord gebruiken, maar niet beseffen wat we zeggen. Ons denkbeeld en/of denkraam tovert acuut een beeld naar voren uit onze denkcomputer, omdat Universum met dat beeld is gelinkt.
Wij noemen dit een geconditioneerde reflex en van die reflexen hebben we er duizenden.
Wij hebben er net zoveel als er woorden zijn en zo is ons bewustzijn niet meer dan vele duizenden stilstaande beelden, die we gelijk een film achter elkaar plakken.
Dat alles gaat zo snel dat we niet meer stilstaan bij het woord Universum zelf als onderdeel van het Woord.
Universum betekent Uni en versum en/of heen en weer.
Voor de bewegende kosmos is het heen en weer draaien en/of cycling en recycling en…
Het spijt me.
Voor U dwaal ik af van een vijand die ons ieder einde van een cultuur "plaagt" als een plaag en waardoor wij als pure overlevingsdrift aan het einde van zo'n cultuur weer gaan recyclen als zijnde hèt kankersymptoom bij uitstek.
Mag ik dan voordat ik onze vermeende vijand kanker ontmasker er even op attenderen dat het leven op planeten (recycling van stof) aan het einde van de uitdijing van dit Universum ontstaat? Het is onderdeel van de Oude Oosterse nalatenschap dat alle cycli aan elkaar gelijk zijn.
Het is de nagelaten wijsheid dat in dat Uni en Versum draaiend deel van de kosmos alle cycli niet alleen elkaars gelijke zijn, maar dat tevens alles tezelfdertijd gebeurt.
Dat betekent dat als we één cyclus ervan ten volle doorgronden, we alle cycli kunnen doorzien en voorzien.
Dat voorzien noemt men voorzienigheid en dat is magisch, terwijl zíj die niet in voorzienigheid geloven spreken van toeval.
Maar beide -magie en toeval- is uit onwetendheid ontstaan.
De ziekte kanker.
Door een noodlottig toeval (mijn onwetendheid) werd ik na een wereldcongres over kanker te hebben georganiseerd uit de enclave conventionele geneeskunde gezet en viel in handen van de vijand "alternatief".
Zo leerde ik noodgedwongen alternatief kijken, onderzoeken en handelen.
Zo kwam ik in aanraking met flarden van de oude Wijsheid, die wij als hebzucht en/of overlevingsdrift hadden vastgehouden.
Het was het symbool voor "Al wat Is" en/of de 5 potige ster der elementen, waarmee men vroeger en nu weer geneeskunde beoefent : de acupunctuur.
Is deze hernieuwde belangstelling voor acupunctuur ook een uiting van recycling en/of de cirkel terugdraaien, gelijk wij antiek en oude kastelen zo opwaarderen?
Ik dwaal weer af, maar dat komt werkelijk, omdat het Universum zo complex is en alles wat heen en weer draait -zoals de raderen van de klok- met elkaar gelinkt is en wat men ooit door "watch"-en in kaart wist te brengen.
Ja! Alles!
Alles was tot in de perfectie in kaart gebracht en daar hoort kanker ook bij!
In de acupunctuur-kringen heet kanker dan ook de "omkeringscyclus" of "verachtingscyclus" en acpuncturisten gebruiken deze woorden weer met het gelinkte beeld kanker en niet meer.
Ziet U hoe denkbeelden en/of denkramen ons overzichtsbeeld gelijk een raam beperken?
En dan te bedenken dat we duizenden van die ramen hebben.
Stond er niet in ons Woord-boek dat wij aan het einde der dagen "ziende blind en horende doof" zouden evolueren?
De omkeringscyclus is niets meer of minder dan recycling en in de tijd waarin we leven verachten wij weten, zodra het niet in ons positief denkraam van overleven past.
Ik merk dat U geïrriteerd raakt, omdat ik niet direct rechtlijnig op de vijand kanker afstap.
Ik merk ook dat U denkt dat ik de essenties mis, die oplossing mogelijk maakt.
U wilt keiharde feiten, niet beseffende dat ik er U al velen aanreikte.
Dus laat mij de filosofische bespiegelingen verlaten en overstappen op de harde feiten.
Van kanker zegt men dat het een ongecontroleerde groei is.
Laat mij deze terminologie eerst recht zetten door te zeggen dat niets in de natuur ongecontroleerd is. Alles is direct gekoppeld aan energie of voeding.
Zo is de celdeling en/of celgroei direct gekoppeld met zijn specialisatiegraad.
Naarmate de cel een hogere specialisatiegraad heeft is zijn celdeling (= groei) lager en visa versa.
Zo zijn er in ons lichaam cellen met een hele hoge celdeling (darmcellen) en een hele lage celdeling (hersencellen).
Die specialisatiegraad is nauw gekoppeld aan het moment van evolutie en/of aanleg tijdens de ontwikkeling.
Daarin is het gehele zwangerschapsgebeuren een trouwe replica van het evolulutieproces, waarin de hersenen ook het laatst worden aangelegd.
Met andere woorden : Net als in de natuur zijn alle stadia van specialisatie in ons lichaam terug te vinden.
Die celdelingssnelheid bleek bij empirisch medisch klinisch onderzoek direct evenredig met een restant van de placenta- of moederkoekenzymen. Hieruit trok ik de voorzichtige conclusie dat iedere celfunctie gekoppeld is met een specifiek deel van die placenta-enzymen en die als verzamelnaam hyaluronidase heet.
Met andere woorden : iedere celfunctie heeft een functie-eigen enzym, dat die cel voedt met voor die cel specifieke voeding voor zijn specifieke functie.
Al die verschillende enzymen tezamen vormen daarmee een een enzym-complex dat moederkoek heet.
Zo is ons complexe lichaam in alles een trouwe replica van hoe de natuur.
Het is weer onderdeel van het gelijkheidsprincipe voor "Al wat Is".
Zo bleek het mogelijk met embryonale cel-extracten van zoogdieren - waarin de groei hoog is en dus veel enzym - organen (specifieke cellen) weer op te waarderen.
Dit is nu in de belangstelling gekomen met het z.g.n. stamcelonderzoek, doch deze kennis was al ruim 50 jaar bekend.
Het werd alleen zoals alles wat nieuw en anders is veracht en genegeerd.
Het werd mede genegeerd omdat het dierlijke extracten betrof en omdat lichaamseigen of identieke substraten niet patenteerbaar zijn en om die reden geen marktwaarde had.
Zonder in allerhande technische uiteenzettingen te vervallen bleek dit enzym primair verantwoordelijk te zijn voor bloedvatvorming en verzorgt dus de energie toevoer en afvoer van de cel.
Dit weten deed mij als alternatieve noodsprong bij patiënten met zeer ernstige aderverkalking besluiten dit placentair enzym in hoge doses in de slagader te spuiten met als resultaat een nieuw (z.g.n. collateraal) bloedvatstelsel in 12 minuten tijd. Onvoorstelbaar, maar waar!
Het was zo onvoorstelbaar dat dit nieuwtje werd veracht, nooit gepubliceerd werd en collegiale verachting opwekte. Angst voor het nieuwe.
Dit louter als technische informatie en voorbereiding op de ontrafeling van kanker waar dit placenta-enzym in verhoogde mate aanwezig bleek (litteratuur).
Ons lichaam is een replica van de natuurlijke symbiose tussen alle levensvormen.
Dit weten bleek al oeroud en neergelegd in de z.g.n. 5-elementenleer, waarvan acupuncturisten zich bedienen.
Was dit geen steuntje in de rug al zoekende naar de oorzaak van kanker?
Met eenzelfde argwaan voor het nieuwe zoals iedereen begon ik electro-acupunctuur onderzoek, studeerde de achterliggende kennis en tot mijn verbazing bleek men zich gezonder en fitter te voelen als de natuurlijke symbiose der organen beter op elkaar was afgestemd dan voorheen.
Vindt U het vreemd dat dit mij prikkelde tot een gedegener studie van biologische gegevens omtrent het biologisch evenwicht?
Speelt in dit biologisch natuurlijk gebeuren afval ook niet een essentiële rol?
Zou dit afval van specifieke cellen, net als in de natuur - behalve schadelijk te zijn voor de producent - ook weer een prikkel kunnen zijn voor andere specifieke organen?
Dit werd mijn hamvraag en dit werd mijn zoektocht gebruik makend van mijn nieuwe speeltje : de electro-acupunctuur.
Het zal U niet verbazen als ik zeg dat dit klopte als een bus.
Dan rest mij nog de vraag, waarom cellen van zeer gespecialiseerd opeens minder gespecialiseerd worden en daardoor sneller gaan celdelen.
Het duurde al met al zo'n twee jaar "spelen", totdat ik opeens iets zag wat ik voordien nooit had gezien en/of geen acht op had geslagen : het burn-out raken van een orgaan dat normaal door afval van anderen wordt geactiveerd en een ander orgaan dat voordien duidelijk geïrriteerde was en opeens rustiger leek te gaan werken.
Voor specialisten op dit gebied heet dit Zeige-Abfall en is een typisch kankersymptoom.
Tot mijn verbazing paste dit geheel precies in het schema van samenwerking der organen en neergelegd in die 5-elementenleer.
Vanaf dat moment ging mijn zoektocht in een stroomversnelling.
De conclusie luidde dat een cel door een langdurige irritatie van buiten of van binnen (want bij geboorte bleek er al een onevenwichtigheid der organen te bestaan) de functie overneemt van het orgaan dat in de afvalverwerking faalde.
De cel krijgt dan met het overnemen van die functie ook het daarbij behorende celspecifieke enzym en gaat derhalve ook sneller celdelen.
Hij eist daarmee meer voeding dan andere cellen en dat leidt tot uitmergeling.
Die uitmergeling heeft weer tot gevolg dat andere organen burn-out raken en zo wordt die kankercel steeds ongespecialiseerder en gaat ook steeds sneller delen.
Het is een viscieuse cirkel, die ons uitmergelt en uiteindelijk tot de dood leidt.
Summiere litteratuurgegevens (pathologisch onderzoek) bevestigde dit overnemen van celfuncties van andere organen en daarmee was de cirkel rond.
De cirkel was rond wat betreft de lichamelijke zoektocht kanker.
Kanker is een ultimate poging om het eens zo holistische systeem van voedseltoevoer en afvalverwerking (milieu interieur) te redden voor de ondergang.
De kankercel recycelt het afval dat door burn-out raken van derder, die functie noodgedwongen zelf gaat doen.
Kanker is daarmee een natuurlijke reactie om het leven te rekken, gelijk recycling in onze verkankerde samenleving dat is.
Maar alvorens verder te gaan met de dieper liggende oorzaken van dit recyclingsproces dienen 3 aspecten nog een weinig uiteengezet.
Ten eerste het onderzoek met electro-acupunctuur zelf.
Deze methode van onderzoek wordt angstvallig uit het pakket van de reguliere geneeskunde geweerd.
Dit is daarom zo jammer, omdat met deze methode een kankerproces in ontwikkeling al in een zo vroeg stadium te ontdekken valt, dat er èn nog geen sprake is van een echte tumor èn er op dat moment nog vrij eenvoudig een therapie mogelijk is.
De hoofdreden hiervan is dat met deze onderzoeksmethode in een klap duidelijk wordt hoe onvoorstelbaar schadelijk 100 % der farmaceutisch preparaten is.
Dat dit vechten is tegen een van 's werelds grootste kartels moge duidelijk zijn. [Zie o.a. medische maffia].
Een tweede welbekend aspect van kanker zijn de uitzaaiingen.
Er zijn bijzonder veel litteratuurgegeven over cellen, die òf door trauma òf door het chirurgische mes vrijkomen in de bloedbaan. Die cellen vinden nooit een plek in andere organen in het lichaam. Dit heeft te maken met de afstotingsreactie van organen voor vreemde cellen.
Het gaat te ver om hier de idee van afstotingsreactie zoals de reguliere geneeskunde deze hanteert omver te gooien, maar dat ik zonder enig probleem embryo-cellen van zoogdieren kon gebruiken voor geneeskunde is hiervan al een bewijs.
Kankercellen hebben twee of meer functies en kunnen, eenmaal vrij in de bloedbaan dan ook in verschillende organen nestelen.
Dan ten derde de virussen die momenteel zeer in de belangstelling staan als mogelijke oorzaak van kanker en zelfs voor een familiaire overdraagbaarheid van deze ziekte.
Ook hier werd via een omweg duidelijk dat het echt iets gecompliceerder is.
In de tijd dat ik mijn "research-praktijkje" had was er een kleine epidemie van de ziekte van Pfeiffer. Het is zoals U misschien wel weet een virusziekte en heeft te maken met de milt. Het viel me op dat patienten die al een "over hun toeren werkende" milt hadden wel infectie-gevoelig waren en patienten met een normaal werkende milt niet.
Het is voor mij het meest waarschijnlijk, dat virussen zich in organen nestelen om die organen bij te staan om het natuurlijk evenwicht te houden. Zij prikkelen zo'n orgaan extra. Kijken we nu naar een orgaan dat geirriteerd is geraakt door eigen afval dan zijn het de virussen die in sommige gevallen net dát stootje geven wat die cel kan laten muteren tot een kankercel.
Zou dat niet gebeuren dan zou niet alleen het door afval bedreigde orgaan, maar het hele lichaam dreigen dood te gaan. Kanker is wat dat betreft dus exact onze samenleving die zonder recycling ook zou stikken in het afval.
Is recycling in onze wereld èn als mensenplaag niet eenzelfde ultimate poging om te overleven?
Is het toeval dat iedere cultuur aan het einde zijner dagen in rijkdom vervalt en gaat recyclen?
Is het toeval dat…
Het is te veel om op te noemen, maar om deze conclusie te bevestigen diende ik dit te toetsen op patiënten.
Ik diende te toetsen dat kanker een vriend was, die het leven rekte door…
Het is zoals Paracelsus ons naliet : "Men dient het gelijke met het gelijke te behandelen".
Ik ging patiënten met hun eigen kanker behandelen en hoewel ik wist dat dit tijdelijk was, werd de levenskwalitiet er beduidend beter van.
Dat soms klinisch een tijdelijke remissie van kankercelgroei kon worden aangetoond schetste voor mij geen verbazing en werd door klinici aan het toeval toegeschreven.
Maar het onderzoek was hiermee nog niet ten einde.
Gedurende al die jaren werken met electro-acupunctuur werd meer dan duidelijk dat niemand meer "gezond" was in de zin van een natuurlijke symbiose tussen de organen onderling. Ook mensen, die louter en alleen om preventieve redenen celtherapie vroegen ter revitalisatie en daarmee terugdringen van eventuele ziekten niet.
Een uitgebreider erfelijkheidsonderzoek bij families, die toevallig voor een van de gezinsleden op het spreekuur kwamen, bleek overduidelijk dat die afwijkingen per generatie toenamen. Een en ander kon bevestigd worden met een bijzonder bloedonderzoek dat ook in reguliere kringen niet erkend wordt [HLB bloedtest].
Tevens viel op dat ik dan wel met allerhande enzymen van verschillende organen de balans weer wat kon herstellen, maar dat dit altijd tijdelijk was.
Had dit te maken met een erfelijke tendens en of genetische veranderingen?
Dat ik uit die metingen iemands karakter leerde lezen bevestigt deze bevinding.
Maar wat was die dieperliggende boosdoener.
Het duurde al met al nog zo'n 3 jaar, voordat ik er zeker van was dat denkenals emotioneel geladen belevingen van goed en kwaad de oorzaak bleek van onze "val uit het biologisch evenwicht van het milieu interieur".
De afwijkingen zijn momenteel zo extreem groot dat het aantal kinderen met allerhande tumoren met de dag stijgen.
Ook dit was iets dat met dit voornoemde bloedonderzoek te voorzien was.
Was het toevallig dat we door dit denken ons tezelfdertijd ook uit de symbiose met de natuur ontworstelden?
Was alles niet voorzegd "zo groot zo klein" te zijn?
Maar wat is behandeling van ziekte dan meer dan water naar de zee dragen en zeker met die gifbelt aan farmaceutica?
Ik legde mijn doktersjas neer en wist dat ons einde getekend was.
Het zou al met al 12 jaar studeren kosten om "Alles zo groot zo klein" als cirkelgangen des levens te leren zien en daarmee mijn boosheid op te lossen, dat wij op alle terrein niets anders doen dan ons zelf als lemmingen om zeep te helpen.
Wij zijn slechts een minicuul onderdeeltje van duizend en een cirkelgangen des levens die alle beginnen met "ongecontroleerde groei" en er ook weer mee eindigen!
Welke cyclus ik nu ook aan een nauwgezetter onderzoek onderwerp, ik kan niet anders dan zeggen, dat wij op de vooravond staan van een Open Baring van een gigantisch zwangerschapsfase van Moeder Aarde en dat alle natuurverschijnselen hier slechts een voorbode van zijn.
Dit alles heet het Universum, waarin alles niet alleen het zelfde is, maar ook nog eens alles tezelfdertijd gebeurt.
Sorry! Het spijt me.
Het is wat het is.
WIJ ZIJN IN ALLES DE SPIEGEL VAN HET UNIVERSUM
EN ABSOLUUT NIETS MEER.
Vanwege de grote emotie die er aan kanker kleeft, geef ik voor hen die zich hier verder in willen verdiepen een aantal medische publicaties, die aan dit onderzoek vooraf gingen en een boekje dat downloadbaar is opwww.confissius.com.
-The fundamental role of hyaluronidase in tissue. Med. Hypotheses 1979; 5 : 1183-1200.
-Hyaluronidase, the fundamental cause of foetal growth. Med. Hypotheses. 1980; 1087-96.
-Hyaluronidase, from wound healing to cancer. Med. Hypotheses. 1981; 7 : 1147-56.
-Hyaluronidase, from wound healing to cancer 2. Med-Hypotheses, 1982; 8 : 445-448.
-Boek: De luxe van… "een kankercel te zijn".
Nawoord:
Zouden wij niet als voorzegd God's Perfectie nabootsen?
De voorbeelden ervan zijn duizenden, maar de mooiste is wel dat wij gingen recyclen, gelijk wij zelf gerecycled Melkwegstof zijn.
Het rekte iedere cultuur met 1 "aardse baktun" en/of ± 8 %.